Αυτή τη φορά ξέχασα τα παπούτσια μου στην Λισαβόνα και έφτασα στην Βαρκελώνη μόνο με σαγιονάρες. Στο αεροδρόμιο, με περίμενε η φίλη μου η Δέσποινα όπου έκανε εκεί Erasmus. Ένιωσα για λίγο ότι βρισκόμουν στο Σαν Φρανσίσκο ή το Μαϊάμι. Αφήσαμε τα πράγματα στο σπίτι και πήγαμε στο κέντρο.
Μερικοί Βραζιλιάνοι χόρευαν capoeira στην πλατεία. Εμείς αγοράσαμε ένα smoothie με ginger παντζάρι καρότο και πορτοκάλι και καθίσαμε να ακούσουμε την βραζιλιάνικη μουσική. Κόσμος πηγαινοέρχονταν ηλιοκαμένος, αλέγκρος, πολύχρωμος. Από όλα τα μέρη του κόσμου.
https://www.instagram.com/p/Bt8XRpjFprP/Πιο πέρα άνθρωποι ντυμένοι στα λευκά και τα κόκκινα σχημάτιζαν ανθρώπινους πύργους. Το κάστρο, Castell όπως ονομάζεται στα καταλανικά, ο ανθρώπινος αυτός πύργος, είναι ένα από τα παραδοσιακά έθιμα της πεδιάδας της Ταραγόνα και του Μπαλς στην Καταλονία από το 18ο αιώνα. Από το 2010 εντάχθηκε στον Κατάλογο Αριστουργημάτων Προφορικής και Άυλης Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO.
Η Βαρκελώνη είναι η γενέτειρα του Μιρό και του Νταλί και έζησε εδώ για κάποιο διάστημα ο Πικάσο. Εδώ δημιούργησε ο Γκαουντί και παίζει μπάλα η Barca.
*Η Βαρκελώνη χωρίζεται σε τρεις γειτονιές το Raval, το Barrio Gotico και το Born.
*To Raval έχει πολλούς μετανάστες, φοιτητές, underground bar και το μουσείο σύγχρονης τέχνης (MACBA).
*Tο Barrio Gotico είναι πιο τουριστικό. Έχει εκκλησίες, το δημαρχείο και μικρές όμορφες πλατείες.
*Το Born μοιάζει με το Gotico αλλά είναι πιο hipster.
https://www.instagram.com/p/Bt0fqLMlUwb/Φάγαμε τάπας και ήπιαμε φθηνή ισπανική μπύρα σε κάτι τραπεζάκια κάτω από τα δέντρα σε μια μικρή γειτονιά στο Raval. Το βράδυ είχε γιορτή. Κάθε barrio, γειτονιά έχει την δική της γιορτή και εκεί έχει μπύρες, mojitos , και caipirinhas. μπάρμπεκιου punk μπάντες και γκρουπ από τον χώρο της industrial σκηνής. Πάνω από το κεφάλι σου, σαν να βρίσκεσαι σε καρναβάλι, κρέμονται πολύχρωμα κομφετί, μπαλόνια, λουλούδια, σημαιάκια εξωτικά πουλιά, γιρλάντες και τεράστιες καραμέλες. Ήταν τέλη Αυγούστου.
H αγορά la boqueria είναι χάρμα οφθαλμών. Εδώ απλώνονται πολύχρωμοι πάγκοι, με κάθε λογής εξωτικά μπαχαρικά από το Μαρόκο. Μπανάνες και μάνγκο, καραμέλες χαμόν και ψάρια. Μέσα στην πανδαισία αυτή χρωμάτων, γεύσεων και αισθήσεων κάποιος μπορεί να απολαύσει αυθεντικό καταλανικό φαγητό, σε κάποιο από τα μαγαζάκια που βρίσκονται εκεί. Τα xurros είναι ένα είδος λουκουμά που τα βουτάς σε ζεστή σοκολάτα.
