Σε χωρίζουν μόνο 243 χιλιόμετρα (αν βρίσκεσαι στην Αθήνα) από το χωριό που έχει όλες τις προδιαγραφές να γίνει ένα από τα πιο αγαπημένα σου.

• Ο Αετός καταστράφηκε τέσσερις φορές στη μέχρι τώρα γνωστή ιστορία του. Το 1454 και το 1647 καταστράφηκε από τους Τούρκους. Το 1770, πυρπολήθηκε ξανά κατά τη διάρκεια των Ορλωφικών. Περιλαμβάνεται στα Μαρτυρικά χωριά και πόλεις της Ελλάδας, έχοντας λάβει επίσημα τον χαρακτηρισμό από το Ελληνικό Κράτος. Το 1943 γνώρισε τη ναζιστική θηριωδία όταν κατά τη διάρκεια της Κατοχής βομβαρδίστηκε, κάηκε και κάτοικοί του βρήκαν τραγικό θάνατο σε αντίποινα για την αντιστασιακή δράση τους. Είναι ένα χωριό με ιστορία όσο να πεις.
• Στο κάτω μέρος του χωριού έχουν βρεθεί κυκλώπεια τείχη της υστεροελλαδικής εποχής μήκους σχεδόν ενός χιλιομέτρου, ενώ υπάρχουν διάφορα αρχαιολογικά τεκμήρια, τα οποία επιβεβαιώνουν συνεχή ανθρώπινη παρουσία εκείνη την περίοδο.
• Σχεδόν στο μέσο του χωριού υπάρχει ο Ναΐσκος της Θεοτόκου, ο οποίος χρονολογείται από τον 10ο αιώνα, διακοσμημένος με βυζαντινές αγιογραφίες, τις οποίες και έχουν βανδαλίσει οι Τούρκοι. Στο ίδιο μέρος υπάρχουν και τρεις μαρμάρινοι σπόνδυλοι αρχαίων κιόνων. Σύμφωνα με τον Σουηδό αρχαιολόγο, Mattias Natanael Valmin, ο ναϊσκος είχε χτιστεί πάνω στα θεμέλια αρχαίου ναού του 6ου π.Χ. αιώνα. Μάλιστα η Αγία Τράπεζα στο εκκλησάκι αυτό, στηρίζεται πάνω σ’ αρχαίο σπόνδυλο κίονα.
• Η ενοριακή εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο, χτίστηκε το 1825 και το καμπαναριό της είναι ένα από τα πιο ωραία που έχεις δει.
• Αν βρεθείς στις αρχές Αυγούστου στο χωριό θα χορέψεις στο ετήσιο πανηγύρι του χωριού που γίνεται τα τελευταία χρόνια -πιστά- στις 5 Αυγούστου. Θα πιείς μπύρες, θα φας γουρουνοπούλα και θα πρέπει να χορέψεις Καλαματιανό.
• Το Διδακτήριο Συγγρού βρίσκεται στην άκρη του χωριού. Έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο Υπουργείου Πολιτισμού σύμφωνα με τον νόμο περί προστασίας ειδικής κατηγορίας οικοδομημάτων και έργων τέχνης μεταγενεστέρων του 1830.  Παρουσιάζει αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον για την ιστορία της στέγασης των σχολικών κτιρίων στην Ελλάδα.
• Το Κεφαλάρι ή Κεφαλόβρυσος είναι το σημείο που κάποιοι θα έλεγαν ότι είναι η καλοκαιρινή πλατεία του χωριού. Έχει εφτά υπεραιωνόβια πλατάνια και τρεχούμενα, κρυστάλλινα νερά. Εδώ μεγάλωσαν πολλές γενιές κάνοντας βόλτες το καλοκαίρι, εδώ γεννήθηκαν πολλοί εφηβικοί και νεανικοί έρωτες αρκετές δεκαετίες τώρα. Τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι του Αετού ανησυχούν για την απειλή-ασθένεια που μαστίζει τα πλατάνια σε όλη την Ελλάδα αφού και κάποια από τα πλατάνια του χωριού έχουν προσβληθεί ήδη.
• Μπορεί να ακούσεις να φωνάζουν τους κατοίκους του Αετού ως Αετοβουναίους και να μη μπορείς να καταλάβεις γιατί. Ε, λοιπόν ο Αετός είναι χτισμένος στον λόφο που ονομάζεται Αετοβούνι, στη βάση του βουνού της Πύλας, για αυτό και οι κάτοικοι ονομάζονται Αετοβουναίοι.
