Όλοι περάσαμε από αυτό το στάδιο. Με άγχος και ένα Ν στο πίσω τζάμι. Όλοι αστειευτήκαμε ότι θέλουμε άλλο ένα Ν για το τζάμι του συνοδηγού. Στο τζάμι του οδηγού δε χρειάζεται, αρκεί το τρομαγμένο μας βλέμμα. Μας αγχώνουν οι κόρνες, οι πολλές σημάνσεις, οι φωτεινές ταμπέλες που μοιάζουν με το κόκκινο, τα μηχανάκια, τα ποδήλατα, ο συμπλέκτης, το χειρόφρενο. Και όταν ξανακοιτάξεις κάποιον με αυτό το ύφος το ”που πας κοπελίτσα μου;” σκέψου λίγο περισσότερο: Υπήρξες και εσύ άνθρωπος με Ν στο πίσω παμπρίζ ακόμα και αν ήσουν παιδί θαύμα και το κράτησες μια μέρα.
Για θυμήσου:
Το άγχος του πράσινου φαναριού
Για έναν νέο οδηγό, το φανάρι είναι κάτι σαν δοκιμασία που καλείσαι να φέρεις εις πέρας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Ειδικά, στην Ελλάδα, που όλοι βιάζονται είναι δεδομένο πως αν δε ξεκινήσεις αμέσως μόλις ανάψει το φανάρι θα ακούσεις κόρνες από τρεις περιοχές μακριά.
Σε παίρνει η … κατηφόρα!
Ίσως ένα από τα πιο δύσκολα σημεία που μπορείς να συναντήσεις στην οδήγηση είναι οι ανηφόρες. Εσύ, δε, ως νέος οδηγός που ακόμη δεν έχεις εξοικειωθεί με τα πεντάλ του αυτοκινήτου, μάλλον νιώθεις για λίγο πως σε παίρνει ο δρόμος προς τα πίσω! Μην πανικοβάλλεσαι, όμως, με ψυχραιμία και υπομονή των άλλων, θα καταφέρεις να ανέβεις… Θέλει εξάσκηση.
Η κούραση του να αλλάζεις ταχύτητα.
Έλα τώρα, παραδέξου το, συχνά πυκνά ακούς το αμάξι σου να μουγκρίζει σαν άλογο που θέλει να ξεφύγει από τον καβαλάρη του. Και ενώ αυτό στην κυριολεξία, φωνάζει για να σωθεί εσύ το πας σε όλο το δρόμο με δευτέρα!
Παρκάρεις πάντοτε σε αλάνες!
Δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι νέος οδηγός και να μη ψάχνεις ολόκληρες αλάνες ή χώρους που χωράνε μέχρι και φορτηγά, για να αφήσεις το αμάξι σου. Περιοχές όπως το κέντρο της Αθήνας, για εσένα φαντάζουν απαγορευμένες αναφορικά με το πάρκινγκ. Απορρίπτεις ανηφόρες, κατηφόρες, στενά δρομάκια.
Στην εθνική πας πάντοτε με το όριο ταχύτητας ή και πιο αργά…
Είπαμε να πιάσεις δεξιά για να μη δημιουργείς και κίνηση στις μεσαίες λωρίδες αλλά όχι να πηγαίνεις και με 30 χιλ. σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως σε αυτήν την περίπτωση και το «Ν» να βγάλεις θα καταλάβουν όλοι πως είσαι νέος/α οδηγός!
Βγάζεις φλας ακόμη και εκεί που δε χρειάζεται!
Αρχικά, το φλας σου το ανάβεις χιλιόμετρα πριν στρίψεις. Πέρα από αυτό όμως, είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι ακόμη και υποχρεωτικά να πρέπει να στρίψεις κάπου καθώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εσύ θα ανάψεις το φλας σου. Το χειρότερο είναι πως νιώθεις ικανοποίηση με τον εαυτό σου εκείνη την στιγμή!
Για να κάνεις όπισθεν τους βγάζεις όλους έξω από το αμάξι.
Σε πρώτη φάση, αυτό το κάνεις για να βλέπεις από τα τζάμια πιο εύκολα. Κυρίως, όμως, για να μπορούν να βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες, το αμάξι περιμετρικά ώστε να αποφευχθούν ζημιές και τρακαρίσματα. Προσέχεις για να έχεις!
Το άγχος να μοιάζεις έμπειρη οδηγός.
Ακόμα κι αν είσαι 18 και δε βγάζει νόημα να είσαι πολύ έμπειρη εσύ θες να μοιάζεις σαν εγγονή του Μάκινεν.
Η σκέψη ότι πάντα κάποιον καθυστερείς.
Ναι μάλλον. Αλλά τι σε νοιάζει; Περισσότερο νοιάζει εκείνον που βιάζεται.
Θες κάποιον να είναι μαζί σου.
Μήπως δεν καταφέρεις να παρκάρεις; Μήπως χάσεις τον δρόμο; Μήπως αγχωθείς πολύ; Σε όλους συμβαίνει. Απλά θα πάρεις ανάσες και θα ψάξεις περισσότερη ώρα ή θα ζητήσεις πληροφορίες.
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου φίλη μου. Μια μέρα θα είσαι και εσύ παλιά οδηγός, θα παρκάρεις με άνεση και θα ξεκινάς τις ανηφόρες χωρίς το χειρόφρενο. Μέχρι τότε απόλαυσε λίγο αυτή την ”παιδικότητα” που κρύβει το να είσαι καινούργιος σε κάτι. Όλοι σε προσέχουν, μπορείς να γκρινιάξεις όσο θες. Αγχώσου, πάρε τον χρόνο σου και μη βιάζεσαι να αποδείξεις ότι είσαι έμπειρη. Θα έρθει μόνο του.
