Κάθε μικρό ή μεγάλο heartbreak εκτός από το να σε κάνει κομμάτια σου αφήνει πολλά κομμάτια γνώσης. Πράγματα που αν δεν πονούσες γι’ αυτό που έχασες ίσως και να μην είχες σκεφτεί. Όταν πονάς αλλάζεις, αλλά μακάρι να γινόταν ν αλλάξεις χωρίς heartbreak.
Το heartbreak διδάσκει.
1. Τα συναισθήματα δεν κρατάνε για πάντα.
Δεν έχει σημασία σε ποιον θα τελειώσουν πρώτα. Αλλά ναι συμβαίνει. Ξυπνάς μια μέρα και δεν νιώθει τίποτα για σένα. Η χειρότερη συνειδητοποίηση έρχεται μαζί με τη σύγκριση. Ήτανε αυτός που σου ορκιζόταν «στο για πάντα» και ο ίδιος που στέκεται ατάραχος μπροστά σου και μαζεύει τα πράγματά του.
2. Θα εκπαιδευτείς να αναγνωρίζεις το ψεύτικο/επιφανειακό/βλαβερό από απόσταση.
Ναι, αν υπάρχει κάτι που σίγουρα διδάσκει το heartbreak είναι να παύεις να πιστεύεις στα λόγια. Και φυσικά να μάθεις να αναγνωρίζεις από μακριά τι είναι αληθινό και τι όχι. Επενδύεις πλέον ώριμα στις πράξεις γιατί από λόγια χόρτασες. Ενώ στις παρέες είσαι κάτι παραπάνω από χρήσιμη. Αφού πλέον σε καλούν να εγκρίνεις ή να απορρίψεις κάθε new entry crush.
3. Πλέον ξέρεις ότι ο πόνος εφήμερος, νωπός και σύντομα θα είσαι πάλι καλά.
Υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στις πρωτάρες στο heartbreak και σ αυτές τις άλλες που τις μούντζωσε η μοίρα/η τύχη (και η επιλογές τους μαζί) και συνεχώς πληγώνονται. Οι πρώτες πιστεύουν πως δε θα το ξεπεράσουν ποτέ τον πόνο/την απώλεια/ την προδοσία. Ενώ οι δεύτερες αυτές που έχουν την επίγνωση του heartbreak έχουν ήδη γυρίσει ανάποδα το χρονόμετρο. Ξέρουν πως χρειάζονται κρασί, τους φίλους τους. Και όλα θα γίνουν όπως πριν. Ή και καλύτερα.
4. Κάθε αποχωρισμός πονάει το ίδιο. Απ όπου κι αν προέρχεται.
Είτε έληξε μια φιλία είτε άλλαξες δουλειά, σπίτι , πόλη ή μια συνήθεια που αγαπούσες πολύ. Ότι και αν είναι αυτό που αποχωρίστηκες ο πόνος είναι ίδιος. Οι συνθήκες και οι λόγοι κάνουν τη διαφορά. Και αν καταφέρεις να σκεφτείς λογικά ίσως αποδεχτείς πως δε γινόταν αλλιώς. Πως κάποια πράγματα πρέπει να τελειώνουν. Να τα αφήνεις πίσω σου και να συνεχίζεις μπροστά.
5. Ωριμάζεις και πιστεύεις πως «όλα γίνονται για κάποιο λόγο».
Ένα λόγο, μια αιτία που τώρα που πονάς δεν πρόκειται να την αντιληφθείς. Ακόμα και αν στην πούνε δέκα άτομα εσύ θα ψάχνεις τη ρομαντική εκδοχή που αντί για end γράφει to be continued όπως στις ταινίες. Όμως μέσα σου πια ξέρεις πως ότι τελειώνει/φεύγει συνήθως γίνεται για καλό. Άλλοτε για να κάνει χώρο σε κάτι καλύτερο που θα έρθει ή για να σε κάνει να δεις με καθαρό βλέμμα πράγματα που τόσο καιρό τα απαξιούσες. Ή απλά δεν τολμούσες να ρισκάρεις.
6. Μαθαίνεις να είσαι με (για ) τον εαυτό σου.
Ίσως ακούγεται λίγο εγωιστικό. Αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ο πόνος σε διδάσκει να μαθαίνεις να βλέπεις τη μοναξιά ως φροντίδα. Να νοιάζεσαι για τις ανάγκες σου, να ακούς τις επιθυμίες σου και πάνω απ όλα να σε προσέχεις. Γιατί κανείς δε θα σε νοιαστεί περισσότερο απ ότι εσύ τον εαυτό σου.
7. Μπορεί να σου ανοίξει νέους δρόμους.
Ο πόνος για να φύγει εντελώς από πάνω σου είναι σαν τη βρώμα. Πρέπει διαρκώς να κάνεις μπάνιο. Κάπως έτσι είναι και με τον πόνο. Σε βάζει στο τρυπάκι να ασχοληθείς με άλλα πράγματα που σε κρατούν απασχολημένη. Πράγματα που μπορεί να σε οδηγήσουν σε νέες ασχολίες, χόμπυ ή να σε εξελίξουν σε κάτι πιο ουσιαστικό. Μπορεί να αλλάξεις καριέρα ή ένα χόμπυ σου να αποδειχτεί νέος επαγγελματικό πόρος. Το μυαλό είναι ένας μυς που για όποιον λόγο και αν αποφασίζεις να το χρησιμοποιήσεις-ακόμα και να αποφύγεις τον πόνο- μπορεί να σε οδηγήσει κάπου που δεν είχες φανταστεί.
8. Παύεις να φοβάσαι.
Όταν δεν έχεις εντρυφήσει τόσο πολύ στο να πονάς ή να χάνεις πράγματα που σου κόβουν την ανάσα, μαθαίνεις να φοβάσαι. Φοβάσαι ότι θα ξυπνήσεις και θα χαθεί το συναίσθημα, η δουλειά, οι φίλοι σου, το τέλειο σπίτι σου. Αν πάρεις μάστερ στο heartbreak και επιβιώσεις χωρίς κανένα αναλγητικό, ο φόβος παύει να είναι καταραμένη λέξη. Δε φοβάσαι γιατί ήρθες αντιμέτωπη με τις απώλειες και τον νίκησες. Και τώρα σου έμεινε άλλο κουσούρι : να ζεις για τη στιγμή, πριν τελειώσει. Να κάνεις όλα όσα δίσταζες και να λες όσα έχεις μέσα σου.
