Η Μαριάννα Λούρμπα απο την ηλικία των έξι ετών ονειρευόταν να σπουδάσει στην Σχολή Καλών Τεχνών, στην πορεία όμως την κέρδισαν οι εφαρμοσμένες τέχνες. Σπούδασε στην AKTO graphic design, συνεχισε στο Μiddlesex University του Λονδίνου για μεταπτυχιακές σπουδές Bachelor of Arts (Honours) και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Instituto europeo di design του Μιλάνου κατέχοντας πλέον Master of Arts.

”Παράλληλα με τις σπουδές μου έκανα και τα πρώτα μου δειλά βήματα, δουλεύοντας στο δικό μου γραφείο στην Αθήνα, ως free lance designer. Το 2011 εμπνευσμένη από τα έργα της μοναδικής δημιουργού Όπυς Ζούνη ξεκίνησα τον σχεδιασμό της σειράς “artjewels” με αποκλειστική διάθεση στο μουσείο Μπενάκη. Με αφορμή αυτήν την συνεργασία, ήρθα σε επαφή με το εργαστήριο σύγχρονης τέχνης apolyto creative spot. Θεωρώ δε ότι αυτό ήταν και ένα καθοριστικό σημείο στην καριέρα μου! Στην αρχή ένιωσα όπως ένα μικρό παιδί μέσα σε ένα δωμάτιο με ζαχαρωτά! Πρόκειται για έναν τόσο δημιουργικό χώρο, που κάθε μέρα σου δίνει και ένα διαφορετικό κίνητρο για να ονειρεύεσαι και να σχεδιάζεις! Στο Apolyto Creative Spot πλέον έχω την θέση του creative director, αναλαμβάνοντας την μελέτη και σχεδίαση εικαστικών και αρχιτεκτονικών εφαρμογών.”

Η Μαριάννα πραγματοποίησε τον Μάιο του 2016 την  πρώτη της ατομική εικαστική έκθεση με τίτλο “Α(δια)κριτο” και τον Οκτώβριο 2017,  την δεύτερη έκθεση με τίτλο :”Lux in Tenebris” – Light in Darkness στον Φωταγωγό.

Πες μας μερικά λόγια για την 2η ατομική σου έκθεση.

Η δεύτερη ατομική μου έκθεση είχε τον τίτλο lux in tenebris – light in darkness και έλαβε χώρα τον Οκτώβριο στον χώρο τέχνης ΦΩΤΑΓΟΓΟΣ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ εντός της στοάς Κουράκη. Επρόκειτο για μια mx tecnique έκθεση με 16 αποτυπώματα σκιών πάνω σε φύλλα χρυσού. Ήταν μια δουλειά που ουσιαστικά δημιουργήθηκε απο τους περιπάτους μου στο κέντρο της Αθήνας. Μου είχε προξενήσει τρομερή αίσθηση το φως και πως αυτό αντανακλούσε μέσα από παλιά αμπαζούρ της Αθήνας. Στην συνέχεια άρχισα να τα παρατηρώ και να αντιλαμβάνομαι πόσο μοναδικές φιγούρες δημιουργούνταν μέσα από τις σκιές, μεταφέροντας παράλληλα και την ιστορία του το καθενα με το δικό του τρόπο μέσα στα χρόνια .. Έτσι γεννήθηκε και η ιδέα της έκθεσης, ήταν μια πρόκληση για εμένα να καταφέρω να κάνω κάτι τόσο παλιό να φαντάζει στα μάτια του κοινού σύγχρονη τέχνη. Άλλωστε όπως έχω ήδη αναφέρει τα συγκεκριμένα έργα αντικατοπτρίζουν την δική μου “ματιά” για το τρόπο που εκπέμπει το φως μέσα στο σκοτάδι.

Τι συμβαίνει με σένα και το φως;

Πρόκειται για μια σχέση που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία 2 χρόνια και έχει πλέον δημιουργηθεί ένα είδος εξάρτησης θα έλεγα! Ξεκίνησα να παρατηρώ τις σκιές, τις αντανακλάσεις, τις φόρμες που “έπαιρνε” το φως σε αντικείμενα και χώρους και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι δημιουργούνταν μια νέα οπτική, την οποία μέχρι τότε είχα παραγκωνίσει και δεν μπορούσα να σκεφτώ οτι θα έχει τόσο ενδιαφέρον. Tο παιχνίδι με το φως με συνεπήρε και με ένα μαγικό τρόπο συνδέθηκε με τις στιγμές μου στην καθημερινοτητα και τα όνειρα μου. Το φως καταγράφει αυτά που νιώθω και προσπαθώ να τα εκφράσω μέσα από τον φακό μου αυτούσια, όπως τα νιώθω και τα βλέπω. Η τονικότητα της αντίθεσης μεταξύ του άσπρου και του μαύρου συνέδεσε το ασυνείδητο με το συνειδητό και άρχισε το μυαλό μου να αποτυπώνει το φως της σε μορφές και σχήματα.

