Αν κάτι έχουμε καταλάβει μέχρι τώρα, είναι πως οι γενικεύσεις πρακτικά είναι λάθος πεποιθήσεις. Προφανώς και δε σκέφτονται “όλες οι γυναίκες” τα ίδια πράγματα. Ωστόσο, ας πούμε ότι οι περισσότερες έχουν ένα, πέντε, δέκα στοιχεία που στο σύνολο τους δημιουργούν τον ιδανικό για αυτές σύντροφο. Αν κάτι σου έχει συμβεί μέχρι τώρα είναι να βρίσκεις κάποια από αυτά τα bullets σε έναν τύπο. Σίγουρα όχι όλα. Αυτό με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οδηγεί αυτή τη σχέση σε εκείνο το μέρος που πάνε όλες οι αποτυχημένες σχέσεις. Και σου φαίνεται ΟΚ, μέσα στον πόνο, το αλκοόλ και το heartbreak όλο αυτό. Αντιλαμβάνεσαι ότι θα πρέπει να συνεχίσεις να προσπαθείς μέχρι να βρεις τη λίστα με όλα της τα bullets με σάρκα και οστά.
Τι γίνεται όταν βρίσκεις εκείνον τον τύπο που πρακτικά σου λέει πως δε χρειάζεται να προσπαθείς άλλο; Και εσύ δεν είσαι καθόλου έτοιμη να πεις mission accomplished;
Δε σε κατηγορεί κανείς.
Βρήκες εκείνο το αγόρι που σχεδόν περιέγραφες στο εφηβικό σου ημερολόγιο και μέσα σου κρυφά σχεδόν πίστευες πως δεν υπάρχει. Ιδανικό ακούγεται, αλλά εσύ δεν είσαι καθόλου έτοιμη να το διαχειριστείς. Προτιμάς να πιστέψεις πως δε συμβαίνει ή πως κάποια φίλη σου σου κάνει φάρσα. Είναι κάπως πιο βολικό να πιστέψεις πως ο τύπος είναι ηθοποιός και θα πληρωθεί επειδή σου είπε πως λατρεύει τον Κούντερα και πως βρήκε το Mother του Αρονόφσκι αριστουργηματικό.
Ίσως και να έχεις χάσει την πίστη σου.
Αντικειμενικά, μετά από τόσα αποτυχημένα ραντεβού, διαλυμένες σχέσεις, “σπασμένες” επικοινωνίες και δράματα με μυρωδιά αλκοόλ και καπνού, δε γίνεται να είσαι και ακριβώς αισιόδοξη πως το “νορμάλ” για εσένα υπάρχει εκεί έξω. Από την πίστη στον έρωτα, πέρασες στο φίλτρο, από το φίλτρο στην επιφυλακτικότητα και από την επιφυλακτικότητα στη δυσπιστία. Αντιμετωπίζεις κάθε επικείμενο romance με κρύο αίμα και ο μόνος που μπορεί να σε κατηγορήσει για αυτό είναι ο yogi στο διπλανό διαμέρισμα και το νέο date σου που φαίνεται too good to be true. Αλλά δεν είναι ρε γαμώτο.
Έχεις συνηθίσει να είσαι single.
Η μέρα ξεκινάει με yoga, ντους, καφέ και διάβασμα νέων. Χωρίς ενοχλήσεις, πρωινό σεξ ή παράπονα για τον καφέ που είναι βαρύς ή το γάλα που τελείωσε. Ναι, μετά το γραφείο θα τσεκάρεις τις εναλλακτικές σου μήπως και βρεις εκείνον τον τύπο που αξίζει να σε διακόψει την ώρα που διαβάζεις για την “ιστορία που παραχαράσσεται” για να σε ρωτήσει αν τελείωσε η ζάχαρη. Μέσα σου όμως ψιλοελπίζεις να μην τον βρεις. Γιατί είσαι ελεύθερη να είσαι ό,τι είσαι, να μην κάνεις λίστα για το σούπερ μάρκετ και να σε ενοχλούν οι διακοπές ενώ διαβάζεις ένα άρθρο. Ο τύπος απέναντί σου με το “Βαλς του Αποχαιρετισμού” στο χέρι περισσότερο σαν απειλή σου φαίνεται, παρά σαν dream come true”. Αλλά είναι ρε γαμώτο.
Έχεις εθιστεί στο heartbreak.
