Για ανθρώπους που ανησυχούν για τα πάντα, αυτή η έγνοια έρχεται να προστεθεί σαν το κερασάκι στην τούρτα. Θα σου έκανε εντύπωση αν μάθαινες ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν μία τέτοια ανησυχία εξαιτίας όσων βλέπουν στα social media; Εμένα προσωπικά δε μου κάνει καμία εντύπωση. Κι είμαι ο πρώτος άνθρωπος που ξέρω που ανησυχεί πάντοτε για το αν έχει “αρκετούς” φίλους ή όχι.
Η ανησυχία αυτή συμβαδίζει με την ανησυχία σου να ευχαριστήσεις τους πάντες
Έχοντας κάνει τόσες μετακομίσεις όσες δε μου φτάνουν τα χέρια και στις δύο παλάμες για να μετρήσω, μπορώ με σιγουριά να σου πω πως αυτά τα δύο πηγαίνουν χέρι-χέρι. Στην αγωνία σου να νιώσεις αυτό το περίφημο “ανήκειν”, μπορεί να κάνεις πράγματα που δεν είναι του χαρακτήρα σου. Με λύπη σου αργότερα θα διαπιστώσεις πως και αυτά θα σου δώσουν πρόσκαιρη χαρά. Γιατί στους πραγματικούς, αληθινούς φίλους δεν χρειάζεται να κάνεις διαρκώς χάρες και δώρα για να τους κρατήσεις. Μένουν εκεί επειδή το θέλουν.
Καμιά φορά κοιτάς γύρω σου και βλέπεις παρέες που κράτησαν από το Λύκειο ή και από το Δημοτικό. Ζηλεύεις που αυτοί οι άνθρωποι είναι ακόμη μαζί και έχουν κοινά ενδιαφέροντα παρά τα χρόνια που έχουν περάσει. Κάπου εκεί απελπίζεσαι επειδή εσύ κοντεύεις ή πέρασες τα 30 και έχεις ξεχάσει μέχρι και τα ονόματα των συμμαθητών σου. Για σένα είναι πολύ πιθανότερα να έχεις μικρές παρέες που προέκυψαν από διάφορες φάσεις της ζωής σου. Έχεις την παρέα από το πανεπιστήμιο, την παρέα από τη δουλειά, μερικούς παιδικούς φίλους από τη γειτονιά που μεγαλώσατε μαζί. Ξέρεις ότι δεν είναι εφικτό όλοι αυτοί οι άνθρωποι να βρεθούν όλοι μαζί και να κάνουν παρέα γιατί το πιο πιθανό είναι να μην έχουν κανέναν κοινό μεταξύ τους. Και θα πρέπει να είσαι εντάξει με αυτό.
Στην τελική, ποιος καθορίζει πόσοι φίλοι είναι “αρκετοί”;
Υπάρχουν άνθρωποι που για να νιώσουν ασφάλεια τους αρέσει να χάνονται μέσα σε μία τεράστια παρέα. Ή άνθρωποι που δεν έτυχε να αλλάξουν ποτέ περιβάλλον από τα 6 τους χρόνια και μετά οπότε έχουν διατηρήσει τις φιλίες τους από εκείνη την ηλικία κι έπειτα. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που αισθάνονται πολύ καλύτερα όταν έχουν λίγες αλλά ουσιαστικές φιλίες. Αυτοί που έχουν ανθρώπους και τους βάζουν πάντοτε στην ίδια πλευρά της ζυγαριάς και μπορούν να καλέσουν όλους τους φίλους τους στα γενέθλια τους χωρίς να φοβούνται ότι δε θα μιλιούνται μεταξύ τους οι μισοί. Και στις δύο περιπτώσεις οι άνθρωποι αυτοί είναι καλά με τις επιλογές τους και δεν θα έπρεπε να ανησυχούν.
Μπορεί συχνά να βλέπεις στο Instagram τα πάρτι και τις συναντήσεις που κάνει μία μεγάλη παρέα και να αναρωτιέσαι γιατί δεν ανήκεις κι εσύ σε μία τέτοια. Ξεχνάς όμως πως ό,τι βλέπεις είναι απλά ένα κλικ μίας στιγμής και ίσως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Από προσωπική εμπειρία θα σου πω ότι οι μεγαλύτερες και ουσιαστικότερες φιλίες δε το φώναξαν ποτέ. Είναι εκεί για σένα τις στιγμές που τις χρειάζεσαι και εσύ τις υπολογίζεις χωρίς να χρειάζεσαι κάποια υπενθύμιση. Κι ας μετριούνται τελικά στα δάχτυλα του ενός χεριού.
