Ο Γεράσιμος Ζαβιτσάνος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Μετά το σχολείο, σειρά είχε το Πανεπιστήμιο, στο οποίο όπως λέει δεν έδωσε ποτέ ιδιαίτερη σημασία. ”Aσχολήθηκα με διάφορα πράγματα, κυρίως μουσική, χωρίς όμως να έχω κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση, σαν ένας τυπικός νεαρός υποθέτω. Τότε είχαμε ένα εξοχικό στην Τήνο, οπότε βρισκόμουν εκεί κάθε καλοκαίρι για αρκετά χρόνια, κάτι που μου έδωσε μια γεύση από τη ζωή στο νησί. Μάλλον όμως δεν είχα την ηλικία ή τα απαραίτητα βιώματα για να το εκτιμήσω πλήρως. Για έναν Αθηναίο πιτσιρικά ” περιγράφει ο Γεράσιμος ” η απομονωμένη περιοχή του κτήματος πάνω στο λόφο φαινόταν τουλάχιστον άβολη.”

Μια δεκαετία αργότερα, όλα αυτά που έβλεπε ως αρνητικά, σήμερα τα απολαμβάνει αφού ζει και δουλεύει στην Τήνο, έχοντας αναπτύξει ένα ξενοδοχείο στο ίδιο κτήμα που βρισκόταν το εξοχικό της οικογένειας και εμείς τον ζηλεύουμε παράφορα.

Εννοείται ότι οι ευκολίες στην περίπτωσή μου ήταν πολλές. Πήγα σε ένα μέρος όπου είχα σπίτι, έτοιμο κτήμα και το ξενοδοχείο μισοτελειωμένο, συν τον πατέρα μου να με καθοδηγεί και να μου μεταφέρει τις γνώσεις που είχε μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια σχετικά με την καλλιέργεια, τις κατασκευές, την ξυλουργική και ένα σωρό άλλα.

Παρ’όλα αυτά τα πρώτα δύο χρόνια μόνο ρόδινα δεν ήταν. Πέρα από το ότι έχασα τους φίλους και γνωστούς της Αθήνας, έπρεπε να τρέξω για να καλύψω κενά και να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα. Είχα πρωινή δουλειά, το απόγευμα κηπευτικά/κτηνοτροφικά, και το βράδυ στο εργαστήρι με τον πατέρα να φτιάχνουμε τα έπιπλα και διακοσμητικά για τα δωμάτια του ξενοδοχείου.

Ήταν μια πολύ αγχωτική περίοδος, παράλληλα συναρπαστική όμως, καθώς σηματοδοτούσε μια νέα αρχή για εμένα. Γρήγορα κατάλαβα ότι ήταν προνόμιο να είμαι στην τοποθεσία αυτή, η οποία μου δίνει τη δυνατότητα να κάνω πράγματα που απλά δεν θα έκανα ποτέ στην πόλη. Ακόμα και το πιο απλό, να φυτέψω ένα δέντρο ή να φάω ένα φρούτο που έχει μεγαλώσει με απόλυτα φυσικό τρόπο.

Αν έχεις το κατάλληλο κίνητρο, προσαρμόζεσαι στα πάντα. Σαν τόπος όμως δεν είναι και ο πιο εύκολος, πιθανόν ένα από τα Επτάνησα ή ακόμα και η Σύρος απέναντι να έκαναν τη μετάβαση πιο ομαλή. Ο χειμώνας είναι ιδιαίτερα δύσκολος εδώ, καθώς το νησί ερημώνει, κάτι που στα παραπάνω νησιά μάλλον δεν συμβαίνει στον ίδιο βαθμό. Φυσικά η καθημερινότητα της Αθήνας δεν συγκρίνεται, οι επιλογές για ψυχαγωγία και διασκέδαση είναι ατελείωτες και πάντα θα υπάρχει κάτι που να αξίζει να δεις/κάνεις.

Αυτό είναι μάλλον και το στοιχείο που μου λείπει περισσότερο εδώ, όμως τα τελευταία δύο χρόνια έχω βρει τη χρυσή τομή και περνάω κάποιους μήνες το χειμώνα στην Αθήνα ή ταξιδεύοντας, κάτι που πραγματικά χρειάζομαι.

Πάντα όμως θα απολαύσω το νησί για κάποιες εβδομάδες μετά τη λήξη της σεζόν, σχεδόν σαν αποσυμπίεση από τη ρουτίνα του καλοκαιριού. Τότε μόνο έχω τον χρόνο να κάνω απλά πράγματα, όπως να πάω για πεζοπορία σε ένα από τα μονοπάτια, να μαζέψω μανιτάρια ή χόρτα από τους γύρω λόφους μετά τη βροχή, να δω επιτέλους και κανένα φίλο αν δεν έχουν φύγει ήδη από το νησί.

Η επιχείρηση είναι μικρή και δεν είναι εφικτό να έχω προσωπικό εδώ, οπότε όλα περνάνε από τα χέρια μου, εκτός από τη high season του Ιουλίου / Αυγούστου όπου προσλαμβάνω ένα άτομο. Μια τυπική μέρα για μένα ξεκινάει κατά τις 6.30 το πρωί, όπου μετά από μία γερή δόση καφέ, ξεκινάω καθαριότητα στους εξωτερικούς χώρους, στην πισίνα κλπ. Εάν υπάρχει κάποιο check out αργότερα, τα λέμε με τους επισκέπτες που φεύγουν, ή με αυτούς που χαλαρώνουν στα μπαλκόνια τους και έχουν όρεξη για κουβέντα.

Προετοιμάζω κάποιο studio και αναμένω το νέο check in εάν υπάρχει. Μετά το καλωσόρισμα στους νέους επισκέπτες, συνήθως πίνουμε καφέ μαζί στο μπαλκόνι της reception, γνωριζόμαστε και τους μιλάω για το νησί, σημειώνοντας πάνω στο χάρτη τα καλύτερα spots για μπάνιο, για περπάτημα, ταβέρνες, αξιοθέατα κλπ.

Μετά από ένα γρήγορο διάλειμμα το μεσημέρι, σειρά έχει το κτήμα που το προσέχουμε με τον πατέρα. Φύτεμα, πότισμα, μάζεμα τα λαχανικά ή τα φρούτα και ότι άλλο χρειάζεται.

Το βραδάκι θα γίνουν οποιαδήποτε μαστορέματα – γιατί πάντα θα φτιάχνουμε κάτι καινούριο – ή θα βάζουμε φωτιά για barbeque με κάποιους επισκέπτες. Γίνεται αρκετά συχνά αυτό και είναι αγαπημένη στιγμή, καθώς μέσα από την όλη διαδικασία γνωρίζω καλύτερα τον κόσμο που έρχεται εδώ, πιάνουμε κουβέντα πάνω σε πιο βαθιά θέματα από τα κλασσικά όταν πρωτογνωριζόμαστε, κάνουμε χαβαλέ και γινόμαστε παρέα, σε αντίθεση με την τυπική σχέση “πελάτη” και “οικοδεσπότη”.

Έχω διάφορες όμορφες αναμνήσεις λόγω του χώρου αυτού, από άτομα που απλά “δέσαμε” και καταλήξαμε να κάνουμε παρέα, μέχρι και μία από τις σχέσεις μου.

Κάτι που απολαμβάνω επίσης πολύ είναι το να γνωρίζω άτομα διαφορετικής εθνικότητας, το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να μαθαίνω για τη χώρα τους, τη ζωή εκεί, και με όσους αναπτύξω μια μεγαλύτερη σύνδεση, προσπαθώ να τους επισκεφθώ τον χειμώνα.

Μάλλον η τοποθεσία, η οποία παρ’ όλο που είναι απόμερη, είναι αρκετά κοντά στη Χώρα και το λιμάνι (5χλμ) και σε βολικό σημείο για κάποιον που θέλει να εξερευνήσει το νησί. Επίσης λόγω της τοποθεσίας, έχεις πάντα 180° θέα προς τη θάλασσα, είτε είσαι στο μπαλκόνι σου, είτε στην πισίνα, στο μπάρμπεκιου ή στις αυλές. Ακόμα, μιας και τα studios είναι μόνο 5, ακόμα και τη high season δεν γίνεται ποτέ πανικός από κόσμο, και πάντα μπορεί να απολαύσει κανείς τις εγκαταστάσεις με την ησυχία του.

Καίρια ερώτηση καθώς ετοιμάζω ένα άρθρο στο blog της ιστοσελίδας, “3 μικρά μυστικά της Τήνου”. Δεν πρόκειται για μυστικές τοποθεσίες φυσικά, αλλά σίγουρα δεν θα τα βρεις σε έναν τυπικό ταξιδιωτικό οδηγό του νησιού.

• Πρώτο σημείο είναι και αρκετά κοντά στο ξενοδοχείο, και πρόκειται για την μικρή παραλία με το ξωκκλήσι της Γαστριώτισσας, προσωπική αγαπημένη τοποθεσία. Χρειάζεται λίγο περπάτημα για να τη φτάσεις και τις περισσότερες φορές δεν είναι κανένας εκεί.

• Δεύτερο είναι ο Προφήτης Ηλίας στη βορεινή μεριά του νησιού, ένα εκκλησάκι στην κορυφή του λόφου με μπαλκόνι (!) που προσφέρει πανοραμική θέα, ενώ στο εσωτερικό του πάντα θα βρεις υλικά για να ψήσεις καφέ και ρακί.

• Τρίτο σημείο είναι ένα κελάρι κρασιού στο χωριό Αρνάδος που στεγάζεται σε ένα σύμπλεγμα από ανακαινισμένα πετρόχτιστα σταβλάκια. Το έργο είναι σε εξέλιξη αλλά ο χώρος είναι επισκέψιμος, και μπορεί κανείς να δοκιμάσει τα κρασιά που παράγονται εκεί. Πολύ ατμοσφαιρικός χώρος και ιδιαίτερα ενδιαφέρον το να μιλάς με τον άνθρωπο που ξεκίνησε το όλο εγχείρημα.

Πάντα με συναρπάζει η έννοια ενός “νέου ξεκινήματος”, αρκεί να γίνει με ένα πλάνο και μια μεθοδικότητα. Εδώ στην Τήνο, υπάρχουν αρκετοί νέοι που επέστρεψαν ή αποφάσισαν να μετακομίσουν χωρίς να έχουν ζήσει ξανά εδώ, με σκοπό να ανοίξουν μια επιχείρηση, να δουλέψουν τα κτήματά τους κλπ. Χρειάζεται όμως μια υποδομή, να ανήκει ένα σπίτι στην οικογένεια ώστε να έχεις μια έδρα, ή να έχεις ήδη τα κτήματα με τα οποία θέλεις να ασχοληθείς. Διαφορετικά δεν νομίζω να είναι εφικτό, τα έξοδα γίνονται τεράστια.

Από κει και πέρα, σίγουρα θα παρότρυνα τον οποιονδήποτε να στραφεί προς την επαρχία, η ποιότητα ζωής είναι πολύ καλύτερη από αυτή της πόλης και υπάρχουν ίσως περισσότερες δυνατότητες, ανάλογα με το τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις. Μπορείς εν τέλει να γίνεις απόλυτα αυτόνομος, καταναλώνοντας ό,τι παράγει η γη σου, ενώ παράλληλα να τρέχεις και την επιχείρηση / επάγγελμά σου, ζώντας σε ένα καθαρό περιβάλλον κοντά στη φύση. Ακούγεται ωραίο έτσι; Σίγουρα έχει πολλές δυσκολίες μέχρι να φτάσεις εκεί, και άλλες τόσες για να διατηρηθείς σε αυτό το επίπεδο, αλλά για πολλούς ίσως να είναι σκοπός ζωής ένα τέτοιο σενάριο.