Από την αρχαιότητα, η έννοια των δύο φύλων είχε τη γεύση της υποταγής. Η πιο σωστά της προσμονής. Ο άνθρωπος των σπηλαίων έφερνε το φαγητό/διάλεγε το θηλυκό και το έσερνε στη συζυγική εστία με ρόπαλο ή χωρίς. Το θηλυκό απλά περίμενε υπομονετικά χωρίς να φέρνει αντιρρήσεις. Η όποια σύγκριση με την εποχή των σπηλαίων έγκειται στην αδυναμία του γυναικείου φύλου να φροντίσει τον εαυτό του. Όχι όμως και την αδυναμία να κάνει την πρώτη κίνηση.
Βλέπεις, έκτοτε άλλαξαν πολλά. Οι γυναίκες και δουλεύουμε και μπορούμε να γευματίσουμε μόνες (χωρίς να χρειαστεί να έρθουμε αντιμέτωπες με αρκούδες και με θεριά). Συνεχίζουμε όμως να περιμένουμε καρτερικά τον άντρα να κινηθεί προς εμάς. Να μας αρπάξει μες το πλήθος, να μας ζητήσει πρώτος να χορέψουμε ή έστω να στείλει αυτό το ρημαδομήνυμα που τόσο περιμένουμε διεκδικώντας το πρώτο ραντεβού.
Μήπως τελικά δεν είναι τόσο κακό να κάνουμε εμείς την πρώτη κίνηση; Ιδού το γιατί…Ξαφνικά θα νιώσεις πολύ δυνατή
Είναι ακριβώς σαν να φέρνεις εις πέρας ένα δύσκολο πρότζεκτ στη δουλειά, να πέφτεις νούμερο στο τζιν ή να περνάς τα σήματα με την πρώτη. Το αίσθημα του ‘θέλω κάτι και το καταφέρνω απλά γιατί μπορώ’, είναι μια ένεση αυτοπεποίθησης που δεν περιγράφεται με λόγια.
Θα γλιτώσεις χαμένο χρόνο
Αν δεν ρωτήσεις, λένε, η απάντηση θα ναι πάντα ‘όχι’. Και έχουν δίκιο. Tο να περιμένεις ένα κινητό να χτυπήσει είναι χάσιμο χρόνου. Τη στιγμή που μπορείς να κατευθύνεις τις εξελίξεις. Όποια απάντηση κι αν πάρεις, το σίγουρο είναι πως θα σε οδηγήσει σε μια κατεύθυνση: είτε σ’ αυτή της ανεύρεσης ιδανικού φορέματος για ραντεβού είτε στον επόμενό σου στόχο. Καλύτερο από το περιμένεις πάνω από το τηλέφωνο. Δε νομίζεις;
Βοηθάς να αλλάξουν “κανόνες” και στερεότυπα
Μπορεί να απέχουμε έτη φωτός από τον σπηλαιάνθρωπο και το ρόπαλό του. Όμως οι κανόνες στο flert και στο dating συνεχίζουν να μένουν απαρχαιωμένοι. Κολλημένοι σε έναν αιώνα που καθόλου δε θυμίζει το τέλος του 2018. Μήπως ήρθε η στιγμή να καταλάβουμε πόσο παλιομοδίτικο/ξεπερασμένο/συντηρητικό –όπως θέλεις πες το- είναι να περιμένεις να σου ζητήσει εκείνος να βγείτε;
Είναι σημάδι αυτοπεποίθησης. Κι αυτό είναι extra bonus.
Σίγουρα έχεις ακούσει για το πόσο υπέροχο και ελκυστικό είναι να νιώθεις γεμάτη αυτοπεποίθηση. Όταν προτείνεις σε κάποιον να βγείτε, δείχνεις αυτομάτως πως ξέρεις πόσο υπέροχη είσαι. Έτσι, του δίνεις την ευκαιρία να το ανακαλύψει. Ακόμα κι αν δεν το πιστεύεις απόλυτα (και κατεβάζεις όλη τη ντουλάπα κάτω με δάκρυα, γιατί κολλάει το τζιν στους γλουτούς) θα κερδίσεις για αρχή την ψεύτικη αίσθηση της υπεροχής και έπειτα θα ευχαριστείς τον εαυτό σου.
Είναι ο “εύκολος” τρόπος να δείξεις πως σου αρέσει
Εντάξει, εύκολο δεν το λες. Κι αυτό γιατί το κίνημα της πρώτης κίνησης σίγουρα έχει πολύ λίγες οπαδούς να το υποστηρίζουν. Όμως, δεν παύει να είναι ένα έμμεσο κοπλιμέντο γι’ αυτά που σκέφτεσαι και δε μπορείς ή δεν χρειάζεται να πεις. Έχουμε συνηθίσει τόσο να δεχόμαστε κοπλιμέντα και θεωρούμε πως στην αντίπερα όχθη δεν το έχουν ανάγκη. Λάθος κορίτσια, πολύ λάθος!
Είναι σημάδι ισότητας. Η σχέση θα είναι 50/50
Από τη μια δεν τον χρειάζεσαι για να αλλάξει τη λάμπα όταν καίγεται κι από την άλλη τον περιμένεις να σου πει να βγείτε. Ασθενές ή δυναμικό το γυναικείο φύλο; Δε λέμε να αποφασίσουμε. Αν μια σχέση ξεκινήσει με παραδοσιακά μέσα και κίνητρα, κινδυνεύει να συνεχιστεί κατά τον ίδιο τρόπο. Κάπως έτσι κινδυνεύεις να ανοίγεις φύλλο για πίτα στην κουζίνα κι εκείνος να παίζει στο 5χ5 με τους φίλους του. Αν είσαι οπαδός μιας τέτοιας εν δυνάμει σχέσης αγνόησε με. Αν όχι, πάρε το κινητό στο χέρι τώρα!
Και οι κυνηγοί θέλουν το διάλειμμά τους
Ναι, μπορεί σε κάποιους να τους αρέσει να βάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Να διαλέγουν, να παίζουν να (μας) παίζουν, να προκαλούν την τύχη τους κλπ. Όμως είναι κουραστικό και εκνευριστικό κάποιες φορές. Σκέψου ότι είναι εκείνοι που θα δεχτούν την απόρριψη, την επιδοκιμασία, τον σχολιασμό σε φίλους και γνωστούς για τον πετυχημένο ή αποτυχημένο τρόπο προσέγγισης. Μπορεί να μην είμαστε ακόμα σε θέση να τους πάρουμε εντελώς αυτόν το ρόλο (αυτή η επανάσταση θέλει πολύ δρόμο ακόμα!), αλλά μπορούμε σίγουρα να κάνουμε ένα βήμα τη φορά.
Το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να ακούσεις ‘ΟΧΙ’
Ο φόβος της απόρριψης είναι πάντα κοινός. Απλά εμείς έχουμε συνηθίσει να λέμε το «όχι» εκ του ασφαλούς από τον θρόνο μας. Πάρε το σαν εξάσκηση. Το να φλερτάρεις κάποιον και να μην ανταποκριθεί, δεν μειώνει ούτε αλλοιώνει την εικόνα σου. Δημιουργεί προϋποθέσεις και ανάγκες . Άλλωστε, μια γυναίκα που ξέρει τι θέλει τι θέλει και δεν φοβάται να το εκφράσει δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητη για πολύ.
