Πρόσφατα διάβασα πως το ιδανικότερο περιβάλλον εργασίας το βιώνουν οι υπάλληλοι των γραφείων του διάσημου ηλεκτρονικού παιχνιδιού “Candy crush”. Τα γραφεία μοιάζουν πιο πολύ κάτι ανάμεσα σε λούνα παρκ, παιδότοπο και στούντιο φωτογράφησης. Εκεί αν εκνευριστείς, αγχωθείς ή δεν πάει καλά η μέρα σου παίρνεις το γλειφιτζούρι σου, τον καφέ με τη χρωματιστή τρούφα και αράζεις σε μια ιπτάμενη κούνια για να ξεχαστείς. Εδώ εμείς στην ψωροκώσταινα δίνουμε τα λεφτά μας σε life coaches ή εκτονωνόμαστε στο μποξ. Αρκετά πεταμένα ευρώ, αρκετός τοξικός ιδρώτας ενώ η ζωή σου θα ήταν πιο απλή αρκεί οι συνάδελφοί σου να ακολουθούσαν πιστά αυτά τα 10 πράγματα…
1. Ώρα άφιξης στο γραφείο
Επηρεασμένοι όλοι από την εποχή του πανεπιστημίου με το εν λόγω «ακαδημαϊκό τέταρτο» που μεταφράζεται σε ιπτάμενα ρακούν και γιγάντιους ελέφαντες που μπλοκάρουν κάθε μέρα την Ερμού. Με αποτέλεσμα να καθυστερούν παραπάνω από ένα τέταρτο και όλα να πηγαίνουν πίσω περισσότερο από ένα μισάωρο.
2. Δεν χρειάζονται υποκοριστικά για να συνεργαστείς με κάποιον
-Τζο πιάνεις λίγο το συρραπτικό; – Αμέσως αγαπούλα μου.
Δεν είμαι το αγόρι σου, ούτε η καλύτερή σου φίλη και δεν σκοπεύω να γίνω κιόλας. Μπορείς να λες απλά το όνομά μου όταν μου απευθύνεις το λόγο; Πάμε λίγο.
3. Μπορείς να δεχτείς αρνητικό feedback χωρίς μούτρα;
Μην τολμήσεις να πεις ότι κάτι είναι λάθος ή πως πρέπει να γίνει αλλιώς. Αμέσως κόβονται όλες οι γέφυρες επικοινωνίας γιατί θίχτηκε ολάκερος ο κόσμος τους. Ας ηρεμήσουμε λίγο, ένα feedback ήταν. Ρωτήστε και τον ψυχολόγο σας.
4. Να διαχωρίσουμε λίγο την έννοια του leader και του boss
Έχει μεγάλη διαφορά το να ηγείσαι μιας ομάδας από το να επιβάλεις απολυταρχικά τι πρέπει να γίνει. Ο leader δείχνει το δρόμο με επιχειρήματα και βγαίνει μπροστά, το boss επιβάλλει το δρόμο με φωνές από την καρέκλα του γραφείου του.
5. Μπορείς να είσαι δίκαιος χωρίς να συμπαθείς κάποιον
Εμπάθεια, αυτή η μάστιγα. Μπορεί να ακούσεις πολλά για την απόδοσή σου από κάποιον εργοδότη ή συνάδελφο απλά και μόνο επειδή δε σε χωνεύει. Μπορεί επίσης να πέσεις και εσύ σε αυτή την παγίδα. Να είσαι δίκαιος και να δρας με γνώμονα το καλό της ομάδας.
6. Σκοπός κάθε σωστού meeting είναι να γίνουμε καλύτεροι απ’ ό,τι είμαστε. Όχι να ακούγονται φράσεις όπως «εγώ δεν το κάνω ποτέ αυτό…»
«Πρέπει να αυξήσουμε τις πωλήσεις στο τέλος του χρόνου κατά 10%.» και αρχίζουν οι σιγανές φωνούλες: «Δεν ξέρω, εγώ τις κυνηγάω τις πωλήσεις».
