Ανακάλυψα την παιδική λογοτεχνία στα 10 μου. Ένα από τα πρώτα μου βιβλία ήταν μία συλλογή του Παπαδιαμάντη και έκτοτε κάθε καλοκαίρι χανόμουν σε ιστορίες της Άλκης Ζέη και της Ζώρζ Σαρρή και της Μαργαρίτας Λυμπεράκη. Πλέον έχω έξι βιβλιοθήκες στο σπίτι, οργανωμένες με έναν δικό μου τρόπο. Σε μία είναι τα βιβλία που απόλαυσα πολύ και θέλω να τα προτείνω και σε άλλους. Σε μία άλλη είναι τα βιβλία που δεν έχω διαβάσει ακόμα, σε μία τρίτη είναι τα αγαπημένα μου βιβλία, οριακά χωρίς βιτρίνα και συναγερμό. Μετά είναι κάμποσα ράφια με βιβλία που με άφησαν αδιάφορη και μερικές φορές αν κάποιος φίλος προσέξει κάποιο του το χαρίζω. Επίσης έχω αρκετά βιβλία που έχω αφήσει στη μέση -για διάφορους λόγους- και θέλω να τα έχω κάπου ξεχωριστά.

Δεν χαρίζω ποτέ βιβλία που μου άρεσαν και δεν δανείζομαι ποτέ. Επίσης σχεδόν από πάντα διάβαζα παράλληλα δύο και τρία βιβλία τις ίδιες μέρες. Με τον καιρό με ”εκπαίδευσα” να μην μπερδεύω τις ιστορίες, τις εποχές και τους πρωταγωνιστές.

Τα βιβλία που διαβάζω -παράλληλα- αυτή την εποχή

Ξεκίνησα με την ιστορία της Ροζαλί και του Ρόμπερτ. Μία ιστορία σύγχρονη και ρομαντική που εκτυλίσσεται στο Παρίσι που απαιτεί κρουασάν και γαλλικό καφέ για να την απολαύσεις. Η Ροζαλί είναι εικονογράφος, ονειροπόλα ιδιοκτήτρια ενός µικρού χαρτοπωλείου στο Σαιν Ζερµαίν και ο Ρόμπερτ, καθηγητής λογοτεχνίας με ειδίκευση στον Σέξπιρ. Η ζωή θα τους τα φέρει έτσι ώστε να γνωριστούν με κάπως αδέξιο τρόπο και οι καταστάσεις θα ξετυλίξουν μία όμορφη ιστορία αγάπης που θα συνδέσει το παρελθόν και το παρόν με έναν πολύ γλυκό τρόπο. Ο τίτλος Το Παρίσι έιναι πάντα μία καλή ιδέα είναι εμπνευσμένος από τη φράση που συνήθιζε να λέει η αμερικανίδα μαμά του Ρόμπερτ στον ίδιο, όσο ήταν παιδί.

Ο Νικολά Μπαρρό γράφει ιστορίες με βάση το Παρίσι, για αγάπες σχεδόν κινηματογραφικές. Χωρίς να γίνεται κουραστικά περιγραφικός καταφέρνει να σου δημιουργεί εικόνες με χρώματα, ήχους και αρώματα σα να ζεις και εσύ μέσα στην ιστορία. Ή φτιάχνεις εικόνες τόσο έντονα που όταν τελειώνεις το βιβλίο νομίζεις πως μόλις είδες ταινία.

Στο εξώφυλλο του βιβλίου Πυρετός την Αυγή θα διαβάσεις το σχόλιο «Τελειώνοντας το βιβλίο αυτό, θα αγαπάτε περισσότερο τη ζωή» από το Bookseller. Στην πραγματικότητα είναι το δεύτερο βιβλίο των εκδόσεων Πατάκη που έβαλα στη φθινοπωρινή λίστα μου. To Πυρετός την αυγή είναι η ιστορία ενός αλησµόνητου έρωτα, βασισµένη στην πραγµατικότητα, γραμμένη από τον γιο των πρωταγωνιστών. Η ιστορία έγινε πρόσφατα ταινία και είμαι σίγουρη ότι και εσύ όπως και εγώ θα την αναζητήσεις αμέσως μόλις τελειώσεις το βιβλίο. Είναι ιδανικό βιβλίο για τα βροχερά σαββατοκύριακα ή να το πάρεις μαζί σου το σαββατοκύριακο που θα φύγεις.

