Πολλές φορές θα σου έχει συμβεί να κάνεις διάφορες σκέψεις, ενώ τρέχεις. Ή φορώντας τα ακουστικά σου να χαλαρώνεις και να βγαίνουν από μέσα σου συναισθήματα. Άλλες φορές ίσως ξεχνάς που είσαι και τι συμβαίνει. Είναι σαν τα πόδια και το σώμα σου να πηγαίνουν μόνα τους. Ενώ εσύ βιώνεις ένα είδος αποσύνδεσης.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που το τρέξιμο θεωρείται ένα άθλημα που κάνει καλό στο μυαλό και την ψυχή σου. Ωστόσο, πόσο συχνά κλαις, όταν κάνεις τη συνηθισμένη σου διαδρομή; Ή παίρνεις μέρος σε έναν αγώνα;
Το να σου συμβεί κάτι τέτοιο δεν είναι απίθανο. Ούτε θα πρέπει να σε προβληματίσει. Ουσιαστικά, είναι κάτι που θα κάνει σίγουρα καλό στην ψυχή σου. Διάβασε παρακάτω το γιατί:
Η ψυχική κατάσταση του Miles-Deep
Γενικά, υπάρχουν διαφορετικά είδη προέλευσης των δακρύων: φυσιολογικά, βιολογικά και φυσικά. Όταν τρέχεις, η καρδιά σου λειτουργεί γρηγορότερα. Το αίμα αντλείται, το δέρμα αποβάλλει τοξίνες και είσαι συντονισμένη με την αναπνοή σου. Βρίσκεσαι σε μια κατάσταση ροής, όπου μπορείς να συντονίσεις τον κόσμο γύρω σου. Αυτήν την κατάσταση ροής μπορείς να την πετύχεις κάνοντας και κηπουρική, μαγείρεμα ή διαλογισμό. Δηλαδή, πράγματα που βοηθούν στο να εστιάσεις και να χαλαρώσεις.
Όπως, όμως, λέει η ψυχίατρος Sue Varma στο Shape: «όταν κάνεις κάτι επαναλαμβανόμενο – όπως το τρέξιμο – βρίσκεσαι σε μια πνευματική κατάσταση. Το μυαλό σου είναι καθαρό και φέρνει νέες ιδέες». Αυτή η ψυχική κατάσταση ονομάζεται «Miles-Deep». Σημαίνει, με λίγα λόγια, ότι βρίσκεις εκείνο το σημείο όπου το τρέξιμο αρχίζει να γίνεται χαλαρωτικό. Τότε έρχεται η καθαρότητα του νου και η ενδοσκόπηση.
Εξάλλου, το τρέξιμο ως άθλημα είναι ενστικτώδες και διαισθητικό. Δεν μοιάζει, για παράδειγμα, με το ποδήλατο. Δεν βρίσκεις απλώς μια αίσθηση του εαυτού σου. Είναι περισσότερο μια αίσθηση «διάλυσής» του. Έρχεσαι πιο κοντά στο ποιος θέλεις να είσαι. Σπρώχνεις λίγο πέρα από τις δυνατότητές σου. Απλά όχι πολύ, αφού έχεις εξαντληθεί. Δεν βρίσκεσαι σε κατάσταση fight-or-flight. Είσαι σε συνειδητή επαγρύπνηση. Ωστόσο, δεν αντιδράς με πανικό. Απλώς υπάρχεις και το μυαλό σου μπορεί να πάει εκεί που θέλει. Αλλά το κάνεις ασυνείδητα. Έτσι, όταν έρθουν τα δάκρυα – πιθανότατα μακροπρόθεσμα – είναι επειδή έχεις κάνει χώρο.
Τρέξιμο άρα διαλογισμός;
Το τρέξιμο είναι πολλά περισσότερα από την εύρεση μιας επαναλαμβανόμενης κίνησης και αναπνοής που γίνεται διαλογιστική. Επιτρέπει μια αλλαγή στο κέντρο της προσοχής χωρίς περισπασμούς. Γίνεσαι πολύ πιο ενδοσκοπική. Γνωρίζεις την εσωτερική σου ζωή από την οποία συχνά προσπαθείς να ξεφύγεις. Έρχεσαι σε επαφή με συναισθήματα ευγνωμοσύνης, θλίψης και αγάπης. Συναισθήματα που, συνήθως, οι άνθρωποι προσπαθούμε να θάψουμε, αφού μας κάνουν να νιώθουμε άβολα.