Ζεις στο κέντρο. Ποιες εικόνες μπορεί να εμπνέουν έναν καλλιτέχνη από το αθηναϊκό κέντρο του 2017;

Το κέντρο της Αθήνας το αγαπώ! Τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να νιώσω καλύτερα από έναν περίπατο στα στενά της Αθήνας. Οι απλές καθημερινές εικόνες του αθηναϊκού κέντρου σε κατακλύζουν, όπως άλλωστε και οι ήχοι και οι μυρωδιές του. Σε αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο και το γεγονός ότι οι παιδικές μου αναμνήσεις συνδέονται άρρηκτα με αυτό. Υπάρχουν τόσα μουσεία και galleries με περιοδικές και μόνιμες εκθέσεις που δεν έχεις την δυνατότητα να βαρεθείς ποτέ! Είμαστε ένας λαός που το καλλιτεχνικό στοιχείο το έχουμε μέσα μας και ζούμε με αυτό.  Αυτοσχέδιες ομάδες στους δρόμους  χορεύουν,  ζωγραφίζουν,  κατασκευάζουν,  κάνουν την Αθήνα μια πόλη ζωντανή που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από μεγάλες πολιτιστικές πρωτεύουσες. Η έμπνευση είναι υποκειμενική, το σημαντικό είναι να έχεις τα σωστά ερεθίσματα.

Μια έκθεση είναι σαν ένα πολύ καλό βιβλίο. Έχεις έναν ενθουσιασμό να το ξεκινήσεις να αρχίσεις να χτίζεις τους χαρακτήρες να ανυπομονείς να φτάσεις στην πλοκή και όταν φτάσεις στο τέλος να σκέφτεσαι νοσταλγικά πόσο ωραίο ήταν το ταξίδι στις σελίδες του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο βιώνω μια έκθεση, έχω τον ενθουσιασμό να ολοκληρώσω τα έργα, έπειτα να εντοπίσω τον χώρο που θα εναρμονίζεται με αυτά και τέλος να πραγματοποιηθεί το στήσιμο. Την ημέρα των εγκαινίων έχω πάντα το άγχος αν θα ανταποκριθεί ο κόσμος στην οπτική μου και σε αυτό που θέλω να τους μεταδώσω. Εκείνη την ημέρα απλά δεν έχω συναίσθηση του χρόνου, νομίζω ότι απλά είμαι παρατηρητής σε μια γωνιά και βλέπω τα πάντα να ξετυλίγονται σαν ταινία όπου λαμβάνω μέρος. Η έκθεση αυτή ήταν η δεύτερη ατομική μου και προέκυψε μετά απο συζήτηση με το υποσυνείδητό μου και την φαντασία μου. Μου έδωσε μεγάλη χαρά το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε στον συγκεκριμένο χώρο, καθώς σημαντικοί εικαστικοί καλλιτέχνες έχουν εκθέσει τα έργα τους εκεί και ήταν θαρρώ ένα όνειρο που πήρε σάρκα και οστά. Τέλος το γεγονός ότι κατάφερε να αποσπάσει πολύ καλές κριτικές από το φιλότεχνο κοινό, είναι κάτι που με κάνει να νιώθω παραπάνω από χαρούμενη γι’ αυτό.

Ποιος θα μπορούσε να ξέρει; Για ένα πράγμα όμως μπορώ να απαντήσω με σιγουριά,  ότι δεν θα σταματήσω να κάνω σχέδια και να ονειρεύομαι…. Η ζωή άλλωστε είναι στιγμές, άλλοτε όμορφες, άλλοτε δύσκολες.  Εύχομαι  να είμαι καλά και να έχω τη δυνατότητα να αποτυπώνω στο μυαλό μου όμορφες εικόνες  για να μπορώ να τις μοιράζομαι με τον κόσμο.  Νιώθω τυχερή γιατί σε κάθε μου νέο βήμα έχω δίπλα μου την οικογένεια μου και τους φίλους μου, που με πιστεύουν και με στηρίζουν,  δίνοντας μου την δύναμη να ξεκινήσω και το επόμενο εγχείρημα.

Η Μαριάννα διδάσκει και στην Σχολή Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Vellios School of Art.