Εδώ είναι η πατρίδα του Gaudi. Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία, Sagrada Familia είναι ένα μείγμα γοτθικού και μοντέρνου στυλ, σκοτεινή και πολύχρωμη παράλληλα. Ακόμα θέλει χρόνια για να ολοκληρωθεί αλλά όταν γίνει θα αποτελεί την ψηλότερη εκκλησία στον κόσμο. Τα βιτρό σε συνδυασμό με τις κολώνες που μοιάζουν με δέντρα και τις αντανακλάσεις του ήλιου κάνουν την αίθουσα να μοιάζει με δάσος. Στην Barceloneta νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε κάποια παραλία της Καλιφόρνια η του Σάο Πάολο. Χρώματα, μουσικές, κοκτέιλ, ηλιοκαμένα κορμιά, παρεό, πατίνια, ποδήλατα ρόλερς, μπάλες όλα πηγαινοέρχονται, λικνίζονται κινούνται και χορεύουν δίπλα στο αρμυρό νερό. Πάνω στην καυτή αμμουδιά και κάτω από τους φοίνικες. Εδώ θα ακούσεις όλες τις γλώσσες του κόσμου. Θα κάνεις ηλιοθεραπεία έως την δύση του ήλιου.
https://www.instagram.com/p/Bu3fPMLliIA/Μετά πήγαμε στο πάρκο να δούμε το ηλιοβασίλεμα και βάλαμε το ινδικό παρεό πάνω στο γρασίδι. Ο ουρανός ήταν ροζ με μοβ πινελιές. Δίπλα μας ένας Ισπανός με την παρέα του έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε γνώριμους ήχους σαν βγαλμένους από ταινία του Αλμοδόβαρ. Πιο κάτω έκαναν ακροβατικά και χουλα χουπ. Άλλοι έτρεχαν και άλλοι έτρωγαν τάπας. Το βράδυ στην πλατεία ξένοι και ντόπιοι κάθονταν καταμεσής και έπιναν μπύρες. Εμείς καθίσαμε σε ένα τζαζ μπαράκι και ήπιαμε βερμούτ.
https://www.instagram.com/p/Bunu6REF8N7/Η Casa Battlo μοιάζει να ρέει,να λιώνει, να ξεχύνεται. Μοιάζει με ψάρι που κολυμπά ακριβώς την ώρα εκείνη του καλοκαιρινού μεσημεριού, που η πιο ζεστή ηλιαχτίδα διαπερνά τα κρυστάλλινα νερά και δίνει σε κάθε λέπι ξεχωριστά ασημόχρυσα χρώματα.
Το Park Guel είναι γεμάτο φοίνικες, πεύκα και παπαγαλάκια. Εκεί νομίζεις ότι έχεις χαθεί σε ένα μαγικό τοπίο μαζί με την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων. Σαλαμάνδρες, δράκοι, χρώματα και ψηφιδωτά συνθέτουν το μαγεμένο πάρκο. Μαγικοί κόσμοι, αγέννητα φυτά και ζώα, κρανία και οστά αποτελούσαν έμπνευση για τον Γκαουντί και εδώ θα το αντιληφθείς.
Να κάνεις βόλτα στο πάρκο Σιουταντέλα, να θαυμάσεις το Μαγικό Σιντριβάνι το οποίο με πολύχρωμα φώτα και μουσικές δημιουργεί ένα υπερθέαμα, να επισκεφτείς τη Γοτθική Γειτονία το Μουσείο του Πικάσο και της Μοντέρνας Τέχνης να φας ομελέτες και παέγια και να ξενυχτήσεις. Την άλλη μέρα πρέπει όμως να σηκωθείς πρωί γιατί έχεις ακόμα το μουσείο του Μιρό, του Νταλί, του Γκαουντί, το ισπανικό χωριό και επίσης πρέπει να αγοράσεις λουλούδια από τη La Rambla. Mια διπλή λεωφόρο με φαρδύ πεζοδρόμιο στην μέση, η οποία εκτείνεται από την Placa Catalunia έως το λιμάνι και το άγαλμα του Κολόμβου. Είναι γεμάτη χρώματα, κιόσκια, άνθη και καλλιτέχνες. Και παγωτά.
*To Bunker είναι κοντά στο Park Guell και αγναντεύεις όλη την πόλη έως την Μεσόγειο.
*To Sants είναι η μυστική γειτονιά της πόλης όπου προσπαθούν να την διατηρήσουν αυθεντική και μακριά από τουρίστες. Εκεί βγαίνουν κυρίως οι ντόπιοι.
H πλατεία ήταν σκοτεινή με φοίνικες και χαμηλά χρυσά φώτα. Στο βάθος χόρευαν φλαμένκο και δίπλα έπαιζαν αφρικανικά κρουστά.
