Η Χριστιάνα Βαρδάκου ήξερε από πολύ μικρή ότι ήθελε να σπουδάσει σε μία σχολή καλών τεχνών. Όπως λέει και η ίδια “Μου άρεσε πάρα πολύ να ζωγραφίζω και να συνδυάζω χρώματα.”
Στα 18 της μετακόμισε για σπουδές στην Αγγλία, όπου την πρώτη χρονιά έκανε foundation σε Art και Design στο University of the Arts London και διάλεξε να αφοσιωθεί στα υφάσματα. Την επόμενη χρονιά φοίτησε στο UAL: Chelsea College of Arts στο Λονδίνο, όπου και απέκτησε το πτυχίο μου BA Textile Design (σχεδιασμός υφασμάτων).
“Στο Chelsea διάλεξα να επικεντρωθώ στο print design, ζωγραφίζοντας σε χαρτί και μετά μεταφέροντας τις ζωγραφιές μου σε υφάσματα μέσω μεταξοτυπίας ή digital printing. Τον δεύτερο μου χρόνο εκεί πειραματίστηκα με φυτικές βαφές και από τότε έχω αφοσιωθεί σε αυτό. Τρεις μήνες μετά την αποφοίτηση μου, ταξίδεψα για τρεισήμισι μήνες σε επτά χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Εκεί παρακολούθησα διάφορα μαθήματα και σεμινάρια σε σχέση με το ύφασμα, όπως τεχνικές μπατίκ, κεντήματος, βαφής και υφαντικής. Μετά το οδοιπορικό μου στην Ασία αποφάσισα να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα και να ανοίξω το δικό μου εργαστήριο, ένα εργαστήρι γεμάτο χρώματα!”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η κύρια έμπνευση της προέρχεται από την ελληνική φύση, ”Μου παρέχει όχι μόνο μία παλέτα χρωμάτων σε φυτικές βαφές, αλλά και μία ποικιλία σχημάτων και υφών που ενσωματώνω στα prints μου. Συχνά στρέφομαι στα χρώματα, σχήματα και υφές του Αιγαίου και των βουνών μας, καθώς και στα άγρια λουλούδια και φυτά μας, για να δημιουργήσω. Ένα ταξίδι μου στην Ισλανδία το 2016 καθώς και το οδοιπορικό μου στη Νοτιοανατολική Ασία το 2018 σίγουρα με γέμισαν με επιπλέον εικόνες, χρώματα, σχήματα και ιδέες που χρησιμοποιώ ακόμα σαν έμπνευση.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αυτό που κάνει τις δημιουργίες της ξεχωριστές είναι τα χρώματα, μας εξηγεί. “Επειδή τα υφάσματα είναι βαμμένα με φυτικές βαφές, τα χρώματα πάντα ταιριάζουν μεταξύ τους όπως και στη φύση. Για μένα δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να βλέπεις πως ένα φυτό βάφει σε διαφορετικά υφάσματα και συνδυάζεται με υφές και στοιχεία· για παράδειγμα, τώρα φτιάχνουμε καλοκαιρινές μεταξωτές μπλούζες οι οποίες μπορούν να φορεθούν και από τις δύο πλευρές, διαφορετικά δηλαδή χρώματα και μοτίβα, τα οποία δημιουργούν ένα αρμονικό αποτέλεσμα.
Ρίχνοντας μια ματιά στο στιλ και στα patterns όλων των δημιουργιών νιώθουμε μια νοσταλγία, μια αναπόληση του παρελθόντος. Φταίει άραγε ο αργαλειός της που μας θυμίζει τη γιαγιά μας ή αυτό είναι που θέλει η ίδια να περάσει στο κοινό; “Στην εποχή του fast fashion, όταν ο μέσος καταναλωτής αγοράζει και πετάει την ίδια μπλούζα μέσα σε δύο μήνες, ίσως είναι φυσικό να προκαλείται κάποια νοσταλγία. Όμως ο στόχος μου είναι να ξαναδημιουργήσω μία σχέση μεταξύ καταναλωτή και προϊόντος βασισμένη στην ιδέα του emotionally durable design. Κάθε χειροποίητο τεμάχιο είναι μοναδικό και έχει μία ιστορία η οποία συναντά και συμβαδίζει με αυτή του κάθε καταναλωτή. Έτσι, ένα ύφασμα μεταμορφώνεται από ένα αναλώσιμο αντικείμενο σε ένα οικογενειακό κειμήλιο, μία ανάμνηση, κάτι το διαχρονικό.”
