Κάποιος, κάποτε μου έθεσε την εξής ερώτηση: Γιατί να ξαναδιαβάσεις ένα βιβλίο ενώ υπάρχουν άλλα τόσα εκεί έξω που δεν έχεις διαβάσει ακόμα; Αν με ρωτάς, νομίζω πως τις περισσότερες φορά αυτό ξεκινά από την παιδική ηλικία. Τότε που σου άρεσε να σου λένε την ίδια ιστορία ξανά και ξανά πριν τον ύπνο. Ακόμα έχω στη βιβλιοθήκη το παραμύθι που ακούγοντας το απλά το είχα μάθει απ’έξω και έφτασα να το λέω μόνη μου στον εαυτό μου.
Το να ξαναδιαβάζεις ένα βιβλίο είναι ένα καλός τρόπος να επιστρέψεις στο comfort zone σου
Γι’αυτό το comfort zone οι περισσότεροι τόσα χρόνια προσπαθούν να μας μάθουν πώς θα βγούμε από αυτό, ενώ εμείς τελικά το μόνο που θέλουμε είναι να γυρίζουμε εκεί. Ξαναδιαβάζοντας ένα αγαπημένο σου, κλασικό βιβλίο αισθάνεσαι μία άνεση γιατί πολύ απλά ξέρεις τι γίνεται και συνειδητά επέστρεψες σε αυτή την ιστορία. Πάρε για παράδειγμα τα Ανεμοδαρμένα Ύψη της Emily Brontë. Αν αγαπάς αυτό το βιβλίο, πιθανότατα έχεις δει όλες τις μεταφορές του στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Οι περισσότερες ίσως σε απογοήτευσαν γιατί έκοψαν σημαντικά σημεία της ιστορίας. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, να ξαναζήσεις την αγαπημένη σου ιστορία είναι με το να διαβάσεις για δεύτερη, τρίτη ή πολλοστή φορά το βιβλίο. Δε σε κρίνουμε καθόλου.
Ξέρεις από την αρχή ποιος το έκανε
Υπάρχουν και οι άνθρωποι που τους αρέσει να διαβάζουν μια ιστορία μυστηρίου γνωρίζοντας εξ αρχής τον δολοφόνο. Έτσι μπορούν κάλλιστα να επικεντρωθούν σε άλλα στοιχεία και να καταλάβουν πώς η πλοκή οδηγήθηκε σε αυτό το συμπέρασμα. Γιατί, λοιπόν, να μη ξεσκονίσεις λίγο τα βιβλία της Άγκαθα Κρίστι που έχεις εδώ και χρόνια στη βιβλιοθήκη σου; Θα δεις ότι η χαρά του να ξέρεις από πριν τι πρόκειται να αποκαλυφθεί θα σε κάνει να παρατηρήσεις άλλα πράγματα που ίσως σου ξέφυγαν σε πρώτη ανάγνωση.
Άλλα θα κρατήσεις από ένα βιβλίο την πρώτη φορά και άλλα αν το διαβάσεις 5, 10 ή 15 χρόνια αργότερα
Υπάρχουν πολλά βιβλία εκεί έξω που είτε επειδή έγιναν νεανικές ταινίες είτε εικονογραφήθηκαν, τα διαβάσαμε ως παιδιά ή έφηβοι. Τα περισσότερα, όμως, από αυτά στην original εκδοχή τους δεν απευθύνονται σε αυτή την ηλικία. Ας πούμε, ο Φρανκενστάιν της Mary Shelley θεωρείται ακόμα, 200 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ένα από τα πιο επίκαιρα βιβλία. Είναι μία από τις ιστορίες που ίσως έχεις συναντήσει στην εφηβεία σου, αλλά μόνο ως ενήλικας μπορείς να κατανοήσεις πλήρως. Πιθανότατα, ως ενήλικας έχεις βιώσει την απώλεια, την αγάπη, την απογοήτευση οπότε ένα βιβλίο που αγγίζει όλα αυτά τα θέματα έρχεται σαν να μία μορφή ψυχοθεραπείας για σένα.
Το ίδιο μπορεί αν σου συμβεί και με τα βιβλία του Charles Dickens και συγκεκριμένα την Ιστορία Δύο Πόλεων. Ίσως είναι από τα βιβλία που διάβασες πρώτη φορά στο λύκειο. Ως ενήλικας πλέον, μπορείς να κατανοήσεις πώς αυτή η ιστορία αντικατοπτρίζει ολόκληρες κοινωνίες. Πώς επηρέασε πολλούς άλλους δημιουργούς τα επόμενα χρόνια. Και πώς τελικά αυτή η ιστορία των δύο πόλεων ήταν ουσιαστικά μία ιστορία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.