Δεν είσαι αγία, αλλά πάντα με κάποιο παράξενο τρόπο έβρισκες άντρες λιγότερο “άγιους” από εσένα. Αν σε κάτι έχουν φανεί χρήσιμες οι σχέσεις σου είναι για να γελάς με τους κολλητούς σου μετά από 33 σφηνάκια τεκίλα. Τις περισσότερες φορές δε χρειάστηκε να φτιάξεις εκείνη τη λίστα με τα υπέρ και τα κατά για να καταλάβεις αν χρειάζεται να χωρίσεις. Ούτε να ψάξεις και πολύ. Από το ghosting, στις πολύ προφανείς αφορμές για χωρισμούς, μέχρι σε απροδόκητες τηλεφωνικές σιωπές που βόλευαν και τις δύο πλευρές. Αγόρια με εθισμούς, χωρίς εθισμούς, βαρετά, ενδιαφέροντα, αλλά έντονα. Τόσο που σε αλλοίωναν. Κατάληξη το heartbreak, που και τώρα να σε ρωτήσουμε, θα πεις ότι είναι μια ενδιαφέρουσα φάση να περνάει κανείς. Βέβαια, ο τύπος που συμπληρώνει όλη σου τη λίστα προσπαθεί να σου πει ότι είναι ενδιαφέρον το heartbreak, αλλά όχι κατ’εξακολούθηση ρε γαμώτο.
Δεν είσαι έτοιμη να κάνεις σχέση.
Οι στόχοι σου αυτή την περίοδο είναι άλλοι. Δεν έχεις χρόνο για αγάπες ούτε χώρο στο πρόγραμμά σου για δείπνα, movie nights και ραντεβού. Ίσως να είσαι απασχολημένη με εκείνη την πτυχιακή που θα σου φανεί χρήσιμη για το διδακτορικό σου. Μπορεί και ο εργοδότης σου να μην είναι ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο. Επίσης, αν οι γονείς σου χωρίζουν αυτή τη στιγμή που μιλάμε, η ερωτική σου ζωή δεν είναι και πρώτη προτεραιότητά σου. Λογικό. Ωστόσο, εκείνο το αγόρι που σου είπε πως φαντάζεται τον εαυτό του με πέντε σκύλους και δικό του κήπο σε ένα νησί στο Αιγαίο, προσπαθεί να σου πει ότι σε όλα αυτά μπορείς να μην είσαι μόνη, εσύ απέναντι σε όλους. Γιατί δε χρειάζεται πάντα να παλεύεις μόνη ρε γαμώτο.
Κατά βάθος φοβάσαι να ερωτευτείς.
Φοβάσαι την αλλαγή, τη μεταμόρφωση, την ερωτική έλξη που μετατρέπεται σε σχεδόν οικογενειακή αγάπη. Το στάδιο μετά τα ραντεβού και το τρίμηνο (άντε τετράμηνο) της καψούρας την τρέμεις. Γιατί εκεί πια είσαι χωρίς την πανοπλία του “τέλειου” εαυτού. Και εσύ και ο άλλος. Δεν είσαι καθόλου έτοιμη να δεις τον κύριο τέλειο να μετατρέπεται σε έναν μέτριο *βάλε το μικρό του όνομα εδώ*. Δε θέλεις με τίποτα να δεις τον Κούντερα να γίνεται αθλητική εφημερίδα ή το Mother να αντικαθίσταται από μια μέτρια κωμωδία καταστάσεων αμερικανικής παραγωγής. Δεν θέλεις να τα αφήσεις τα όπλα. Προτιμάς να θεωρείς δεδομένο ότι οι αλλαγές θα γίνουν, πως ο τύπος παίζει θέατρο και πως εσύ δε φταις σε τίποτα. Σου αρέσει να πιστεύεις ότι “απλά η ζωή σε επιβεβαιώνει συνεχώς”. Άφησε όμως τον τύπο να σου πει πως εσύ αναγκάζεις τη ζωή να σε επιβεβαιώσει. Γιατί δεν είναι όλες οι ερωτικές σχέσεις θέατρο ρε γαμώτο.
Στην πραγματικότητα ο τύπος δεν είναι καθόλου τέλειος.
Βλέπεις, οι αποτυχίες, το αλκοόλ και το heartbreak δεν είναι γυναικείο μονοπώλιο. Έχει πληγωθεί, έχει πιστέψει, έχει φάει τα μούτρα του και έχει χάσει λίγη από τη γενναιότητά στον έρωτα. Αλλά όπως και να έχει, είναι λιγότερο φοβισμένος από εσένα. Ο τύπος που πάει για ιστιοπλοΐα κάθε Κυριακή, θα πάει και αυτή. Στο χέρι σου είναι να τον αφήσεις να σου μάθει να στήνεις τα πανιά πρίμα.
