O Αλέξανδρος Καψοκόλης, είναι οφθαλμίατρος, διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και μέχρι πρότινος αθλητής της υδατοσφαίρισης με παγκόσμιες διακρίσεις και νίκες. Η συγγραφή είναι ένα νέο κομμάτι του εαυτού του. “Δεν είχα ονειρευτεί από μικρός να γίνω συγγραφέας”, όπως λέει κι ο ίδιος. “Η αφορμή για να ξεκινήσω τη συγγραφή υπήρξε ο ελεύθερος χρόνος που είχα μια περίοδο της ζωής μου και αποφάσισα να αποτυπώσω τις σκέψεις μου σε μια σελίδα για αρχή.”

Tο Άβατο

Το Άβατο είναι φαινομενικά η τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας. Το Άβατο είναι αυτό που έχουμε μέσα μας, το κομμάτι που δεν πρέπει να παραβιαστεί, οι σκέψεις μας, οι φόβοι μας, οι αδυναμίες μας κλεισμένες σε ένα ανυπέρβλητο φρούριο.

Γιατί μία ιστορία φαντασίας;

Γιατί, αυτά που ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει ως φαντασία, στο δικό μου μυαλό είναι μελλοντική πραγματικότητα.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου;

Η μεγαλύτερη πρόκληση ίσως ήταν ότι υπήρξαν μεγάλα διαστήματα κενών, που σταματούσα να γράφω και έπρεπε μετά πάλι από τη αρχή να διαβάσω όλο το βιβλίο για να μπω ξανά στο κλίμα, για να ξαναβρεθώ μέσα στο Άβατο.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γράψει κάποιος ένα βιβλίο;

Δεν ξέρω πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για τους άλλους, για μένα μπορώ να πω ότι όταν ξεκινούσα ή συνέχιζα να γράφω έμπαινα μέσα στο βιβλίο, οπότε ήταν σαν να ήμουν παρών στη διαδραμάτιση, μπροστά στα μάτια μου εκτυλίσσονταν οι σκηνές, οι καταστάσεις. Ουσιαστικά ήταν σαν να έβλεπα μία ταινία, το βιβλίο μου έδειχνε τη συνέχεια και εγώ έγραφα.

Από πού αντλείς έμπνευση; Η ιστορία περιλαμβάνει βιωματικά στοιχεία; Πόσο απ’ τον εαυτό σου έχεις δώσει στους ήρωες;

Είμαι βαθιά συνδεδεμένος με το Άβατο, πολλά στοιχεία μου υπάρχουν διάσπαρτα στους ήρωες, μικρά κομμάτια μου τα οποία για να αναγνωρίσει κάποιος πρέπει να με ξέρει πολύ καλά. Σχετικά με την έμπνευση, μπορεί στο Άβατο να υπάρχουν σημεία που ίσως θυμίζουν κάποιες ταινίες, κάποια άλλα βιβλία αλλά στην πραγματικότητα είναι μοναδικό. Είναι η ιστορία που ήθελε να γραφτεί κι εγώ την ζούσα καθημερινά και την κατέγραφα.

Τι ελπίζεις να αισθανθεί ο αναγνώστης διαβάζοντας το «Άβατο»;

Αυτό που ελπίζω ο αναγνώστης να αισθανθεί όταν το πάρει στα χέρια του και όταν το ξεκινήσει, είναι να θέλει να το διαβάσει μονομιάς, να θέλει να μπει κι αυτός στο Άβατο, να προλάβει να μπει στο Άβατο, να ζήσει μαζί με τους ήρωες, να αγωνιά συνεχώς, να πονέσει, να χαρεί, να δακρύσει, να κλάψει και να επιθυμεί τη συνέχεια, αν μπορεί να υπάρξει συνέχεια.

Ποιο κομμάτι πραγματικά θα ήθελες ο αναγνώστης σου να θυμάται κλείνοντας το βιβλίο σου;

Αυτό που θα ήθελα να μείνει στον αναγνώστη κλείνοντας το Άβατο, είναι αυτή η γλυκιά στεναχώρια ότι θα ήθελε να μην είχε τελειώσει ή η σκέψη ότι αυτό το βιβλίο πρέπει να γίνει ταινία ή σειρά.

Ότι θέλει οπωσδήποτε να το δει και σε ταινία – σειρά.

Τι κρατάς από τη διαδικασία αυτής της έκδοσης; Ποιο στάδιο σε γοήτευσε περισσότερο;

Το βιβλίο εμπνεύστηκε κ γράφτηκε την περίοδο 2009-2012. Από τη στιγμή της συμφωνίας μέχρι τη στιγμή της κυκλοφορίας του βιβλίου, αυτό που θυμάμαι είναι η αγωνία μου, το άγχος μου, να μετράω τις μέρες μέχρι πραγματικά να κυκλοφορήσει και σκεφτόμουν τις αντιδράσεις του κόσμου, των φίλων μου, των συγγενών μου, των ανθρώπων αυτών που δεν γνώριζαν αυτή την πλευρά του εαυτού μου. Ελάχιστα άτομα την ήξεραν και σε ελάχιστα άτομα έδωσα να διαβάσουν το Άβατο πριν εκδοθεί για να ακούσω τη γνώμη τους. Τα άτομα που το διάβασαν συνήθως δεν είχαν φιλική σχέση μαζί μου γιατί ήθελα την αντικειμενική άποψη τους.

Ήταν άτομα με βάθος στο θέμα διαβάσματος βιβλίων και ιδιαίτερα μυθιστορημάτων.

Πώς ονειρεύεσαι να εξελιχθεί αυτό το πρώτο βιβλίο σου;

Ελπίζω να φτάσει σε πολλά χέρια, να το προτείνει ο ένας στον άλλον, να συζητιέται… Ελπίζω να φτάσει να είναι από τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφορούν.