Δεν είναι όλα τα love stories καταδικασμένα λόγω κακού timing. Αντιθέτως εξαιτίας του bad timing είναι στα μάτια σου εξιδανικευμένα.
Πιστεύεις ακράδαντα πως αν είχατε γνωριστεί σε μια άλλη χρονική στιγμή τώρα θα ζούσατε τον απόλυτο έρωτα. Στην πραγματικότητα αυτό που αξίζει είναι αυτό που ζεις τώρα ή αυτό που έζησες τότε. Δεν μπορείς να το ζήσεις ξανά και ακόμα κι αν προσπεράσετε όλα τα εμπόδια και τα βουνά που σας χωρίζουν. Αυτό που θα έχεις μπροστά σου θα είναι κάτι για το οποίο θα αμφιβάλλεις, χλιαρό ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τη μανία για εκείνο που δεν ευοδώθηκε τότε.
Γιατί μένουμε κολλημένες σε μισοτελειωμένες ιστορίες;
Just a fairytale
Άλλοτε η ανάγκη να πιστέψεις σε κάτι με πολύ χρυσόσκονη ή να πείσεις τον εαυτό σου ότι κάποτε αφέθηκες κι εσύ. Κάποτε ήσουν έτοιμη να ζήσεις το απόλυτο. Και επειδή δεν έγινε καταριέσαι τη μοίρα, τη μαύρη τύχη και όλα τα άλλα στοιχεία που μπορεί να ευθύνονται που έχασες εκείνον τον ένα και μοναδικό.
Η σύγκριση
Κάθε φορά που μια γνωριμία αποδεικνύεται διαφορετική απ’ ότι την είχες φανταστεί, πέφτει στο τραπέζι η σύγκριση με εκείνον. Ε, βέβαια το new entry ή ο καψερός κύριος Χ δεν είναι σαν το αντικείμενο του παρ’ ολίγον πόθου σου. Για αυτό καταδικάζεται η συμπεριφορά του. Και γι’ αυτό δε σου κάνει και δε θα του δώσεις μια ευκαιρία γιατί ήδη έβγαλες την ετυμηγορία για εκείνον. Με τη μόνη διαφορά ότι αυτός είναι εδώ και προσπαθεί να σε γνωρίσει ενώ ο πρίγκιπας από το αδικοχαμένο love story σου γύρισε στην πρώην του που τον είχε παρατήσει. Άουτς!
Εγωισμός
Βέβαια όλη αυτή η εμμονική στάση μπορεί να κρύβει τον εγωισμό της αποτυχίας. Για την ακρίβεια τις λάθος επιλογές. Είναι δύσκολο να παραδεχτείς ότι και το αγόρι του χτες και του προηγούμενου μήνα –έτους ήταν άτομα που δε σου ταίριαζαν. Άνθρωποι που πέρασαν και που ήταν δεδομένο να έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης στη ζωή σου. Ένας καλός τρόπος αντίδρασης λοιπόν από το να παραδεχτείς τις λάθος επιλογές σου είναι να συνεχίζεις να συγκρίνεις τους πάντες με το ουτοπικό love story σου.
Ξέρει κανείς να μας πει πού βρίσκεται αυτό το αγόρι τώρα; Ή μήπως πιστεύεις ότι κλαίει τη χαμένη σας αγάπη κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες σου από πάρτυ;
Φόβος
Εννοείται πως μέσα σου φοβάσαι. Δεν είναι κάθε μέρα πασχαλιά να ανοίγεις την πόρτα και να απογοητεύεσαι. Άλλωστε είναι πιο εύκολο να απορρίπτεις από το να δείχνεις τι αισθάνεσαι. Να φεύγεις από το να παραδέχεσαι ότι θέλεις να μείνεις. Για τους ανθρώπους που δεν δείχνουν εύκολα τι νιώθουν μια τέτοια ιστορία θα είναι σαν να τους ακολουθεί παντού και διαγράφει την πορεία τους. Σε κάθε κάλεσμα της έλξης «μωρέ αυτός είναι καλός» θα τρέχει η σκέψη να σου πει «ναι και ο τάδε ήταν και είδαμε τι έγινε». Ακυρώνεις ασυναίσθητα από φόβο οτιδήποτε μπορεί να σου φέρει στιγμές χαράς ή μια σταθερή ευτυχία.
Too good to be true
Πέρασες πολύ καλά αλλά για πολύ λίγο. Τόσο λίγο που δεν ξέρεις στα σίγουρα αν θα ξυπνούσες κάθε μέρα μ ένα χαμόγελο ως τ’ αυτιά. Αν ο κύριος τέλειος που υπάρχει για σένα στο σύμπαν είναι αυτός που έκανε ένα γκεστ στη ζωή σου μέσα από ανυπέρβλητα εμπόδια. Αν ήταν συνώνυμο της ευτυχίας σου γιατί δεν πάλεψε για σας; Και αφού ταιριάζατε τόσο πολύ πώς γίνεται ξαφνικά να γελάει το ίδιο δυνατά δίπλα σε κάποια άλλη.
Το λάθος που κάνουμε στις ανθρώπινες σχέσεις –όλων των ειδών- είναι πως πιστεύουμε μέσα μας πως οι άλλοι άνθρωποι γύρω μας αντιλαμβάνονται τα πράγματα και τις καταστάσεις μονοδιάστατα. Και εκεί πατάμε την πρώτη μπανανόφλουδα και πέφτουμε χωρίς να μας φταίει κανείς.
Δεν είναι όλες οι ιστορίες για happy end και δεν χρειάζεται σε όλα τα πράγματα να ψάχνουμε αυτό το «γιατί»
Δε θα σε κάνει ευτυχισμένη το να ξέρεις αν ένιωθε περισσότερα για την πρώην του που τον άδειασε και γύρισε πίσω. Ούτε θα καταφέρεις να δεις το ηλιοβασίλεμα χωρίς δεύτερες σκέψεις με κάποιον που όταν έφυγε έχασες δέκα κιλά και χάθηκες από τον κόσμο. Οι ιστορίες που δεν τελείωσαν είναι ιστορίες που κάποιος έμπειρος σκηνοθέτης πιθανόν εκεί ψηλά τις έκοψε πριν παιχτούν. Πάντα υπάρχει ένας λόγος που αυτός που θέλεις να σε κάνει χαρούμενη, συνήθως σε κάνει να κλαις. Και πάντα υπάρχει κάποιος άλλος που δεν περιμένεις, αλλά θα κάνει το δάκρυ χαμόγελο. Αρκεί να τον αφήσεις.
