Κάθε φορά που ακούω τον όρο millenials νιώθω πως παίζω σε μια ταινία με πειρατές και σπαθιά στη Μαύρη Θάλασσα. Ενώ στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πιο απλά στο dating. Οργισμένα νιάτα που ψάχνουν να βρουν αυτό που θέλουν στον έρωτα, τη φιλία, τη δουλειά, τη ζωή. Άνθρωποι που δε συμβιβάζονται. Που κάνουν λάθη όπως έκαναν και οι προηγούμενοι. Και που αν υπάρχει κάτι δυνατό να τους χαρακτηρίζει είναι η ανάγκη τους να παθιαστούν με κάτι. Να το πιστέψουν, να το ζήσουν δυνατά κι έντονα και πρωτίστως τον έρωτα.
Γι’αυτό και φυσικά θα κάνουν λάθη, γιατί δεν υφίσταται πάθος χωρίς λάθος. Το δυσκολότερο κομμάτι είναι το connection. Η στιγμή που βρίσκεις κάτι να σου αρέσει και γίνεται διακαής πόθος ή εν δυνάμει date. Τότε είναι που εμφανίζονται από ροζ ελέφαντες, τσιτάχ και οι περισσότερες προσπάθειες να στεφθεί το ραντεβού από επιτυχία καταλήγουν στο κενό.
Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί:
1. Στηρίζουμε την επικοινωνία μας στα dating apps.
Σε μια εποχή που messenger, facebook, instagram και tinder κυβερνούν το διαδίκτυο είναι πολύ πιο εύκολο να δείξεις το ενδιαφέρον σου επιλέγοντας κάποια εφαρμογή. Πίσω από την οθόνη οι λέξεις βγαίνουν πάντα πιο εύκολα. Το επικίνδυνο είναι πως ποτέ μα ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρη πως το πρόσωπο με το οποίο μιλάς απάντα στην πραγματικότητα (εσωτερικά κι εξωτερικά).
2. Δεν μπορούμε να σκοτώσουμε την αμηχανία
Δεν υπάρχει πιο άσχημο πράγμα απ’ το να σου αρέσει κάποιος πολύ. Να θέλεις να τον γνωρίσεις, μιλήσεις και πολλά περισσότερα και να καταλήγεις να φέρεσαι σαν κέρινο ομοίωμα.
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί νιώθεις πως αυτά τα dating vibes που σε υποχρεώνουν να είσαι λαμπερή, όμορφη αψεγάδιαστη, σοβαρή και αστεία σε αγχώνουν. Μήπως να το προσεγγίζατε το θέμα φιλικά πρώτα; Να βγείτε δυο τρεις φορές παρέα, να βρείτε τι έχετε κοινό από σειρές που παρακολουθείτε μέχρι πόσο πολύ ενδιαφέρετε ο ένας για τον άλλον (Bingo!)
3. Δε δίνουμε δεύτερη ευκαιρία
Όσο και να σου αρέσει κάποιος, αν στην πρώτη σας επαφή κάτι έχει πάει στραβά, δύσκολα θα δώσεις δεύτερη ευκαιρία. Άλλο ένα κακό του να ανήκεις στους millenials. Απόλυτη γενιά, αυστηρή και καμιά φορά αμετάπιστη. Οι παλιοί πίστευαν πως όταν κάτι χαλάει το φτιάχνουμε, του δίνουμε χώρο, χρόνο, το συζητάμε. Εδώ στην πρώτη στραβή πετάμε ένα γιγάντιο «δεν ήταν για μένα, δεν ταιριάζαμε μωρέ φαινόταν» και ακυρώνουμε την όποια προοπτική.
4. Δεν κάνουμε εύκολα την πρώτη κίνηση
Θυμάστε που τα λέγαμε για την πρώτη κίνηση; Καμία βελτίωση ακόμα. Το πιθανότερο αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι ο τύπος να σχολιάζει τα stories σου, εσύ ενδόμυχα να χαίρεσαι που ασχολείται. Αλλά κανείς από τους δύο να μην τολμάει να προτείνει μια βόλτα στην παραλία/μια μπύρα. Κάτι τέλος πάντων. Δε γίνεται δουλειά έτσι παιδιά!
5. Ψάχνουμε κάτι άπιαστο
Λίγο η τεχνολογία, λίγο η διαφήμιση και τα εξώφυλλα στο Men’s Health πέτυχαν να δημιουργήσουν το τέλειο απλησίαστο πρότυπο. Αυτό που πάντα ακυρώνει με την ιδέα της ύπαρξής του, ό,τι νορμάλ και γήινο μας πλησιάσει. Και όσο ανεβάζεις τα στάνταρ, άλλο τόσο απογοητεύεσαι που όσοι σε πλησιάζουν απέχουν έτη φωτός από τον μποντιμπιλντερά της διπλανής πόρτας.
