Μόλις χώρισες. Θέλεις να κλειστείς σπίτι, να μη μιλάς σε κανέναν, να απενεργοποιήσεις το κινητό, να ακούς ολημερίς λυπητερή μουσική, να πιάσεις φιλία με το κουτί με τα χαρτομάντιλα, να ξεχάσεις ότι υπάρχει κόσμος εκεί έξω και κατ’ επέκταση και εκείνος. Κατά ένα παράδοξο τρόπο όμως η ζωή συνεχίζεται. Ακόμα και μετά από έναν χωρισμό.
Διαβάζοντας τις παρακάτω γραμμές ελπίζω πως θα συνειδητοποιήσεις ότι όχι απλά συνεχίζεται αλλά ότι θα συνεχίσεις να την αγαπάς όσο κι αν αυτή τη στιγμή περνάς δύσκολα.
Ο χρόνος τα γιατρεύει όλα
Μπορεί να πρόκειται για το πιο χιλιοειπωμένο κλισέ όλων των εποχών αλλά παραμένει αληθινό. Και θα σου φέρω το εξής παράδειγμα, βγαλμένο από τη ζωή: προ δεκαετίας ήμουν σε σοβαρή σχέση με κάποιον που εξαφανίστηκε από προσώπου γης χωρίς δεύτερη κουβέντα. (Να του πάρουμε μια πάστα.) Κλάμα, κακό, αναλύσεις επί αναλύσεων για το που, πότε, γιατί και πώς. Fast forward στο σήμερα, πρόσφατα κάναμε με μια φίλη αναδρομή στο ρομαντικό παρελθόν μας και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να θυμηθώ το επίθετο του. Απλά δεν. Ήταν λες και ο εγκέφαλος μου αποφάσισε ότι δεν χρειάζεται αυτό το δεδομένο πλέον και αποφάσισε να το διαγράψει. Control, alt, delete.
Γεγονός που μας οδηγεί στο επόμενο σημείο:
Και αντίστροφα ο χρόνος μετράει
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για το πόσο καιρό σου παίρνει να ξεπεράσεις κάποιον. Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση το σημαντικό είναι να αποφασίσεις για πόσο χρονικό διάστημα θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να έχει τις μαύρες του. Γενικά, θεωρώ πιο υγιές να αναγνωρίσεις τα συναισθήματα του και να τα ζήσεις στην πληρότητα τους. Από το να μεταπηδήσεις αυτόματα στη φάση είμαι καλά και ετοιμάζομαι για νέες ρομαντικές περιπέτειες. Αυτό φλερτάρει αμυδρά με την ψυχασθένεια. Αυτό που πρέπει να προσέξεις είναι το να μην επαναπαυτείς σε αυτή τη στάσιμη φάση. Δώσε στον εαυτό σου μια προθεσμία μέχρι πότε μπορεί να το κάνει αυτό. Μετά θα πρέπει να κάνεις συνειδητές προσπάθειες να δεις τα πράγματα από μια πιο ψύχραιμη και αποστασιοποιημένη προοπτική.
Παστίλια για τον πόνο του άλλου
Κλινικές μελέτες που έγιναν στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες με χρήση μαγνητικού τομογράφου έδειξαν ότι ο πόνος από χωρισμό επιδρά σε παρόμοια σημεία του εγκεφάλου με κάποιες μορφές σωματικού πόνου. Η ίδια έρευνα έδειξε ότι οι “παθόντες” αισθάνθηκαν σαφή βελτίωση παίρνοντας μια-δύο απλές ασπιρίνες. Ακούγεται τραβηγμένο, αλλά τι χάνεις να το δοκιμάσεις;
Η αγάπη με αγάπη περνάει
Το κατά Oprah ευαγγέλιο αναφέρει το εξής: αν χώρισες, αντί να δώσεις έμφαση στην αγάπη που έχασες, κάτσε και σκέψου όλη την αγάπη που σε περιτριγυρίζει. Όχι, δεν αναφέρομαι στα ερωτευμένα ζευγαράκια γύρω σου. Μιλάω γι’ αυτούς που σ’ αγαπούν και βρίσκονται ακόμα στη ζωή σου: τους γονείς, τους φίλους, τους συναδέλφους, το σκύλο σου. Νιώθεις καλύτερα τώρα;
Κάθε εμπόδιο για καλό
Κάθε φορά που μου τύχαινε στραβή όταν ήμουν φοιτήτρια, υπενθύμιζα στον εαυτό μου ότι αυτό είναι προετοιμασία για το χώρο εργασίας. Το ίδιο λίγο-πολύ ισχύει και με τις σχέσεις: όταν μια κάνει τον κύκλο της, μαζεύεις όλα όσα έμαθες από αυτή τη σχέση ώστε να μην επαναλάβεις τα ίδια λάθη στην επόμενη. (Ή να μην αγνοήσεις το πρώτο καμπανάκι κινδύνου που θα χτυπήσει.) Όπως τα λέει και η φίλη μας η Arianna, κάποιος θα μας διδάξει πώς να αγαπάμε, κάποιος γιατί να (ή να μην) κάνουμε υπομονή, κάποιος θα μας πονέσει και θα μας δείξει μ’ αυτόν τον τρόπο τα όρια μας. Thank you, next.
Και επιτέλους πάψε να αυτοτιμωρείσαι
Μετά το χωρισμό έχεις τη δυνατότητα να αποστασιοποιηθείς από τη σχέση σου και να την παρατηρήσεις με πιο αντικειμενική ματιά. Έτσι, πέρα από τα όσα μπορείς να μάθεις, έχεις την ευκαιρία να δεις τι κατάφερες και να αποδώσεις στον εαυτό σου τα εύσημα που του αναλογούν. Γιατί μην το ξεχνάς, οι σχέσεις απαιτούν συνεχή προσπάθεια και δουλειά, αλλά συνήθως κανείς τείνει να είναι υπερβολικά μετριοπαθής για να το αναγνωρίσει. Θυμήσου ότι έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες. Ότι αγάπησες με όλο σου το είναι. Ότι δεν ευθύνεσαι εσύ αν τελικά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελες. Ακόμα και αν δεν το προσπάθησες όσο έπρεπε, να είσαι ειλικρινής αλλά ευγενική με τον εαυτό σου.