• Στο Κεφαλάρι θα βρεις δύο ταβέρνες, ”την πάνω” και την ”κάτω” όπως τις λένε κάποιες φορές οι ντόπιοι. Η ”Αυλή της Χριστίνας“ και το “Καμίνι”.
• Από τον Αετό κατάγονται πολλές οικογένειες που μεταπολεμικά μετανάστευσαν και πλέον τα παιδιά τους ζουν στην Αμερική και την Αυστραλία. Το καλοκαίρι όμως τα περισσότερα σπίτια ξανανοίγουν και σε πολλά από αυτά μπορεί να ακούσεις ελληνικά και αγγλικά μαζί.
• Στα καφενεία του χωριού θα είσαι για όλους το ”ανήψι” ή ο ”γαμπρός/νύφη” ασχέτως αν υπάρχει πραγματική συγγένεια ή όχι. Και θα κεραστείς σίγουρα. Κομπόστα, πορτοκαλάδα, καφέ ή μπύρα, αναλόγως την ώρα.
• Τα σπίτια στο χωριό είναι χτισμένα όπως και στα περισσότερα ελληνικά χωριά. Γειτονιές ανά οικογένειες. Τα Λοντέικα, τα Κωτσέικα κλπ.
• Η ”αγορά” του χωριού πάντα ξεκινούσε από το μπακάλικο του Μπενέα που πριν κάμποσα χρόνια το εντόπιζες από τη μυρωδιά της ψησταριάς. Πλέον τα μπακάλικα και τα καφενεία λιγόστεψαν αλλά η μυρωδιά στην πλατεία του χωριού τον Αύγουστο είναι εκεί.
• Μερικά μέτρα από τα καφενεία του χωριού το πρώην Κοινοτικό Γραφείο έχει μετατραπεί σε γραφείο του Πολιτιστικού Συλλόγου. Εκεί, άνθρωποι που αγαπούν τον Αετό και γνωρίζουν καλά την ιστορία του έχουν συλλέξει με αγάπη λαογραφικά στοιχεία και αναμνήσεις από τα παλιότερα χρόνια ώστε να διασώσουν την ιστορία της περιοχής και να την ”διδάξουν” σε νεότερους αλλά και επισκέπτες.
• Το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμα θα το δεις από το ”μαντρί του Μπάμπη” στα βόρεια του χωριού.
• Ο Αετός, λένε οι επισκέπτες του, έχει υπέροχο κλίμα. Οι περισσότεροι ξένοι που έρχονται στο χωριό σχολιάζουν το πόσο ελαφρύ και ξεκούραστο ύπνο κάνουν.
• Περπάτησε τη παλιά διαδρομή που ενώνει τον Αετό με την Πολυθέα, δίπλα στο ποτάμι του Λίβα. Ψάξε το παλιό γεφύρι.
• Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Πελοπόννησο, λένε συχνά οι Πελοποννήσιοι, και εγώ θα προσθέσω πως η απόσταση που έχεις να διανύσεις μέχρι να βρεθείς κάτω από τα πλατάνια του Αετού είναι σχεδόν δύο ώρες.
• Το χωριό δεν είναι δίπλα στη θάλασσα, κάτι που για σένα που θες όλο το καλοκαίρι να είσαι στις Κυκλάδες να το κάνει ακατάλληλο, αλλά αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι οι πιο ωραίες παραλίες της Πελοπονήσου είναι το πολύ 40 λεπτά μακριά σου.
• Ψάξε το κοντοσούβλι του Όθωνα, την παγωμένη μπύρα του Ντεμίρη, τον καφέ της Λούλας, την πίτσα του Τάκη.
• Να πας να δεις τον Μύλο του Μπαλντά. Εδώ διαβάσαμε ότι ανήκε αρχικά στον Τούρ­κο Μπαλντά, ο οποίος ήταν Αγάς του Αετού επί Τουρκοκρατίας.
• Ζήτησε να σου εξηγήσουν πως θα πας στη Βραχοπαναίτσα. Εκεί στα νερά της «Ξερόβρυσης» έχει σχηματιστεί από χιλιάδες χρόνια ένα κομμάτι βράχου και μια μικρή φυσική σπηλιά. Κανείς δε ξέρει αν η σπηλιά αυτή είχε χρησιμοποιηθεί σαν λατρευτικός χώρος από τους αρχαίους Μεσσήνιους ή αν χρησιμοποιήθηκε στην εποχή των διωγμών, από τους πρώτους χριστιανούς. Γεγονός είναι ότι η μικρή σπηλιά, μετετράπη σε ναό κατά τους βυζαντινούς χρόνους, δεδομένου ότι υπάρχουν βυζαντινές αγιογραφίες στη κόγχη του ιερού της. Κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας, χρησίμευε και για κρυφό σχολειό.