Κανένα παιδί δεν έρχεται σε αυτόν τον κόσμο με οδηγίες χρήσης. Κανένας γονιός δεν ξέρει πώς να μεγαλώσει τέλεια ένα παιδί. Αυτές είναι δύο αλήθειες με τις οποίες θα πρέπει ο καθένας να συμφιλιωθεί από νωρίς. Κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών, οι γονείς κάνουν συχνά λάθη χωρίς να το αντιλαμβάνονται αμέσως. Τα περισσότερα από αυτά είναι εντελώς αθώα και μπορεί να μην έχουν καμία επίπτωση σε ένα παιδί. Ωστόσο, υπάρχουν και μερικές συμπεριφορές που μακροπρόθεσμα μπορεί να λειτουργήσουν αρνητικά για την ψυχολογία ενός παιδιού.
Απειλούν ότι θα τα αφήσουν μόνα τους
Θα έχεις δει πολλούς γονείς να λένε στο παιδί τους “Ωραία, εγώ φεύγω”, όταν εκείνο δεν υπακούει και δεν τους ακολουθεί. Αυτή η “κρυφή” και “αθώα” απειλή φαινομενικά μοιάζει κατάλληλη για να φοβίσει ένα παιδί εκείνη τη στιγμή. Αν, όμως, είναι κάτι που το παιδί ακούει συνέχεια, οδηγείται σε άλλες σκέψεις. Το παιδί κάνει μία σύνδεση που λέει ότι κάθε φορά που δε συμπεριφέρεται σωστά οι άνθρωποι θα το εγκαταλείπουν. Αυτή είναι και μία σκέψη που μπορεί να το ακολουθήσει μέχρι και την ενηλικίωση.
Μπερδεύουν την ευφυΐα των παιδιών με την ωριμότητα
Οι γονείς συχνά περηφανεύονται μεταξύ τους για το παζλ που κατάφερε να λύσει το παιδί τους ή τη σωστή ορθογραφία του στο σχολείο. Συχνά, όμως, η καλή απόδοση στο σχολείο συγχέεται με την σκέψη ότι το μυαλό των παιδιών έχει ωριμάσει αρκετά. Ενδεχομένως αυτό να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, μιας κι έχει αποδειχθεί ότι παιδιά που αναπτύσσουν γρήγορα κάποιες άλλες δεξιότητες, αντιμετωπίζουν σε μεγαλύτερη ηλικία κάποια συναισθηματική ανωριμότητα.
Προσπαθούν να τα προστατέψουν από κάθε κίνδυνο
Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι γονείς καταβάλλουν τεράστια προσπάθεια για να μην είναι υπερπροστατευτικοί. Ωστόσο, κάποιοι συχνά δεν το παραδέχονται και θέλουν να προστατέψουν τα παιδιά τους από τα πάντα, χωρίς να τα αφήνουν να ανακαλύψουν πράγματα μόνα τους. Αυτό μακροπρόθεσμα οδηγεί τα παιδιά ώστε να φοβούνται υπερβολικά μία ενδεχόμενη αποτυχία ή την ανάληψη ευθυνών.
Πιστεύουν ότι αν κάτι λειτούργησε με το πρώτο παιδί, θα λειτουργήσει και με το επόμενο
Ίσως ένας χρυσός κανόνας για κάθε γονέα με περισσότερα από ένα παιδιά να είναι ότι “δεν μπορείς να τα μεγαλώσεις με τον ίδιο τρόπο”. Κάποιες πρακτικές που μπορεί να φάνηκαν χρήσιμες και αποτελεσματικές στην ανατροφή του πρώτου παιδιού, δε σημαίνει ότι θα λειτουργήσουν απαραίτητα και στα επόμενα. Αν ένας γονιός συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο σε όλα του τα παιδιά, ναι μεν ενισχύει την αίσθηση της ισότητας στην οικογένεια, ωστόσο αφαιρεί την αίσθηση μοναδικότητας που πρέπει να αντλεί κάθε παιδί.
Τους μαθαίνουν ότι ο κόσμος γύρω τους είναι μόνο ρόδινος
Ως αποτέλεσμα της υπερπροστατευτικότητας, έρχεται και αυτή η συνέπεια. Προστατεύοντας το παιδί από το κάθε τι, ο γονιός δεν του επιτρέπει να συνειδητοποιήσει τις “άσχημες” πλευρές της ζωής. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν κι έρχονται αντιμέτωπα με την καθημερινότητα, συχνά αισθάνονται έναν φόβο και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν σε πολλά. Είναι σημαντικό να καταλάβει κανείς από την αρχή ότι τα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν και να διαχειριστούν περισσότερα από όσα εμείς νομίζουμε.
