Είναι πολλοί οι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα και λίγοι αυτοί που νόμιζαν ότι το κατάφεραν μπαίνοντας στο Factory του Andy Warhol. Το Factory ήταν πολλά περισσότερα πέρα από ένα δημιουργικό στούντιο. Γιατί πολύ απλά όσοι σύχναζαν εκεί μέσα δεν δημιουργούσαν αποκλειστικά. Χαλάρωναν, κοιμόντουσαν, δοκίμαζαν πρώτοι τα καλύτερα ναρκωτικά, ερωτεύονταν κι έτσι περίμεναν κάποια στιγμή να έρθει η έμπνευση. Θεωρούσαν ότι η πρόσβαση τους εκεί μέσα ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να τους συμβεί και δεν συνειδητοποιούσαν ό,τι παράλληλα μπορούσε να γίνει το χειρότερο.
Ο Andy Warhol πέρα από σπουδαίος καλλιτέχνης και μυαλό, φημίζεται επίσης για το πόσο χειριστικός ήταν με τους ανθρώπους. Ένας χειρισμός όμως που από τη μια γινόταν επιτηδευμένα, από την άλλη δεν μπορούσε να το διακρίνει κανείς. Τουλάχιστον όχι όσοι ήθελαν να βρίσκονται κοντά του. Αυτές οι πτυχές του Warhol είναι καλύτερα αποτυπωμένες από δύο βασικούς φωτογράφους του στούντιο. Και οι δύο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, αποτύπωναν τις backstage στιγμές στο στούντιο και το τι πραγματικά συνέβαινε εκεί. Για να μπορέσουν αργότερα να δώσουν στον κόσμο να καταλάβει ποιος πραγματικά ήταν ο μεγάλος βασιλιάς της ποπ αρτ.
Ο Stephen Shore ήταν μόλις 17 χρονών όταν ξεκίνησε τη δουλειά του στο στούντιο.
To 2016 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Factory: Andy Warhol με τον Lou Reed, τη Yoko Ono και πολλούς άλλους να πρωταγωνιστούν στις σελίδες του. Κι ενώ όλοι θα πίστευαν ότι πρόκειται για ένα περιβάλλον εργασίας όπου πολλοί άνθρωποι μαζί δουλεύουν πάνω από μεγάλα τραπέζια εργασίας, αυτό είναι μόνο αυτό που θα θέλαμε να πιστεύουμε τελικά. Δεν θύμιζε και πολύ εργασιακό χώρο, ήταν απλά ένα μέρος που μαζεύονταν όλα τα μεγάλα ονόματα – που ένιωθαν ευλογημένα όταν τα διάλεγε ο Warhol – και περίμεναν κάποια ιδέα να στριφογυρίσει στο μυαλό τους. Ήταν το μέρος όπου συνέβαινε η τέχνη και όχι η δουλειά.
Ο Nat Finkelstein ξεκίνησε όταν του ανέθεσαν να κάνει ένα εξώφυλλο με τον Andy Warhol.
Πολύ γρήγορα βρέθηκε να περιπλανιέται μέσα στο Factory, κάπως έκπληκτος από τα όσα συνέβαιναν εκεί μέσα. Ο Finkelstein αποτύπωσε κι εκείνος στις φωτογραφίες το γενικότερο πνεύμα φιλοδοξίας και ηδονισμού που κατέκλυε το στούντιο. Ελάχιστες στιγμές δημιουργικότητας και κυρίως πάρτι, ακατάλληλα σκηνικά και διάσημα πρόσωπα της δεκαετίας όπως ο Bob Dylan. Όλοι αυτοί, όμως, ήταν διάσημοι έξω από το στούντιο. Γιατί μέσα στο στούντιο ήταν όλοι απλοί, καθημερινοί ερασιτέχνες και ευάλωτοι στα χέρια του Andy Warhol. Με αφορμή όλα αυτά και αρκετά χρόνια αργότερα, ο Finkelstein δημιούργησε την φωτογραφική έκθεση In and Out of Warhol’s Orbit: Photographs by Nat Finkelstein η οποία τρέχει τώρα στο Λονδίνο.
Κάποιοι ίσως απορούν γιατί μας νοιάζει τόσο ό,τι συνέβαινε σε καθημερινή βάση στο Factory και όχι η τέχνη αυτή καθαυτή. Είναι η περιέργεια που κάνει αυτά τα έργα των φωτογράφων τόσο διάσημα μετά από χρόνια. Και ίσως το ότι οι περισσότεροι δεν θέλουν να απομυθοποιήσουν τον βασιλιά της ποπ αρτ – αλλά αναγκάζονται.