-«Παιδιά μην αφήνετε σκουπίδια στην αποθήκη, να τα πετάτε στην ανακύκλωση κάθε βράδυ»
-«Εγώ δεν το κάνω ποτέ, άλλοι το κάνουν».
Και κάπως έτσι γίνεσαι φονιάς ή αρπάζεις ένα φίμωτρο ή απλά δέχεσαι ότι η Γιαδικιάρογλου και η αείμνηστη Πετροβασίλη θα σε κυνηγούν σε όλες τις πτυχές της ζωής σου. Κάποιοι δεν θα ωριμάσουν ποτέ.
7. Όποιος δεν δίνει το παρόν σε after work gathering δεν είναι φίλος σας, αλλά δεν είναι και εχθρός σας
Και θα το ξαναπώ δεν είναι ανάγκη να γίνεις φίλος με όλους. Ούτε να τους ακολουθείς και να βγάζεις τα εσώψυχα και το στρες της δουλειάς με κρασιά και μουσικές αν δεν το νιώθεις. Αρκεί να δεχτούν όλοι (και εσύ μαζί) πως όποιος δεν μας ακολουθεί παντού συνεχίζει και αύριο να είναι συνάδελφός μας και θα πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε το ίδιο. Σύμφωνοι;
8. Ομαδικότητα δεν είναι να ρωτάμε «Ποιος το έκανε;», αλλά «Πώς θα το διορθώσουμε;»
Κίνημα κατά των τιμωρών που κουνούν το δάχτυλο πιο εύκολα απ’ ό,τι τον κ*λο τους για να διορθώσουν την κατάσταση. Οκ, βρήκαμε ποιος το έκανε. Αλλά επειδή δεν θα τον ρίξουμε στην πυρά σήμερα, μήπως να διορθώσουμε πρώτα ότι συνέβη;
9. Το πρόγραμμα βγαίνει σύμφωνα με τις ανάγκες της εταιρείας και όχι σύμφωνα με τις κοινωνικές σας υποχρεώσεις
Ξέρω πως του χρόνου το 2020 θα είναι δίσεκτο και πως γι’ αυτό έχεις κάτι παραπάνω από οκτώ προσκλήσεις σε γάμους μέχρι το καλοκαίρι. Συμμερίζομαι τα έξοδα και την ανάγκη σου για κοινωνικοποίηση αγαπητέ συνάδελφε, αλλά δε γίνεται να πάρεις και τα οκτώ Σάββατα ρεπό. (Θα γλιτώσεις και κάποια δώρα και κάποια καινούργια outfits). Κατανοητό;
10. Αν υπάρχει κάτι που αξίζει να κρατήσεις από το περιβάλλον που εργάζεσαι είναι αυτή τη σπίθα, το inspiration.
Η δουλειά δε θα σε ανταμείψει ποτέ, όσο σωστά κι αν την κάνεις. Ακόμα κι αν τα ακολουθείς όλα ή δε θα σε ικανοποιεί ο μισθός ή θα σου φταίει ο εργοδότης ή δε θα σου αρέσει το αντικείμενο με το οποίο ασχολείσαι.
Αν πρέπει να κρατήσεις κάτι σε όποιον περιβάλλον εργασίας κι αν κινείσαι αυτό είναι οι άνθρωποι. Αυτοί που θα σου βγάλουν τον καλό σου εαυτό, που θα σε κάνουν να πιστέψεις σε μια ιδέα ή να υλοποιήσεις μία. Αυτοί που θα σου δείξουν πως να μην ακούς ότι σε ενοχλεί (χωρίς ωτοασπίδες) και πως να το να κοιτάς μπροστά, στο σωστό σημείο χωρίς να παρεκκλίνεις από αυτό, ανοίγει δρόμους. Ξεκλειδώνει στόχους και όνειρα. Γιατί χωρίς στόχους και όνειρα η δουλειά (η όποια δουλειά) θα είναι σκέτη δουλειά και αυτό δεν θα είναι ποτέ αρκετό.
