Σίγουρα έχεις δει όταν κυκλοφορείς στο δρόμο αρκετά διπλά καρότσια με δίδυμα μωρά. Πρόκειται συνήθως για παιδιά που έχουν προκύψει από την εξαιρετικά περίπλοκη, ψυχοφθόρα και δαπανηρή διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Σε αυτήν καταφεύγουν οι υποψήφιοι γονείς οι οποίοι δεν καταφέρνουν να συλλάβουν με φυσιολογικό τρόπο και μπορεί να χρειαστούν αρκετές προσπάθειες, πολλά χρήματα και γερά νεύρα μέχρι να πετύχει το συγκεκριμένο εγχείρημα.
Βέβαια, όταν επιτευχθεί η εγκυμοσύνη και το μωρό ή τα μωρά γεννηθούν υγιή έρχεται η λύτρωση και ξεχνιούνται τα πάντα αφού η κάθε μητέρα κοιτάει πλέον το μωρό της στα μάτια και βιώνει πρωτόγνωρα και πολύ έντονα συναισθήματα. Αλλά για μισό λεπτό, μιας που αναφερθήκαμε στα μάτια, τι χρώμα συνήθως έχουν; Αν προσέξει κανείς τα χαρακτηριστικά των μωρών που έχουν γεννηθεί με εξωσωματική είναι συνήθως ξανθά με γαλανά ή πράσινα μάτια. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Kαθώς διανύω τα 40 και δεν έχω γίνει ακόμη μητέρα, κάθε φορά που πάω στον γυναικολόγο μου για το ετήσιο τεστ ΠΑΠ, μου επισημαίνει αυτό που πρέπει ως γιατρός, ότι δηλαδή θα πρέπει να σκεφτώ το ενδεχόμενο να γίνω μητέρα αφού τα χρόνια περνούν και τα περιθώρια στενεύουν. Δεν είναι κάτι το οποίο μου έθιξε τώρα, είναι κάτι το οποίο μου υπενθυμίζει τα τελευταία πέντε χρόνια.
Σε μια τέτοια συζήτηση λοιπόν, κι ενώ μου τόνιζε ότι αργότερα ίσως μετανιώσω την απόφασή μου να μην κάνω τελικά ένα παιδί, του απάντησα πως μεταξύ άλλων δεν είμαι και σε σχέση αυτό το χρονικό διάστημα ώστε να σκεφτώ το ενδεχόμενο να γίνω μητέρα, ενώ δεν θα ήθελα να λάβω φαρμακευτική αγωγή για να υποστώ μια εξωσωματική, ενώ δεν υπάρχει διεγνωσμένο πρόβλημα γονιμότητας.
Τότε λοιπόν, μου είπε πως αυτό δεν είναι καθόλου πρόβλημα καθώς υπάρχουν οι τράπεζες σπέρματος και πως πριν την εξωσωματική, αν μια γυναίκα δεν έχει φαινομενικά πρόβλημα να συλλάβει προχωράει στη διαδικασία της σπερματέγχυσης τις γόνιμες μέρες της. Έτσι λοιπόν, απευθύνεται στην τράπεζα σπέρματος με την οποία συνεργάζεται το κέντρο με το οποίο θα πραγματοποιήσει τη διαδικασία και επιχειρεί να μείνει έγκυος με έναν πιο ‘φιλικό’ τρόπο.
Πιάσαμε λοιπόν μια περισσότερο ακαδημαϊκή θα την έλεγα συζήτηση σχετικά με τις τράπεζες σπέρματος και τους δότες και όταν τον ρώτησα σχετικά με τα χαρακτηριστικά του μωρού, την κληρονομικότητα κλπ με ενημέρωσε πως η τράπεζα σπέρματος με την οποία συνεργάζονται τα μεγαλύτερα κέντρα εξωσωματικής στην Ελλάδα βρίσκεται στην Δανία, επομένως οι δότες και οι δότριες έχουν βορειοευρωπαϊκά χαρακτηριστικά.
Τότε κατάλαβα γιατί έβλεπα συχνά γύρω μου τόσα ξανθά μωρά με γαλανά μάτια, ενώ οι γονείς τους ήταν μελαχρινοί κλασσικοί μεσογειακοί τύποι. Όταν τον ρώτησα για ποιο λόγο προτίμησαν να συνεργαστούν με αυτήν την τράπεζα και όχι με μια η οποία να ήταν πιο κοντά στα Μεσογειακά χαρακτηριστικά των γονέων, τότε μου απάντησε πως η προσφορά διαμορφώθηκε από τη ζήτηση. Δηλαδή πως οι γονείς επιθυμούσαν περισσότερο να αποκτήσουν ‘άρεια’ μωρά και τα κέντρα εξωσωματικής λειτούργησαν κυρίως προσαρμοστικά.
Η έκπληξη ήρθε όταν τον ρώτησα τι συμβαίνει αν κάποια γυναίκα επιθυμεί σπέρμα από δότη που ανήκει στη μαύρη φυλή, όπως εγώ ας πούμε, που πράγματι αν κατέφευγα σε σπερματέγχυση θα ήθελα να έχω αυτή την επιλογή. Τότε μου απάντησε πως στα όσα χρόνια ασχολείται με τις εξωσωματικές και τα ζευγάρια που αναζητούν δότες για το έμβρυό τους, κανείς δεν του είχε ξαναζητήσει τέτοια γονίδια.
Προς στιγμήν μου έκανε μεγάλη εντύπωση, αφού ακόμη κι αν στο μυαλό τους ήθελαν τελικά να κάνουν ένα παιδί που να τους μοιάζει, οπωσδήποτε ένα κατάξανθο μωρό με μάτια σαν τη θάλασσα απέχει πολύ από δυο μελαχρινούς γονείς με σταρένια επιδερμίδα. Από την άλλη όμως, ανήκουν και οι δυο στη λευκή φυλή. Επομένως, μάλλον επιλέγουν για το παιδί τους μια βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού τους όπως το έχουν οι ίδιοι στο μυαλό τους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Έλληνες δεν έχουν ζητήσει ακόμη τουλάχιστον το DNA της μαύρης φυλής στις εξωσωματικές τους. Του απάντησα λοιπόν, ότι αν ήταν να κάνω ένα μωρό με τέτοιο τρόπο, θα ήμουν η πρώτη που θα το ζητούσα. Και δεν θα ήθελα σίγουρα να είμαι η τελευταία.
