Αν είσαι απ’ αυτούς που τώρα πια βάζεις πρώτα εσένα, σίγουρα στο παρελθόν σε άφηνες για το τέλος. Αν τώρα σε νοιάζεις πρώτα εσύ τότε κάποτε έδωσες τόσα πολλά που τώρα έχεις αδειάσει. Και ξέρεις κάτι; Γιατί και το χρόνο πίσω να γύριζες πάλι η ίδια που νοιάζεται πρώτα για τους άλλους θα ήσουν.
Έρχεται όμως η στιγμή που πλέον δεν μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις το ίδιο γιατί σε τρώει, σε φθείρει σου κάνει κακό. Δεν μπορείς να τρέχεις για όλους ανιδιοτελώς. Να γυρνάς το μάγουλο στις αδικίες. Ή να στηρίζεσαι στα δικά σου πόδια, έστω κουτσή και μόνη, όταν πάει κάτι στραβά στη δική σου ζωή. Αν λοιπόν ανήκεις σ αυτούς τους τρελούς και ξύπνησες μια μέρα απογοητευμένη και κουρασμένη και έγραψες ένα «τέλος εποχής», μια κατάσταση που βλακωδώς συντηρούσες και ήρθε η στιγμή να τη αφήσεις πίσω. Ξέρεις δεν είναι εύκολο να αρνείσαι τη φύση σου. Να ανάβεις το θερμοσίφωνο και να βουτάς στη μπανιέρα όταν βουίζει το κινητό πως ο κόσμος σε περιμένει να του βρεις τις λύσεις.
Ο κόσμος μπορεί να περιμένει
Κι αν δε μπορεί να περιμένει, θα αναγκαστεί να μάθει να το κάνει. Όπως εσύ έμαθες να τρέχεις όπου παρουσιαζόταν ανάγκη. Στη αρχή θα σου φαίνεται και θα τους φαίνεται περίεργο που δεν είσαι διαθέσιμη 24/7 αλλά σιγά σιγά θα καταλάβουν.
Ο κόσμος μπορεί να σε διαγράψει
Και όσοι δεν καταλάβουν μπορούν να αποχωρήσουν. Όπως χάθηκαν και κάποιες φίλες κάπου στην αρχή του χρόνου. Να τους αφήνεις να φεύγουν. Ανθρώπους με το ζόρι δίπλα σου τι να τους κάνεις; Ανθρώπους που έρχονται να σου ρουφήξουν ενέργεια και να τραπούν σε φυγή. Να κρατάς αυτούς που δεν σε καταπιέζουν, που σ’ αφήνουν ελεύθερη να κάνεις τις δικές σου επιλογές. Και που δεν πειράζει αν δεν περπατάτε πάντα δίπλα δίπλα, το θέμα είναι να κινείστε παράλληλα. Να υπάρχει δράση κι αντίδραση.
Ο κόσμος μπορεί να σε κοροϊδέψει
Όταν μια συμπεριφορά μας ξεβολεύει και δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, ξεκινάμε πυρά εναντίον της. Σταμάτησες να τρέχεις όποτε σε φωνάζουν/ σε έχουν ανάγκη/ σε θυμούνται. Σταμάτησες να είσαι η λύση ανάγκης/της τελευταίας στιγμής. Αυτή που σώζει το πάρτι/τη σχέση/ το πρότζεκτ/ τον πρώην. Και άρχισες να ασχολείσαι με τη σχέση σου, με τα χόμπυ σου, με πράγματα που σε βάζουν στην πρώτη γραμμή. Ετοιμάσου να ακούσεις πολλά παράπονα και κάμποση αρνητική κριτική.
Ο κόσμος σίγουρα θα ξεχάσει ό,τι καλό έχεις κάνει ως τώρα
Ήσουν πάντα εκεί όταν σε ζητούσαν. Στήριζες, βοηθούσες, άκουγες, δεν έλεγες όχι. Πως γίνεται τώρα να ξέχασαν ό,τι καλό έχεις κάνει ως τώρα; Πως γίνεται άνθρωποι που έκλαψαν στον ώμο σου, που βγάλατε μαζί ξενύχτια στο γραφείο, εκείνοι που γλεντήσατε στο γάμο τους, κλάψατε στο χωρισμό τους, τώρα να μη θυμούνται τίποτα απ’ όλα αυτά; Γίνεται, γιατί τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι ξεχνάνε τις φορές που ήσουν εκεί και θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια εκείνη τη μία απουσία. Δε δικαιολογούν, δε νιώθουν ευγνώμονες που υπήρξες ως guest ή ως basic φιγούρα στο δρόμο τους. Ο κόσμος μονίμως απαιτεί.
Αλλά όλο αυτό βοηθάει σ’ ένα κάποιου είδους ξεκαθάρισμα. Να πετάξεις ότι δε σου κάνει από τη ντουλάπα, την αντζέντα, τη ζωή σου και να κρατήσεις τα σημαντικά
Αυτούς τους λίγους που όταν ενώνονται γίνονται ο κόσμος σου όλος. Αυτούς που σε προτρέπουν να αγαπάς πάνω απ’ όλα εσένα και δεν το βλέπουν εγωιστικά να έρχεσαι πρώτη σε ανάγκες και φροντίδα. Αυτούς που όταν έρθουν στην πόρτα σου θα επιλέξουν να μπουν μέσα και θα μπλοκάρουν την είσοδο με πήγαινε έλα.
Αν λοιπόν είναι τέλος εποχής φρόντισε να είναι και αρχή μιας άλλης. Μιας νέας που θα εγκαινιάσεις τις πρωτιές σου σ’ όλα τα επίπεδα και οι σχέσεις σου θα είναι αμφίδρομες.
