Σε νοσοκομείο της Ρόδου νοσηλεύεται ένα 8χρονο κορίτσι, ένα 8χρονο παιδί μετά από καταγγελία ότι την βίασε ένας άνδρας, κάτοικος του νησιού.

Οι μέχρι στιγμής πληροφορίες, αναφέρουν πως διαπιστώθηκε ότι έχει τελεστεί παρά φύση βιασμός, ενώ ενεργοποιήθηκε άμεσα η διαδικασία της κατεπείγουσας έρευνας καθώς και των ποινικών διώξεων. Δεν ξέρω τι χαρακτηρισμός αρμόζει στην είδηση. Το τρομακτικό μοιάζει τόσο λίγο.

Είναι όμως πραγματικά τρομακτικό πως η είδηση αυτή δεν σοκάρει κανέναν όσο έπρεπε. Το τρομακτικό είναι πως όταν θα κλείσεις αυτό το άρθρο, θα το σκεφτείς για λίγο, θα ανατριχιάσεις αλλά τελικά θα συνεχίσεις τη ζωή σου, αφήνοντας το πίσω.

Τον τελευταίο καιρό, έχουμε ακούσει τόσες παρόμοιες ειδήσεις που είναι λες και τις συνήθισε το αυτί μας και το μυαλό μας. Κάτι τόσο αδιανόητο, τόσο φρικτό, δεν θα έπρεπε απλά να μας ανατριχιάσει. Δεν θα έπρεπε να μας σοκάρει. Θα έπρεπε να αλλάξει όλη μας την κοσμοθεωρία.

Κλειστές κοινωνίες, κλειστά στόματα και θύματα παιδιά. Πότε έγινε κανονικότητα όλο αυτό; Γιατί συνεχίζει να συμβαίνει;

Θα ακούσεις ‘’η είδηση συγκλόνισε την τοπική κοινωνία’’. Μάλλον δεν την συγκλόνισε αρκετά. Μάλλον θα έπρεπε όλοι να είχαμε συγκλονιστεί νωρίτερα, έτσι ώστε τίποτα από όλα αυτά να μην είχε συμβεί, όχι μόνο στο 8χρονο κορίτσι, αλλά σε κανένα κορίτσι, σε κανένα παιδί. Κανέναν άνθρωπο.

Δεν είναι θέμα φύλου και ηλικίας. Είναι ανθρώπινο.

Με τρομάζει το γεγονός, ότι έχοντας μία κόρη, νιώθω πως τίποτα απ’ όσα κάνω δεν είναι αρκετό για να την προστατεύσω. Για να την προετοιμάσω για τον κόσμο που της αφήνουμε παρακαταθήκη. Για τις κακίες, τις αδικίες, τα εγκλήματα. Και δεν ξέρω τι να της πω για μία σαθρή κοινωνία, που αναγκαστικά θα πρέπει να μάθει. Και δεν ξέρω τι να της πω για όλα αυτά που από καθαρή τύχη δεν συνέβησαν σ’εμένα.

Συνέβησαν όμως σε άλλα αγόρια, σε άλλα κορίτσια, σε γυναίκες, παιδιά, άνδρες. Δεν είναι θέμα φύλου. Είναι ανθρώπινο.

Αλλά ακόμα δεν μας έχει συγκλονίσει αρκετά ώστε να κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε. Δεν μας έχει συγκλονίσει αρκετά ώστε να μάθουμε να μιλάμε. Ώστε οι πατριαρχικές κλειστές ελληνικές κοινότητες να διαλυθούν και τα στόματα να ανοίξουν.

Σε κάθε μία τέτοια ιστορία που ακούμε, πάντα κάποιος κάτι ήξερε. Πάντα κάποιος κάτι είχε δει. Αλλά φαίνεται αυτός ο κάποιος δεν σοκαρίστηκε αρκετά. Απλά σκέφτηκε ‘’που να μπλέκεις τώρα’’.

Μήπως όντως συνήθισε το αυτί και το μυαλό; Μήπως όντως να αποδεχτούμε πως δεν υπάρχει ελπίδα;

Τι θα μας σοκάρει αρκετά για να κάνουμε κάτι; Αρκετά!

edit: όσο γραφόταν αυτό το άρθρο το account yperoxes.gynaikes ανέβασε το δικό του post για το συγκεκριμένο θέμα. Λίγο αργότερα κανείς από εμάς δεν μπορούσε να το δει γιατί έγιναν 32 αναφορές στο ίδιο το post. “Είμαι άκρως απογοητευμένη από τα guidelines της πλατφόρμας όπου για πολλοστή φορά κατεβάζουν αναρτήσεις που αφορούν την κακοποίηση! Ελπίζω να μην κλείσει το προφίλ των υπέροχων γυναικών όπως είχε συμβεί στο παρελθόν!” γράφει η λεζάντα του νέου post και πραγματικά αναρωτιόμαστε -για άλλη μια φορά- τι συμβαίνει στο μυαλό των ανθρώπων εκεί έξω.