Μία ματιά στον Νικόλα -aka good job nicky- αλλά και στο χαρακτηριστικό πιάνο του Ερμή, αρκεί για να καταλάβεις ότι ήταν θέμα χρόνου να κυκλοφορήσουν ένα τραγούδι με τίτλο BLUE. Με ένα genre-fluidity ιδιαίτερα απελευθερωτικό, σε σημείο που δεν έχουμε δει ανάλογό του στην ελληνική κλίμακα, οι δυο τους έχουν μπει σε μία ξεχωριστή τροχιά από τις 23 Οκτωβρίου της προηγούμενης χρονιάς.
Τα κομμάτια του good job nicky και του Ερμή θα μπορούσαν να ντύνουν κινηματογραφικές σκηνές που δεν έχουν γραφτεί ακόμα
Στο κοινό συστήθηκαν με το January 8th, το οποίο ευτυχώς άκουσα στο πρώτο μισάωρο κυκλοφορίας. Με περιέργεια παρακολουθώ ακόμα και σήμερα τα σχόλια κάτω από βίντεο στο Youtube, το οποίο έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 1,000,000 προβολές. Κάθε θετικό σχόλιο και μία ελπίδα πως το ελληνικό κοινό θα ανταμείψει για την αγάπη που δείχνουν σε αυτό που κάνουν. Το πρώτο κομμάτι κατάφερε να γίνει “viral” για τους σωστούς λόγους, αφού η εταιρεία τους, η Cobalt, πίστεψε σε αυτούς από την πρώτη στιγμή. Το FO SHO ήρθε να επιβεβαιώσει την πεποίθηση ότι αυτό το ντεμπούτο δεν ήταν σαν τα άλλα. Ο επόμενος μήνας με βρήκε να περιμένω πάνω από το Spotify, στις 11 το βράδυ για χάρη του CLOUDS. Δεν ήξερα, όμως, ότι θα συναντούσα ένα έργο, πιο μυσταγωγικό και επικό από τα προηγούμενα, σαν να βγήκε από κάποιο φιλμ νουάρ των ’50s.
View this post on Instagram
Σήμερα, το BLUE, φέρνει μαζί του αυτή τη γλυκιά μελαγχολία που κρύβουν μέσα τους όλοι οι messed up έρωτες
O Νικόλας και ο Ερμής δημιουργούν ένα δικό τους σύμπαν και -ευτυχώς- μοιράζονται το μπλε τους μαζί μας. “I’d die for you / even tho I’m dying to live“, λέει σε κάποιον στίχο ο Νικόλας και μέσα σε μία φράση καταφέρνει να συνοψίσει όλα τα εσωτερικά battles που δίνουμε με τους εαυτούς μας κάθε φορά που ερωτευόμαστε από την αρχή.
Ακούγοντας τις μουσικές τους, περνούν μπροστά από τα μάτια μου όλα τους τα live που θα έρθουν -ελπίζω σύντομα. Μέχρι τότε θα έχουμε το χρόνο να μάθουμε καλύτερα τους στίχους του FO SHO και όσων κομματιών κυκλοφορήσουν έπειτα. Πατάω play στο BLUE έχοντας πια πιστέψει ότι υπάρχει ελευθερία στη ρευστότητα των genres. Όταν η μουσική σου δεν ανήκει πουθενά συγκεκριμένα, τότε όλοι οι ήχοι είναι εκεί και σε περιμένουν να τους ανακαλύψεις. Αν αγαπάς και υπηρετείς τη τέχνη σου και όχι τα είδη της, όπως ο Νικόλας και ο Ερμής, υπέροχα πράγματα μπορούν να συμβούν. Όπως, ας πούμε, εσύ να έχεις το βλέμμα σου στραμμένο στο μπλε ακόμη κι αν ο ουρανός είναι γεμάτος σύννεφα.