Τα υφάσματα που χρησιμοποιεί είναι όλα οργανικά και όχι συνθετικά, όπως αυτά που είχαμε στο παρελθόν. Τα περισσότερα φυτά είναι ελληνικά και τα μαζεύει η Χριστιάνα σε εξορμήσεις στο Άλσος Συγγρού ή στη Μάνη. “Οι βόλτες στη φύση, η επανασύνδεση με το περιβάλλον, τέτοιες απλές καταστάσεις μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε τόσο νοσταλγία όσο και ελπίδα. Πιστεύω πως για να δημιουργηθεί κάτι μοντέρνο και βιώσιμο, ο καλλιτέχνης, ο τεχνίτης πρέπει να έχει συνείδηση της θέσης του στην ιστορία των παραδοσιακών τεχνικών και της ελληνικής κληρονομιάς.” εξηγεί περισσότερα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“Από την αρχή των σπουδών μου εντάχθηκα συνειδητά στο κίνημα “Slow Design”, με βασικές αρχές τη βιωσιμότητα στην παραγωγή, την αειφορία και ανακύκλωση στη μόδα και το zero waste. Χρησιμοποιώντας μόνο οργανικά υφάσματα που είναι φιλικά προς το περιβάλλον (λόγω του ότι διασπώνται) και αποφεύγοντας ρητά την εφαρμογή τοξικών χημικών ουσιών, δημιουργώ αντικείμενα χωρίς να σπαταλώ μεγάλες ποσότητες νερού και φροντίζω για την υγεία του καταναλωτή (όπως το δέρμα)” περιγράφει για τη σχέση των δικών της δημιουργιών με τη βιώσιμη μόδα.
“Τα περασμένα Χριστούγεννα, δημιουργήσαμε μία συλλογή με πάνω από 60 scrunchies χρησιμοποιώντας μόνο περισσεύματα υφασμάτων από το εργαστήριο. Άλλα κομμάτια τα φυλάμε και τα χρησιμοποιούμε στις συσκευασίες μας, ενώ πρόσφατα αρχίσαμε να φτιάχνουμε αρωματικά μαξιλαράκια λεβάντας για τη ντουλάπα, καρουσέλ για κούνιες μωρών, καθώς και σελιδοδείκτες.”
Στη συζήτηση για την καθημερινότητα ενός καλλιτέχνη που διαχειρίζεται τη δική του εταιρεία στην Ελλάδα του 2021 η Χριστιάνα παραδέχεται ότι κάθε μέρα είναι μία μεγάλη πρόκληση. “Παράλληλα με τις δυσκολίες των καιρών και πέρα από τη δημιουργικότητα και το πείσμα, απαιτείται μία ολόκληρη εργαλειοθήκη γνώσεων π.χ. λογιστικά, marketing, διοίκηση κ.τ.λ. Στην αρχή ξεκίνησα να συνεργάζομαι με διαφορετικές εταιρίες όπως αρχιτεκτονικά γραφεία, event planners, ή άλλους designers, να δουλεύω δηλαδή σε συγκεκριμένα πρότζεκτ με συνεργάτες. Όσο περνούσε ο χρόνος όμως είδα μεγάλο ενδιαφέρον από το αγοραστικό κοινό για τα προϊόντα μου, για αυτό και αποφάσισα να δημιουργήσω ένα brand, με e-shop, και ready-to-wear items. Συνεχίζω βέβαια τις συνεργασίες και δημιουργώ και bespoke κομμάτια και αυτό ίσως είναι και το αγαπημένο μέρος της δουλειάς μου.”
Η συνεργασία της με το Μουσείο Μπενάκη είναι ένα από τις επιτυχίες που γιορτάζει η Χριστιάνα. “Είμαι τυχερή που μου δόθηκε από τους υπεύθυνους στο Μουσείο η ευκαιρία να συνδράμω στον εορτασμό της επετείου του 1821 με τη συμμετοχή μου και την δημιουργία μαξιλαριών με έμπνευση αυτή την επέτειο.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και τελικά μιλήσαμε για το όνειρό της. “Το όνειρο μου είναι να δημιουργηθεί ένας χώρος όπου θα είναι εφικτό για όλους να μπορούν να έρχονται και να βλέπουν πως δημιουργείτε ένα αντικείμενο. Φαντάζομαι ένα μεγάλο χώρο με πολύ φως που να είναι ένας συνδυασμός μαγαζιού, εργαστηρίου και χώρου μαθημάτων. Μου αρέσει πολύ να διδάσκω διαφορετικές τεχνικές όπως μπατίκ, αργαλειό και φυτικές βαφές και μου έχει λείψει, εφόσον από τότε που άρχισε η πανδημία τα μαθήματα σταμάτησαν. Η εταιρία μου έχει αρχίσει να μεγαλώνει και πλέον δεν είμαι μόνη μου, ελπίζω αυτό να συνεχιστεί και να μεγαλώσει και άλλο η ομάδα μου.”
