Φτάσαμε στο κάμπινγκ στη Σίφνο και ψάξαμε ένα σκιερό μέρος για να βάλουμε την σκηνή.
Ο Κώστας και η Βάσω σηκώθηκαν από τα καρεκλάκια τους κάτω από το δέντρο, και μας καλωσόρισαν.
– Καλημέρα παιδιά, καλώς ήρθατε.
– Ελάτε να στήσετε εδώ θα κάνουμε πιο πέρα τα πράγματά μας. Και σηκώθηκαν, και οι δύο και μας βοήθησαν να στήσουμε την σκηνή.
Όλες οι ημέρες, πέρασαν μαζί με την Βάσω και τον Κώστα, να κολυμπάμε, να ξαπλώνουμε στην αιώρα, και να τρώμε ρεβυθάδα και μαστέλο στο πήλινο.
Η Σίφνος έχει μια αβίαστη χαλαρότητα σε συνδυασμό με κοσμοπολιτισμό. Η Σίφνος, είναι αυθεντική και ατμοσφαιρική. Η Σίφνος έχει 235 μοναστήρια και ξωκλήσια που φρεσκοασβεστωμένα, αντανακλούν το έντονο χρυσό φως του αυγουστιάτικου ήλιου και δημιουργούν μια έντονη αντίθεση στο τοπίο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο αέρας ήταν ζεστός καθώς πλησίαζε ο Δεκαπενταύγουστος και μύριζε κέδρους και λιόδεντρα.
Ο Νικόλαος Τσελεμεντές είχε καταγωγή από εδώ και η Σίφνος γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο θεωρείται γαστρονομικός προορισμός. Ανεβήκαμε στην χώρα και ανάμεσα στις μπουκαμβίλιες και τα γεράνια. φάγαμε την παραδοσιακή ρεβυθάδα. Ήταν Κυριακή. Η ρεβυθάδα τρώγεται παραδοσιακά τις Κυριακές. Μπαίνει αποβραδίς σε ένα ειδικό σκεύος την σκεπασταριά και σιγοψήνεται στον ξυλόφουρνο.
Στην Απολλωνία λατρεύονταν στην αρχαιότητα, ο θεός του φωτός και το βράδυ εδώ μπορεί κανείς να βρει από χαλαρά μπαρ μέχρι κλαμπ και τσιπουράδικα.
Στον Κώστα άρεσαν πολύ τα επιτραπέζια κι έτσι πολλά βράδια όταν γυρνούσαμε από τις βόλτες στην χώρα, καθόμασταν στο αναψυκτήριο του κάμπινγκ και παίζαμε. Δίπλα μας παρέες τραγουδούσαν και έπαιζαν κιθάρα και έκαναν βραδινές βουτιές στην παραλία απέναντι.
Οι παραλίες κανονίζονταν μετά το πρωινό. Οι μελόπιτες ήταν πρωινή ανάγκη μαζί με φέτες καρπουζιού. Ανθότυρο μέλι και κανέλα συνδυασμένα ονειρικά. Οι παραλίες αποφασίζονταν μετά τις μελόπιτες.
Οι καμάρες είναι απέναντι από το κάμπινγκ και δίπλα στο λιμάνι. Χρυσή άμμος και αρμυρίκια για μεσημεριανή σιέστα. Ο Πλατύς Γιαλός, η Σπηλιά, το Βαθύ. Ο Φάρος, το Γλυφό. το Αποκοφτό, η Χερσόνησος, η Φυκιάδα και η Πουλάτη η Χρυσοπηγή είναι μερικές από τις πεντακάθαρες παραλίες του νησιού. Τις γυρίσαμε όλες καθώς το σαφάρι παραλιών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καλοκαιρινής ανεμελιάς.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το βράδυ περπατήσαμε στα σοκάκια και επισκεφθήκαμε το Κάστρο. Λευκά κυκλαδίτικα σπιτάκια κοντά το ένα στο άλλο, ξύλινες μπλε πόρτες και γεφυράκια. Καμάρες, πεζούλες θολωτές στοές και αρκετό μυστήριο δημιουργούν το μαγευτικό σκηνικό του μεσαιωνικού αυτού χωριού.
Φάγαμε στο μικρό ταβερνάκι, αμπελοφάσουλα, ρεβυθοκεφτέδες και καπαροσαλάτα. Όταν γυρίσαμε στο λιμάνι επισκεφθήκαμε τα εργαστήρια κεραμικής και αγοράσαμε πολύχρωμα βάζα και τσικάλια. Η τέχνη της αγγειοπλαστικής ξεκίνησε εδώ την 3η χιλιετία π.Χ. και συνεχίζεται έως σήμερα. Το φεγγάρι είχε ήδη προβάλλει μέσα από την θάλασσα. Στρώσαμε τις πετσέτες στην άμμο, παραγγείλαμε βάφλες και ατενίζαμε το αστέρια κι η σοκολάτα μπλέκονταν με την άμμο και το αλάτι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το τελευταίο βράδυ φάγαμε μακαρονάδα με όστρακα και το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε μερικές λέξεις γραμμένες στο χέρι, από κάποια τουρίστρια. «Θέλω να τρώμε θαλασσινά και να βουτάμε στην θάλασσα και να κοιτάζουμε τον ήλιο και να χορεύουμε τα βράδια στη χώρα και να λέμε στους εαυτούς μας, ότι τελικά δεν χρειαζόμαστε πολλά για να είμαστε ευτυχισμένοι».