6. Δεν έχουμε καταλήξει τι είναι αυτό που ψάχνουμε
Δεν ξέρω αν είναι χειρότερο να ξέρεις ότι ψάχνεις μπράτσα και six pack ή να μην ξέρεις τι ψάχνεις. Αλλά είναι καμιά φορά αυτό το timing που μπορεί να τα κάνει όλα να μοιάζουν πιο χαοτικά απ’ ότι είναι. Να μην ξέρεις αν σ’ αρέσει. Ναι μη γελάς, έχω φίλη που όταν κοιτάζει τον αγόρι που της αρέσει en face τρελαίνεται και το προφίλ του τη χαλάει. Να μην ξέρεις σε τι φάση dating βρίσκεσαι. Άντε και τα βρίσκετε με το προφίλ του πάλι δεν ξέρεις τι θες απ’ αυτόν. Θες μια αισθησιακή νύχτα, να γίνετε φίλοι και να πείτε εσώψυχά σας ή ονειρεύεσαι να περπατάτε χεράκι χεράκι και να ψωνίζετε χριστουγεννιάτικα.
7. Δε δίνουμε σημασία στον date partner
Τα όρια του να δείχνεις κοινωνική και πολυάσχολη με το να χαρακτηριστείς σνομπ και αδιάφορη ήταν και θα είναι πάντα πολύ λεπτά. Για φαντάσου να είσαι πρώτο ραντεβού και ανά δέκα λεπτά να τσεκάρεις μηνύματα και ειδοποιήσεις στο κινητό. Ή να μιλάς για τη δύσκολη βδομάδα που πέρασες στη δουλειά, χωρίς να παίρνεις μια ανάσα να πιεις λίγο νερό να μιλήσει και ο άλλος. Φυσικά δεν θα υπάρξει επόμενο.
8. Χάσαμε τον ρομαντισμό μας
Πότε βγήκες τελευταία φορά έξω και άφησες κάποιον να σε φλερτάρει χωρίς να τον διακόψεις ή να διακωμωδήσεις τον τρόπο που σε προσέγγισε; Πότε ήταν η τελευταία φορά που δέχτηκες κομπλιμέντο για το ντύσιμο/στυλ σου/ το χαμόγελό σου; Ναι, χωρίς να κάνεις δεύτερες σκέψεις για το “ποιόν” του θύματος.
Αν υπάρχουν ακόμα άντρες που συνεχίζουν τον άθλο του φλερτ εγώ τους συμπονώ. Χάσαμε το ρομαντισμό και την όμορφη γλυκιά αίσθηση του φλερτ σε ένα μπαρ, σε ένα καφέ, έστω και στο μετρό. Και αναρωτιόμαστε γιατί τα ραντεβού μας δεν είναι καταλήγουν όπως θέλουμε. Ρητορικό; Ναι.
9. Δεν είμαστε κοινωνικά ενεργοί
Συχνά στην ερώτηση αν έχεις αγόρι, η απάντηση δίνεται με ερώτηση: «πού να τον βρω;». Και το θεωρώ άκρως φυσιολογικό. Αν όλοι σου οι γνωστοί και φίλοι είναι in a relationship, αν δεν έχεις χόμπυ εκτός δουλειάς και ζεις την καθημερινότητα σου στα άκρα δεν έχεις πιθανότητες για date. Οπότε ξεσκονίζεις παλιές επαφές, τα αθλητικά σου παπούτσια (ελπίζω να έχεις ) και ξεκινάς. Βόλτες με φίλες απ’ τα παλιά ή και νέες , γυμναστήριο ή έστω το σκύλο βόλτα στην παραλία κάθε βράδυ. Και τέλος πάντων, οτιδήποτε σε βγάζει από την comfort zone και σε εντάσσει σε χώρο με κόσμο μας κάνει.
10. Τέλος, μπορείς να ξεχάσεις ή και να σβήσεις κανόνες και στερεότυπα
Τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να κάνεις σε ένα πρώτο/δεύτερο ραντεβού. Πώς να σηκωθείς απ΄την καρέκλα, πώς να πλησιάσεις πιο δίπλα του και να του δώσεις το πράσινο φως; Όλη αυτή η θεωρία μπορεί να θεωρηθεί άχρηστη και περιττή. Αρκεί να θυμηθείς (σε όποιο στάδιο dating κι αν βρίσκεσαι) να δείξεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
