Τη γνώρισα πρώτα ως ηθοποιό και μετά ως μαμά. Την εκτίμησα και για τις δύο τις ιδιότητες. Καλά ίσως λίγο παραπάνω για τη δεύτερη βάση της δυσκολίας του να είσαι μητέρα και όχι απλά μαμά. Τη συνάντησα και τη ρώτησα μερικά πράγματα για αυτό τον συνδυασμό, για το πως είναι να είσαι αληθινός καλλιτέχνης ακόμα και σε δύσκολες συγκυρίες. Μου απάντησε με τον δικό της τρόπο. Άλλωστε είναι ξεχωριστή και γι’ αυτό και δεν θα σου δώσει μασημένες κουβέντες.
Κι άλλωστε αυτό δεν είναι που αξίζει τελικά;
Σας πετυχαίνω σε μια δημιουργική φάση και αυτό δεν είναι δεδομένο βάση των συνθηκών που διανύουμε όλοι. Αρχικά, πώς αντιμετωπίζετε εσείς αυτή την ιδιάζουσα και πρωτόγνωρη συνθήκη; Πως αισθάνεστε;
Καταρχάς έχεις απόλυτο δίκαιο! Ο πιο δύσκολος, απαιτητικός ρόλος είναι αυτός της Μητέρας! Ειδικά αυτήν την ιδιάζουσα εποχή, όπου όλα είναι ρευστά με το θέμα της υγείας, το βασικότερο δηλαδή, να υπερχειλίζει από ρευστότητα! Αποδεικνύεται λοιπόν σε όλο της το μεγαλείο η φράση που χρησιμοποίησα κάποια στιγμή “Μάνα ο κατά φαντασίαν εγγυητής”.
Η κατάσταση αυτή που ζούμε, με έχει εξαντλήσει, όπως όλους μας! Περισσότερο εξαντλημένη όμως νιώθω από τις μισές πληροφορίες που με βομβαρδίζουν που υποτιμούν την νοημοσύνη μου, που ‘σκοτώνουν’ την κοινή λογική! Όπως από τη στιγμή που το ‘κακό’ ξεκίνησε από την Κίνα (που την Άνοιξη ως συμπαράσταση μας εφοδίασε με μάσκες και πλαστικά γάντια κ.λπ), γιατί τα κράτη δεν ζητάνε βοήθεια από εκεί ακόμα και μερτικό ευθύνης; Όχι μονάχα δεν ζητάνε βοήθεια και τα φόντα των Κινέζων ειδικών αλλά δεν αναφέρονται καθόλου στην Κίνα λες και σβήστηκε από τον χάρτη. Από την άλλη οι πληροφορίες Ελλήνων από την Κίνα που μου έστειλαν μηνύματα, διαβεβαιώνουν πως το θέμα λύθηκε μαγικά και μυστήρια! Στο μεταξύ το σενάριο έχει και συνέχεια. Αμέσως μετά την αλλαγή του πλανητάρχη, ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια κάποια εμβόλια αμφιβόλου αποτελεσματικότητας μετρημένη με νούμερα. Επίσης άκουσα από τον Πάπα του Βατικανού που τον έχουν περί πολλού όταν τους συμφέρει πως προηγείται αυτό το ζώο που λέγεται Άνθρωπος. Σκέφτηκα πως κάτι θα ξέρει ο Πάπας… κοτζάμ Πάπας! Έτσι αισθάνομαι λοιπόν… όπως ο Πάπας!
Στις 28 Νοέμβρη θα ανέβαινε η παράσταση “Τα ρούχα” στο θέατρο ΠΚ στην οποία πρωταγωνιστείτε. Συνεχίζετε τις πρόβες; Πώς το διαχειρίζεται η Δήμητρα αυτό που έχει συμβεί στο θέατρο και τις τέχνες που χρήζουν φυσικής παρουσίας; Συμφωνείτε με τη νέα μέθοδο που χρησιμοποιούν πολλοί, του live streaming θεατρικών παραστάσεων;
Η παράσταση “Τα ρούχα” σταμάτησε άδοξα τις πρόβες όπως όλες οι παρατάσεις. Πιστεύω πως το θέατρο με μέθοδο live streaming δεν είναι θέατρο. Το θέατρο έχει ψυχή. Το κομπιούτερ είναι ένα πεθαμένο εργαλείο δεν αντικαθιστά τα πάντα. Το μισώ. Εκμηδενίζει τις τέχνες και την αισθητική. Ισοπεδώνει την έννοια Ανθρώπινο Δυναμικό. Κατά τη γνώμη μου το θέατρο θα μπορούσε να λειτουργεί με όλα τα απαιτούμενα μέτρα ακόμα και μεσημέρια αφού στις εννιά ταμπουρωνόμαστε στους τοίχους μας. Ας είχαμε λίγη τροφή. Παρακαταθήκη.
