Πριν μερικές ημέρες ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες των Όσκαρ για το 2019. Και πάλι υπάρχει ένας κοινός άξονας ανάμεσα στα βραβεία τόσων χρόνων. Καμία γυναίκα υποψήφια για το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Στη συνολική 90ετή περίπου πορεία των βραβείων, μόνο πέντε γυναικείες παρουσίες ήταν υποψήφιες στην συγκεκριμένη κατηγορία- και μόνο μια από αυτές κέρδισε. Και φυσικά καμία έγχρωμη.
Κι όλα αυτά σε μια εποχή που υποτίθεται πως όλα τριγύρω αλλάζουνε. Άλλα απ’ό,τι φαίνεται, όλα τα ίδια μένουν – για να δανειστώ και τον γνωστό στίχο. Σε μια εποχή που η γυναικεία παρουσία έχει γίνει ακόμα πιο ισχυρή στον χώρο του filmmaking. Και κυρίως σε μια χρονιά, που στο φεστιβάλ Sundance, οι γυναίκες σκηνοθέτιδες είναι περισσότερες από κάθε άλλη φορά.
Και κανείς δεν ξέρει από που ξεκινάει και που θα φτάσει όλο αυτό. Παρά την ύπαρξη του #MeToo κινήματος, που ξεκίνησε στα πλαίσια του συγκεκριμένου χώρου, δε μπορούμε να πούμε πως όλο αυτό είναι μια απλή σύμπτωση. Όταν η Emma Stone προλόγισε το συγκεκριμένο βραβείο, μας δικαίωσε με την ατάκα “Four men and Greta Gerwig” και το απέδειξε το χειροκρότημα που ακολούθησε. Το ίδιο και όταν η Natalie Portman, με απόλυτη ψυχραιμία σε ανάλογη περίσταση, αναφέρθηκε στους “Five -all male- nominees”. Τουλάχιστον το κοινό αντιλήφθηκε τον τόνο της.
https://www.instagram.com/p/BsT9ESRngWT/Όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, τα Academy Awards επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Την αντίληψη για ό,τι συμβαίνει στα στούντιο του Χόλυγουντ. Επηρεάζει όμως και τα όσα θα μελετήσουν και θα μάθουν τα μετέπειτα χρόνια, όσοι ασχοληθούν με το χώρο.
Dear Academy, μήπως ήρθε η ώρα να δώσεις λίγο χώρο και στις νέες γυναίκες δημιουργούς;
