Έως ένα βαθμό είναι αλήθεια πως το παρελθόν μας καθορίζει. Μας καθορίζει μέσα από τις αναμνήσεις, τις απογοητεύσεις, τους πόνους, τις χαρές και τα επιτεύγματα που έως σήμερα έχουμε βιώσει.
Υπάρχουν πράγματι καθοριστικές στιγμές στην ιστορία της ζωής μας. Στιγμές που διαμορφώνουν όλη μας την ‘αφήγηση’ και ίσως πολλές φορές να κρίνουν και το τελικό μας ‘αποτέλεσμα’ σε αυτό που λέγετε ζωή.
Κι αφού οι στιγμές του παρελθόντος (είτε καλές- είτε κακές) αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικής μας ιστορίας, έτσι και το παρελθόν μας με τη σειρά του αποτελεί μέρος της ταυτότητας μας καθώς συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Στο παρελθόν μας λοιπόν λαμβάνουν χώρα όλες οι καταγραφές μας. Και όσες από αυτές υπήρξαν έντονες στο ‘τότε’ δεν έχουν παρά να επηρεάζουν και ως έναν βαθμό το ‘τώρα’.Με τρόπο μάλιστα πολλές φορές μη κατανοητό!
Τι είναι οι λεγόμενες ‘καταγραφές’;
Κάθε άνθρωπος αποκτά και πορεύεται με τα δικά του βιώματα. Οι καταγραφές θα λέγαμε πως αποτελούν αυτά τα βιώματα παρέα με τις αναμνήσεις, τις πεποιθήσεις, τις ερμηνείες, τις αντιλήψεις και φυσικά το νόημα που αποδίδουμε στα πράγματα αλλά και στη ζωή γενικότερα.
Οι καταγραφές μας δεν προκύπτουν τυχαία. Διαμορφώνονται από τη νεαρή μας ηλικία. Σύμφωνα με αυτές πορευόμαστε και στη μετέπειτα ζωή μας, κάνοντας επιλογές είτε σε προσωπικά, είτε σε επαγγελματικά ή σε ερωτικά ζητήματα. Οδηγοί μας φυσικά προς όλη αυτή την καταγραφή, τη γνώση και την αυτοπραγμάτωση, αποτελούν οι γονείς μας.
Ο σημαντικός ρόλος των γονέων στην καταγραφή
Αν η οικογένεια μας όταν ήμασταν ακόμη παιδιά υπήρξε παρόν στη συναισθηματική μας ανάπτυξη, τότε αυτομάτως αυτό σημαίνει πως μεγαλώσαμε σε ένα ασφαλές πλαίσιο. Έτσι μάθαμε να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, την οικογένεια μας και κατ’ επέκταση τις σχέσεις μας. Έτσι, απέναντι στην οποιαδήποτε δυσκολία έχουμε καταφέρει να καλλιεργήσουμε τις ικανότητες ώστε να μπορούμε να βρίσκουμε αποτελεσματικούς τρόπους διαχείρισης του οποιουδήποτε αρνητικού συναισθήματος. Πόσο μάλλον όταν αυτό προέρχεται από το παρελθόν. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν οι ‘καταγραφές’ μας είναι οι εξής. Αξίζω, μπορώ να τα καταφέρω, μπορώ να εμπιστευτώ ξανά, δεν φοβάμαι να κάνω λάθη.
Αν αντίθετα, μεγαλώσαμε ως παιδιά με απόντες γονείς ως προς τον συναισθηματικό μας κόσμο, αυτό αυτομάτως σηματοδοτεί την έλλειψη παροχής ασφάλειας και εμπιστοσύνης. Έτσι, λίγο αργότερα η αντιμετώπιση της οποιαδήποτε τραυματικής ή αρνητικής κατάστασης και εμπειρίας, παύει να μοιάζει διαχειρίσιμη. Εδώ το πιο πιθανό λοιπόν είναι οι ‘καταγραφές’ να μοιάζουν κάπως έτσι.: Δεν είμαι ικανός να ανταποκριθώ σε μια σχέση, δεν μπορώ να ελέγξω τη ζωή μου, δεν θα τα καταφέρω με τίποτα.
Και εφόσον εδώ δεν προϋπάρχει η εσωτερική ασφάλεια της παιδικής μας ηλικίας, είναι λογικό και επόμενο να επικρατεί μέσα μας το συναίσθημα της απογοήτευσης, εξαιτίας όλων αυτών που συνέβησαν στο παρελθόν και μας στιγμάτισαν.
Πως μπορώ να αλλάξω τις ‘καταγραφές’ μου;
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει κάποιος μαγικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να ξεγράψουμε μια για πάντα το παρελθόν μας. Και αν το καλό σκεφτείς, αυτό συμβαίνει μόνο για καλό καθώς το παρελθόν μας αποτελεί κομμάτι του εαυτού μας. Η λύση ασφαλώς βρίσκεται και πάλι στις λεγόμενες ‘καταγραφές’ μας. Και βρίσκεται εκεί γιατί μπορούν πραγματικά να αλλαχθούν. Αρκεί να πιστέψουμε πως εμείς οι ίδιοι αποκλειστικά έχουμε τη δύναμη ώστε να φέρουμε την πολυπόθητη αλλαγή στο παρόν!
Αυτό που χρειάζεται σε πρώτη φάση είναι να αναγνωριστούν οι παγιωμένες αντιλήψεις και έπειτα να δοκιμάσουμε για όσες φορές χρειαστεί να αμφισβητήσουμε όλα εκείνα τα οποία στέκονται εμπόδιο και τελικά ‘θολώνουν’ την κρίση μας.
Ο σπουδαίος δρόμος της αλλαγής
Αυτός ο δρόμος δεν είναι εύκολος. Απαιτεί να κάνουμε ανασκόπηση στο παρελθόν ώστε να αποκτήσουμε περισσότερες πληροφορίες για την πηγή του προβλήματος και τελικά των εμποδίων που δεν μας αφήνουν να ζήσουμε ‘ελεύθεροι’ στο παρόν.
Αν αναρωτιέσαι πως θα καταφέρεις να κάνεις το πρώτο βήμα στο να ξανά συστηθείς και να αναγνωρίσεις τις καταγραφές του παρελθόντος σου, σε παροτρύνω απλά να πιστέψεις ότι μπορείς να το κάνεις! Και ύστερα απλά κάνε το. Όσο και αν έχεις πονέσει, φοβηθεί ή διστάσει έως τώρα έχεις το δικαίωμα και όλα τα ‘εργαλεία’ που χρειάζεσαι ώστε να ξεφύγεις από όλο αυτό τον φαύλο κύκλο. Να ξεφύγεις από ό,τι δεν σε αφήνει να ζήσεις και ύστερα να πετάξεις.