Πέραν του θεάτρου και της υποκριτικής, γράφετε. Και όχι απλά γράφετε, αλλά έχετε εκδώσει πολλά βιβλία με την υπογραφή σας. Συγκεκριμένα σε λίγο καιρό περιμένουμε το νέο βιβλίο σας με τίτλο “Βίος Βίας” που όπως είπατε η ίδια πρόκειται για την αρχή της ολοκληρωμένης αυτοβιογραφίας σας. Μιλάει δηλαδή για πραγματικά γεγονότα που σας σημάδεψαν και τα μοιράζεστε. Μιλήστε μας λίγο για αυτό το νέο σας “παιδί”.
Περιμένω με ανυπομονησία την έκδοση του νέου μυθιστορήματος μου “Βίος Βίας” πριν τα φετινά περίεργα Χριστούγεννα! Ο τίτλος ταιριάζει γάντι με την γιορτινή ατμόσφαιρα. Θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Είναι πράγματι ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα! Μια κραυγή απέναντι στη βία που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος κι ειδικά οι γυναίκες από τη μέρα που έρχονται στον κόσμο. Δεν είναι καθόλου εύκολο να γράφει, να αναλύεις γεγονότα που σε σημάδεψαν και τα κουβαλάς πάντα μαζί σου. Προσωπικές στιγμές που καθόρισαν τα πατήματα σου πάνω σε αυτόν τον πλανήτη! Χρειάζεται κάτι για να το επιχειρήσεις. Κάτι που λέγεται ωριμότητα. Θα ταράξει, θα ανατρέψει γνώμες, θα βγάλει στην επιφάνεια αλήθειες. Έτσι όπως η φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ξεβράζει.
Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά, παιδιά σαν εμένα και την κόρη σας, που τώρα ξεπροβάλλουν και προσπαθούν να κάνουν δειλά δειλά τα πρώτα τους βήματα στον καλιτεχνικό και- ας μη το κρύβουμε -καμιά φορά αδυσώπητο καλλιτεχνικό χώρο; Λαμβάνοντας υπόψιν και την εποχή που μας “έτυχε”…
Η συμβουλή μου προς εσάς τα νέα παιδιά είναι παρά τις αντιξοότητες, μην υποκύπτετε. Έχετε τα φόντα να ανθήσετε. Αντισταθείτε στην μοιρολατρία. Καταστρώστε σχέδια. Πατήστε πόδι. Η ζωή σας ανήκει! Η εποχή προστάζει (στα μουλωχτά) κόντρα στο ρεύμα! Ο πόλεμος ονομάστηκε Ψυχρός. Εσείς πολεμήστε με πάθος, κάψα. Μην καταλήξετε μια δολοφονημένη γενιά. Έχετε τρόπους, στο χέρι σας είναι. Γνωρίστε τη φύση. Με την κάμερα του κινητού κάντε ταινίες, περάστε μηνύματα. Μιλήστε, εκφραστείτε!
Τελικά, πιο πολύ γυναίκα, μαμά ή καλλιτέχνης; Τι είναι αυτό που τα εξισορροπεί; Τι έχετε εσείς να δώσετε ως συμβουλή σε μια νέα γυναίκα που έχει καριέρα, παιδί αλλά και προσωπική ζωή;
Ταμπέλες δεν βάζω! Πουθενά. Αμφισβητώ τα πάντα και μένα και τους ρόλους μου! Το μόνο που μπορώ να πω πως με χαρακτηρίζει από παιδάκι είναι ένα ασίγαστο, χωρίς κοντρόλ, με υπερβολικό πάθος που με βασανίζει αλλά μου προσφέρει και μοναδικές στιγμές!
