Αυτό το κείμενο δεν θα είναι ένα ακόμα κείμενο που να δίνει οδηγίες και στρατηγικές διαχείρισης των χριστουγεννιάτικων τραπεζιών (δόξα τω Θεώ έχουμε γράψει αρκετά από δαύτα εμείς οι διαιτολόγοι). Απάντηση λοιπόν, σε αυτό το ερώτημα δεν υπάρχει!

Δυστυχώς, το φαγητό δεν είναι σαν το τσιγάρο για να πει κανείς ότι το κόβει εντελώς και ησυχάζει βρε αδερφέ.

Το ζήτημα με το φαγητό είναι το μετρό και άντε να βρει κανείς αυτό το πολύτιμο ΜΕΤΡΟ. Κακώς η κακώς (λυπάμαι δεν μπορώ να πω καλώς σε αυτή την πρόταση) το μπαράζ των επιθέσεων των οικογενειακών τραπεζιών είναι συνεχόμενο και αλύπητο. Οι θερμίδες είναι ακόμα και στον αέρα. Αν θέλεις να σωθείς η φράση κλειδί που θα σε σώσει είναι: Και αύριο μέρα είναι! Γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Δεν είναι ανάγκη να βγάλεις όλο το κατοχικό σύνδρομο σε ένα τραπέζι. Ούτε να φας όλα τα γλυκά, ούτε να κάνεις στατιστική έρευνα για το καλύτερο μελομακάρονο αγοραστό η σπιτικό. Και αύριο μέρα είναι και αύριο τραπέζι θα έχεις και αν δεν έχεις όλο και κάποιο ταπεράκι θα έχει ξεμείνει. Το ερώτημα εξαρχής έπρεπε να είναι αν φας λιγότερο ή περισσότερο θα περάσεις λιγότερο ή περισσότερο καλά; Και αυτό είναι κάτι σαν food for thought και για ο,τι σχετίζεται με το φαγητό. Δεν θα ντραπώ να πάρω λίγη από την ευθύνη που έχουμε κι εμείς οι ειδικοί, που έχουμε αναγάγει το αυτονόητο σε επιστήμη και αραδιάζουμε συμβουλές ρεαλιστικές ή μη για το πως θα μπορέσει κανείς να φάει ή να μη φάει, αυτές τις μέρες. Ας κάνουμε μια ζυγαριά αποφάσεων, και ας πορευτούμε με βάση το τι είναι πιο σημαντικό για εμάς. Κι αν τελικά το πιο σημαντικό είναι το φαγητό, ας το απολαύσουμε χωρίς τύψεις. Και αν τελικά το μετανιώσουμε, ας σκεφτούμε ότι η τροφή είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε.

Eating Psychology Coaching | Ακροπόλεως 52, Ν. Ηράκλειο | 2102801324 | http://coachmydiet.wordpress.com/