Το γράφω αυτό για εσένα, που είσαι μόνη, και που στη ζωή σου, πες, μπορεί και να διάβασες λίγο Μπαρτ, λίγο Λακάν, μπορεί και να τους απομνημόνευσες και να ‘χεις βρει μια ωραία θεσούλα στο μυαλουδάκι σου για το ότι ο έρωτας είναι μόνο ένα «εγώ» και ένα «εσύ». Και περιμένεις διακαώς το επόμενο «εσύ» να έρθει στη ζωή σου. Θέλω να σε βάλω να το σκεφτείς λίγο αυτό. Επειδή μπορώ.

Βλέπω κι εσένα κι άλλες κοπέλες να περιμένεις στη ξαπλώστρα σου για να έρθουν να σου… «ξεκινήσουν» τον έρωτα. Βγάλε τα γυαλιά ηλίου και ξεστραβώσου.

ΕΙΣΑΙ ο έρωτας.

Ναι, είσαι βρε αγάπη μου – ο άνθρωπος που έχεις γίνει, σε όποια ηλικία κι αν είσαι, αποπνέει ερωτισμό. Ακτινοβολείς, πως το λένε; Δε χρειάζεσαι έναν άλλον άνθρωπο για να σου πει πότε ξεκινάει και πότε τελειώνει ο έρωτας. Ούτε χρειάζεσαι κάποιον άλλο για να του μεταβιβάσεις τα ερωτικά σου συναισθήματα. Τα «σ’αγαπώ», το «σε θέλω» κι όλα αυτά είναι έκφραση. Είναι θεατρική, κινηματογραφική, ανθρώπινη έκφραση γιατί βρε μάτια μου, τι είναι δυό άνθρωποι μαζί, αν όχι ένα παιχνίδι έκφρασης μέσα από την επικοινωνία και την επαφή; Έχεις φτιάξει έναν «έρωτα» μέσα από τα βιβλία, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση. Μεγαλώνεις περιμένοντας να σου δώσει κάποιος άλλος την ευκαιρία να απελευθερώσεις τα ερωτικά σου συναισθήματα, να πεις ένα «σ’ αγαπώ». Όταν συνυπάρχεις με το ερωτικό σου ταίρι, ζείτε και οι δύο την ιστορία αγάπης και έρωτα που φανταστήκατε – ίσως ακόμα και πριν γνωριστείτε. Όταν χωρίζεις, ζεις την φανταστική ιστορία του χωρισμού σου. Ανυπομονείς να γνωρίσεις κάποιον άλλο ή κάποια άλλη για να ξεκινήσεις μια καινούργια φανταστική ιστορία. Αν αυτή η νέα ιστορία κρατήσει πολύ, ξέρεις ότι μπορεί να βαρεθείς – γιατί κάποια στιγμή η ενέργειά σου θα εκτονωθεί μέσα από το ερωτικό σας παιχνίδι. Τώρα ίσως η Μουτίδου θα έλεγε «Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε πάθος».

Οι σχέσεις κρατιούνται στο χρόνο από όσους έχουν φαντασία και διάθεση να κατευθύνουν αυτό το δημιουργικό, φανταστικό πλαίσιο του έρωτα.

Αλλιώς αν «παίζεις» την ίδια ιστορία, περιορίζεσαι εκφραστικά.

Κατάλαβες τι θέλω να πω; Και ο έρωτας χρειάζεται και πειθαρχία. Τα παιχνίδια έχουν κανόνες. Στο «εγώ» και το «εσύ» είναι η συνεργασία, ο σεβασμός, η κατανόηση που θα φτιάξουν και θα διατηρήσουν έναν έρωτα.

Όμως, εσύ απο μόνη σου, έχεις φτιαχτεί για να εκφράζεις έναν έρωτα με το «σ’ αγαπώ» σου, να απευθύνεται σε σένα πρώτα την ίδια. Δε νομίζω να ήθελες παρέα για να παίξεις όταν ήσουν μικρή; Οι άνθρωποι ξεχνάμε, σε όποια ηλικία κι αν είμαστε ότι εξακολουθούμε να είμαστε και πέντε και δέκα και δεκαπέντε. Ακόμα.

Μας αρέσουν τα παιχνίδια, τα παραμύθια, οι ιστορίες. Κρατάμε πάντοτε αυτό το παιδί μαζί μας, που θέλει να εκφραστεί και να παίξει.

Ο έρωτας είναι ένα δικό μας, κατά δικό μας συναίσθημα που απευθύνεται πρώτα σε μας τους ίδιους. Ένα προσωπικό γεγονός, μια έντονη κατάσταση που μπορεί να προκαλεί ευφορία στην αρχή και γλυκό πόνο στο τέλος του. Και γίνεται ένα εκφραστικό παιχνίδι, όταν υπάρχει ένα «αντικείμενο», ένας άλλος άνθρωπος για να εξερευνήσουμε και να πειραματιστούμε μαζί του ανακαλύπτοντας τον εαυτό μας μέσα από τις αισθήσεις.

Κατάπιε τώρα το χάπι: Δεν ανακαλύπτεις τον άλλο στον έρωτα. Εσένα ανακαλύπτεις.

Τελικά όλα για το «εγώ» γίνονται. Δε ξέρω, το έγραψε αυτό ο Λακάν με τις θεωρητικούρες του, τους κβαντικούς μικρόκοσμους και τα άλλα γαλλικά; Αλόρ κορίτσια, να μπαίνουμε στο θέμα μας. Όπως θα έλεγε και ο θείος μου ο Γιώργος, «Εκφραστείτε τώρα που είστε νέοι και μπορείτε». Εντάξει, δεν έλεγε ακριβώς «εκφραστείτε» αλλά το έπιασες εσύ το υπονοούμενο. Πρώτα νιώσε ερωτευμένη με τον εαυτό σου. Κι έπειτα, πάρε το απόφαση, ένα παιχνίδι είναι. Βάλε τους κανόνες σου, δώσε φαντασία, καλή διάθεση και διασκεδασέ το.