Ιούλιος 1945. Ο Μίκλος, Ούγγρος επιζών του Μπέλσεν, καταλήγει, αποστεωµένος και χωρίς δόντια, σε έναν προσφυγικό καταυλισµό στη Σουηδία. Ο γιατρός τού δίνει µερικούς µήνες ζωής. Όµως ο Μίκλος έχει άλλα σχέδια. Βρίσκει µια λίστα 117 νεαρών γυναικών από την Ουγγαρία που βρίσκονται και αυτές σε προσφυγικούς καταυλισµούς στη Σουηδία. Με τον ωραίο γραφικό του χαρακτήρα, γράφει ένα γράµµα στην καθεµία. Γράφει εµµονικά, καθισµένος στη σκιά ενός δέντρου στον κήπο του νοσοκοµείου. Είναι σίγουρος ότι µία από αυτές θα γίνει γυναίκα του. Σε έναν καταυλισµό εκατοντάδες χιλιόµετρα µακριά, η Λίλι διαβάζει το γράµµα του και αποφασίζει να του απαντήσει. Ανταλλάσσοντας γράµµατα, το ζευγάρι ερωτεύεται. Τον Δεκέµβριο του 1945, βρίσκουν τρόπο να συναντηθούν. Έχουν µόνο τρεις µέρες. Και ερωτεύονται ξανά από την αρχή. Τώρα µένει να βρουν έναν τρόπο να παντρευτούν…

Ο Χαβιέρ Θερκάς γράφει το Απατεώνας και την ιστορία του Ενρίκ Μάρκο, αποδεικνύοντας μας τη γοητεία του ψέματος, την αναζήτηση της αλήθειας, τον ηρωισμό, τις λανθασμένες αποφάσεις που μπορεί να πάρει ένας άνθρωπος ορμώμενος από άλλες ανάγκες που ακόμα και ο ίδιος με δυσκολία μπορεί να αναγνωρίσει. Είναι το πιο ανατρεπτικό και ριζοσπαστικό έργο του Χαβιέρ Θέρκας, ένα εκπληκτικό βιβλίο που διευρύνει µε πολύ µεγάλο θάρρος τα όρια του µυθοπλαστικού είδους και εξερευνά τα τελευταία σύνορα της σχέσης της ανθρωπότητας µε την εικόνα της.

Ο Ενρίκ Μάρκο είναι ένας ενενηντάχρονος Βαρκελoνέζος που παρίστανε τον επιζώντα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και ο οποίος, µέχρι τον Μάιο του 2005, που αποκαλύφθηκε η απάτη του, είχε διατελέσει τρία χρόνια πρόεδρος της ισπανικής ένωσης επιζώντων, είχε παραχωρήσει δεκάδες συνεντεύξεις στον τύπο και στην τηλεόραση, είχε δώσει εκατοντάδες διαλέξεις σε σχολεία, είχε τιµηθεί µε πολλές σηµαντικές διακρίσεις και είχε συγκινήσει µε την οµιλία του τους Ισπανούς βουλευτές (ορισµένους µέχρι δακρύων) που είχαν συγκεντρωθεί στο κοινοβούλιο για να αποτίσουν φόρο τιµής για πρώτη φορά στους Δηµοκρατικούς εκτοπισθέντες από το Γ΄ Ράιχ.

Η είδηση της απάτης του έκανε τον γύρο όλου του κόσµου, µετατρέποντας τον Μάρκο από ήρωα στον µέγα απατεώνα, στον τρισκατάρατο σφετεριστή του ηρωισµού και της ιστορίας των άλλων. Ο συγγραφέας εφορµά µε πάθος καµικάζι στην αλήθεια της απάτης του Μάρκο για να καταδυθεί µε συνταρακτική τιµιότητα στα βάθη της ίδιας µας της ύπαρξης – στην ανεξάντλητη ικανότητά µας να τρέφουµε αυταπάτες και στην ακόρεστη δίψα µας για στοργή και κοινωνική αναγνώριση. Το αποτέλεσµα είναι ένα βιβλίο που δε µιλάει για τον Ενρίκ Μάρκο αλλά για τον καθένα από µας.