«Ένας άντρας με σκουρόξανθα μαλλιά περνά την πύλη του κοιμητηρίου της Μονμάρτης. Κρατά από το χέρι ένα μικρό αγόρι και κοντοστέκεται σε έναν τάφο, που λίγοι μόνο άνθρωποι γνωρίζουν. Εδώ δεν αναπαύεται κάποια σημαντική προσωπικότητα. Ούτε συγγραφέας, ούτε μουσικός, ούτε ζωγράφος. Ούτε καν κάποια κυρία με τας καμελίας. Μονάχα ένας άνθρωπος που αγαπήθηκε πολύ.» (Απόσπασμα από το βιβλίο).

Ο συγγραφέας Ζυλιέν Αζουλαί είναι συντετριµµένος. Η γυναίκα του Ελέν, ο άνθρωπος που αγαπούσε περισσότερο από καθετί στον κόσµο, δεν υπάρχει πια. Είναι ωστόσο υποχρεωµένος να τηρήσει την υπόσχεση που της έδωσε προτού πεθάνει: να της γράψει τριάντα τρία γράµµατα –ένα για τον κάθε χρόνο της σύντοµης ζωής της– και να τα αφήσει, ένα ένα, στο Κοιµητήριο της Μονµάρτης, όπου εκείνη αναπαύεται. Τηρώντας την υπόσχεσή του, ο Ζυλιέν τής διηγείται στα γράµµατά του όσα είναι αναγκασµένος να κάνει χωρίς εκείνη, αν και δε βρίσκει πια νόηµα στη ζωή, της µιλά για την αγάπη του, που πλέον δεν έχει ανταπόκριση, της λέει για τον Αρτύρ, τον µικρό τους γιο, που δε θέλει να είναι ο µπαµπάς του θλιµµένος.

Ώσπου, µια µέρα, όλα τα γράµµατα εξαφανίζονται. Στη θέση τους βρίσκονται µυστηριώδη αντικείµενα, που την προέλευσή τους ο Ζυλιέν δεν µπορεί να εξηγήσει… Κι όµως, από ένα βαθύτατα θλιβερό γεγονός θα γεννηθεί κάτι εξαιρετικά όµορφο – όπως συµβαίνει µόνο όταν βάζει το χέρι του ο έρωτας. Ή ο Νικολά Μπαρρό.

To «Ερωτικά γράμματα από τη Μονμάρτη» είναι ενα συγκινητικό και τρυφερό αφιέρωμα σε όσους έχουν γευτεί τη θλίψη της απώλειας ενός αγαπημένους προσώπου που υπενθυμίζει στους αναγνώστες ότι από ένα βαθύτατα θλιβερό γεγονός μπορεί, να γεννηθεί κάτι εξαιρετικά όµορφο

Ο Γάλλος συγγραφέας ρομαντικών μυθιστορημάτων Νικολά Μπαρρό μέσα από τις ζωηρές και παραστατικές περιγραφές του μας ταξιδεύει στο Παρίσι και συγκεκριμένα στην περιοχή της Μονμάρτης, την εκθαμβωτική Σαρκ Κερ και τη συνοικία Πιγκάλ, ένα σκηνικό που δένει άψογα με το ρομαντικό χαρακτήρα του μυθιστορήματος.

Η πένα του συγγραφέα χαρίζει ζωή σε χαρακτήρες όμορφους και πολύπλευρους

Ιδιαίτερη βάση δίνεται διαπροσωπικές τους σχέσεις, προσεγγίζοντας έτσι το ζήτημα της απώλειας από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες, αυτή του ενήλικα, του μικρού παιδιού, αλλά και του εξωτερικού παρατηρητή. Ο Ζυλιέν σαν άλλος Ορφέας αναζητά απεγνωσμένα ένα τρόπο να ξανασμίξει με την αγαπημένη του, ενώ ο συγγραφέας σκιαγραφεί στο πρόσωπο του όλα τα στάδια του πένθους δίνοντας του με αυτό τον τρόπο ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ψυχολογικό υπόβαθρο.

Αξιοσημείωτο στοιχείο του μυθιστορήματος αποτελεί ο κύριος γυναικείος χαρακτήρας του η Σοφή. Μια κοπέλα γεμάτη ζωντάνια και δυναμικότητα, με έντονο, ζωηρό και παιχνιδιάρικο χαρακτήρα, που έρχεται, να σώσει το Ζυλιέν από πτώση του στη θλίψη, αναλαμβάνοντας έτσι το ρόλο του ιππότη και όχι αυτόν της “αβοήθητης” δεσποσύνης, όπως συχνά συνηθίζεται σε βιβλία παρόμοιας θεματολογίας.

Ένα ίσως αρνητικό στοιχείο του βιβλίου είναι το γεγονός ότι ο συγγραφέας αντιμετωπίζει την εισαγωγή του πρωταγωνιστή σε μια νέα σχέση ως τη μοναδική του δίοδο προς την ευτυχία. Ένας νέος άνθρωπος, περιτριγυρισμένος από άτομα που νοιάζονταν για αυτόν και τον αγαπούσαν, ενώ παράλληλα εργαζόταν πάνω στη μεγαλύτερη αγάπη του τη συγγραφή. Οφείλει στον εαυτό του και τους γύρω του, να ισορροπήσει πρώτα στην ζωή του και να αποδεχθεί την τροπή, που έχει πάρει, ώστε να μπορέσει μελλοντικά, να προχωρήσει σε μία υγιή σχέση, που βασίζεται στην πραγματική αγάπη και όχι την ανάγκη του να ξεχάσει αυτή του την απώλεια.

Όταν κλείνει μια πύλη της ευτυχίας, μία άλλη ανοίγει. Πολλές φορές όμως κοιτάζουμε για τόσον καιρό την κλειστή πύλη, που δεν βλέπουμε καν την άλλη που έχει ανοίξει για εμάς.

Έτσι λοιπόν ο Νικολά Μπαρρό έρχεται να αναδείξει ότι, κάθε θλιβερό γεγονός, μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για μια νέα αρχή στη ζωή μας, μέσα από ένα μυθιστόρημα γεμάτο ρομαντισμό και ευχάριστες αν και μικρές δώσεις χιούμορ, που παρόλο που έχει ως βασικό του άξονα ένα από τα πιο θλιβερά γεγονότα στη ζωή των ανθρώπων τροφοδοτεί τον αναγνώστη με ελπίδα.

Τίτλος: Ερωτικά γράμματα από τη Μονμάρτη Συγγραφέας: Νικολά Μπαρρό Είδος: Μυθιστόρημα, Αισθηματική λογοτεχνία Εκδόσεις: Πατάκη Σελίδες: 304