Δε με νοιάζει, δε με κόφτει, δε με μέλει ή αλλιώς «je m’ en fous» που λένε και οι Γάλλοι. Αυτή η μικρή φράση συνοψίζει την πλήρη αδιαφορία, την έλλειψη ενδιαφέροντος και την περιφρόνηση μόλις σε μερικές συλλαβές.
Και εδώ είναι που έρχομαι εγώ να σου πω ότι το ονομάζω φαινόμενο. Σύγχρονο φαινόμενο. Απ’ τη μια ο κλασσικός ζαμανφουτισμός και απ΄την άλλη δικός μου ζαμανφουτισμός .
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή:
Αρχικά υπάρχουν οι κλασσικοί «je m’en fous» τύποι. Μεταξύ μας, κανένας δε θα ήθελε να τους έχει για πολύ καιρό στη ζωή του. Αυτοί που δρουν ανάλογα με τα κέφια τους και δεν είναι και πολύ σταθεροί χαρακτήρες. Δεν τους νοιάζει για τους άλλους, αν τους πληγώσουν, αν τους στεναχωρήσουν, αν τους κρεμάσουν, αν τους αφήσουν να περιμένουν. Δημιουργούν ανασφάλειες, αναμονές, εκνευρισμό και μια μετέωρη κατάσταση που κανένας δε θα ήθελε να βιώνει. Οι κλασσικοί «je m’en fous» τύποι ίσως έμαθαν από μικροί να λειτουργούν έτσι. Δεν κάθονται να σκάνε, δεν μπαίνουν σε τριπάκια, έχουν ελεύθερο lifestyle, δε δεσμεύονται εύκολα και τα έχουν καλά με τον εαυτό τους. Και μπράβο τους, όσο βέβαια δεν ενοχλούν τους άλλους!
Και υπάρχει και ο δικός μου ζαμανφουτισμός, για άτομα που οφείλουν να τον βάλουν στη ζωή τους και δεν τον έχουν ανακαλύψει ακόμα. Όντας σταθερό και προγραμματισμένο άτομο, λογικό είναι να μη μπορείς να αφήνεις τα πράγματα στο φλου. Να θέλεις απαντήσεις για τα πάντα, ξεκάθαρες και προγραμματισμένες κινήσεις. Σκέφτηκες όμως ποτέ πόσο ωραίο είναι το αίσθημα του να μη σε νοιάζει; Να είσαι πιο χαλαρός, να αφήνεις τα πράγματα να κυλούν και να μάθεις να μη σε νοιάζει όταν δε νοιάζει και τους άλλους. Να ξέρεις ότι έχεις δίκιο σε μερικές καταστάσεις και να μη δέχεσαι την αμφισβήτηση γιατί πολύ απλά δε σε απασχολεί και δεν έχει νόημα. Γιατί τι είχαμε, τι χάσαμε; Στο δικό μου ζαμανφουτισμό σαφώς και υπάρχει ένα μέτρο. Χρησιμοποιείται στις κατάλληλες περιπτώσεις και όπου είναι αναγκαίο.
Να μη δίνεις περισσότερα απ΄ όσα πρέπει, να μάθεις να είσαι ένα τσακ πιο εγωιστής όταν αφορά το καλό σου, να σκέφτεσαι «let it go» και να λες «je m’en fous»!
