Αρκεί ένα αποτυχημένο διπλό ραντεβού (=ραντεβού που δεν πήγε όπως περίμενες) και δύο τεκίλες αργότερα για να γίνει ο πρίγκιπας βάτραχος. Η άμαξα να γίνει κολοκύθα (εκτός αν δεν υπήρχε αμάξι) και εσύ να ψάχνεις διακαώς απαντήσεις. Να μαδήσεις μαργαρίτες, να κλέψεις τη σφαίρα από κανένα μέντιουμ ή να πας σε καφετζού. Για να μάθεις αν τελικά του αρέσεις.
Αν το γυρίζαμε και αυτό σε ταινία θα ξεκινούσε από τη στιγμή που έχεις πρήξει τις φίλες σου γιατί σου έστειλε μια απλή καληνύχτα, ούτε θαυμαστικό, ούτε φιλί. Στην επόμενη σκηνή θα έμπαινε κάποια από τις ζαλισμένες φίλες (που ίσως να μη σε συμπαθεί και πολύ) και θα σου πετούσε στα μούτρα αυτό που φοβάσαι να παραδεχτείς. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο δηλαδή από αυτό που ισχύει: « δεν σε γουστάρει».
Ίσως να θύμωνες με τη χύμα αντίδραση της φίλης στο δράμα σου για λίγες ώρες, όμως μετά τα κρασιά, τα νεύρα και τις υστερίες θα ηρεμούσες. Θα δεχόσουν αυτό που δεν αλλάζει και που ίσως –τώρα που το σκέφτομαι- καλύτερα που δεν αλλάζει. Θέλεις κάποιον που ν’ αναρωτιέσαι αν σε θέλει και να ψάχνεις τρόπους να του το εκμαιεύσεις λες και παίζεις στο Ρουκ- Ζουκ και φοβάσαι μην πεις την απαγορευμένη λέξη. Σίγουρα όχι. Αλλά όπως και στις ταινίες έτσι και στη ζωή μας μαγνητίζει το άπιαστο και μας εθίζει η αμφιβολία.
Νομίζω πως αυτή η εκδοχή της ταινίας θα είχε γρήγορο τέλος και δεν θα έφερνε και λεφτά στα ταμεία. Γιατί δεν θα υπήρχε το κίνητρο της προσπάθειας. Κάπου να ταυτιστούμε εμείς οι μάντισσες του σκότους που πάμε και μπλέκουμε με αινίγματα, γρίφους και μυστήρια. Δηλαδή τι αφού δεν με γουστάρει τον αφήνω ήσυχο; Δεν περιμένω πάνω από το κινητό; Δεν αναλύω τη συμπεριφορά του και τη χροιά της φωνής του στο τηλέφωνο;
Βαρετή σαν ταινία, αλλά δεν παύει να είναι στάση ζωής. Το λες και trend του 19’ ή έστω relationship goal. Να πηγαίνεις παρακάτω όταν κάτι δημιουργεί χάος γύρω σου και μέσα σου ή έστω να του κρατάς σταθερά ανοιχτή την πόρτα.
Just go away λοιπόν αν:
Βγήκατε ραντεβού και από τότε μιλάτε μόνο σε DM.
Αυτό δεν είναι ενδιαφέρον, είναι βαρέθηκα το scroll down στο Instagram και σε θυμήθηκα. Next please…
Δε βρίσκει ποτέ χρόνο για να βρεθείτε.
Όταν θέλεις κάποιον η μέρα ξαφνικά έχει πολλές ώρες. Τις περισσότερες εσείς μιλάτε μαζί ή προσπαθείτε να είστε μαζί. Αν αυτό δε συμβαίνει καμία δικαιολογία δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτή.
Δεν ψάχνει αφορμές για να σου μιλήσει/να σε δει.
Αν η πρόθεση είναι καλή υπάρχει πάντα μια επιείκεια. Αλλά αν δεν υπάρχει έστω μια χαζή επικοινωνία απ’ αυτές που ο άλλος στέλνει για να στείλει και όχι για να απαντήσει ευγενικο-ερωτικά στο μήνυμά σου. Τότε στείλε τον κι εσύ.
Δεν ξέρει τίποτα σημαντικό για σένα.
Εκτός από το ότι μισείς το πρωινό ξύπνημα και τις μπάμιες δεν έχει φροντίσει να μάθει τίποτα άλλο για σένα. Όχι πως είναι κακό να ξέρει τι τρως και πόσο κοιμάσαι. Αλλά αυτός που ενδιαφέρεται για σένα θα είναι αυτός που θα ξεσκονίσει τον κόσμο σου. Αυτός που δε θα βαρεθεί να σε ακούει να μιλάς για τα όνειρά σου, για τα λάθη σου, για ότι αγαπάς και ότι μισείς. Για όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα που σε κάνουν να είσαι εσύ.
Συμπεριφέρεται σε όλους όπως συμπεριφέρεται σε σένα.
Τον είχες δίπλα σου όλο το βράδυ και είτε μιλούσε σε σένα είτε στη κολλητή σου ήταν το ίδιο βλέμμα, οι ίδιες κινήσεις. Η ίδια χαοτική ατμόσφαιρα. Μάταια προσπαθείς να καταλάβεις αν σήμαινε κάτι που στο εικοστό τρίτο δευτερόλεπτο του τραγουδιού κούνησε τον ώμο του προς το μέρος σου ή σε ακούμπησε στο μπράτσο.
Βγαίνει και με άλλες «φίλες».
Λίγο πριν το εγκεφαλικό και πριν δώσεις την υπόθεση σε αστρολόγο αυτή τη φορά. Τον βλέπεις χαλαρό σε story να πίνει το ποτό του και να τραγουδάει με τον ανάλογο νταλκά πλάι σε μια ξανθιά αγνώστου ταυτότητας και λοιπών στοιχείων. Το χειρότερο (ή και όχι) είναι πως δεν σου αποκρύπτει αυτή την πληροφορία. Σε αφήνει να το δεις και κάπως έτσι σου κάνει ξεκάθαρο χωρίς να χρειαστεί να ανοίξει καν το στόμα του και να ψελλίσει κάτι πως και σένα σε βλέπει κατά τον ίδιο τρόπο. Ή δε σε βλέπει καθόλου.
Σταμάτα λοιπόν να κρεμιέσαι σαν γατί πάνω από ένα τηλέφωνο με την ελπίδα να χτυπήσει.
Να κοιτάς παλιά μηνύματα και να δημιουργείς προϋποθέσεις για συζήτηση όταν ο άλλος δεν κάνει το ίδιο γιατί ξεκάθαρα εκπέμπει αλλού.
Και δέξου το προφανές:
Αυτό που δε γίνεται τώρα είναι γιατί απλά δεν ταιριάζετε, δεν ενδιαφέρεται και όχι γιατί υπάρχουν ροζ ελέφαντες και αρνητική ενέργεια γύρω του που τον εμποδίζουν να έρθει κοντά σου. Με λίγα λόγια βάλε το ρεαλισμό στη ζωή σου και διώξε ό,τι σου στερεί το χαμόγελο και σε γεμίζει αμφιβολία.Τέλος αν κάτι αξίζει σ’ αυτόν που ενδιαφέρεται για σένα είναι ότι θα το δείξει σε σένα. Με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος. Αυτόν που θα φέρει τον κόσμο ανάποδα γιατί η επιθυμία είναι πιο ισχυρή από τον εγωισμό του ή από ό,τι άλλο υπάρχει στο δρόμο του!
