Τα χαμηλοκάβαλα jeans έχουν στοιχειώσει τους fashion εφιάλτες μας όσο λίγες τάσεις το έχουν καταφέρει ανά τα χρόνια. Και μόνο διαβάζοντας τον τίτλο σε λούζει κρύος ιδρώτας και νιώθεις μια μικρή ταχυπαλμία. Νόμιζες πως τα είχες αφήσει πίσω σου, κρυμμένα κάπου στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Πίστευες ακράδαντα πως τα ψηλοκάβαλα jeans είχαν εδραιώσει την κυριαρχία τους. Κι όμως ακούς έναν διακριτικό αλλά σταθερό χτύπο στην πόρτα του dressing σου και μια-δύο φωτογραφίες της Bella Hadid στην προσωπική της σελίδα στο Instagram, σου βάζουν ψύλλους στα αφτιά.
Όσες από εμάς ανήκουμε στην γενιά των millennials, όπως δημογραφικά αποκαλεί το internet όσους ήρθαν στον κόσμο μεταξύ των ετών 1981 και 1996, μπορούμε να ανασύρουμε επίπονες αναμνήσεις από jean παντελόνια να τραβάνε μια ευθεία γραμμή στην κοιλιά μας χωρίζοντας την μέση μας στο χειρότερο πιθανό σημείο. Και από στρατηγικές κινήσεις σχεδιασμένες για να μπορούμε να σκύψουμε χωρίς να αποκαλύψουμε περισσότερα από όσα θα θέλαμε. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως στα χρόνια του low rise jean, η ζώνη ως αξεσουάρ μεσουράνησε όσο ποτέ άλλοτε.
Όλες οι pop stars που σεβόντουσαν τον εαυτό τους χορεύαν δυναμικές χορογραφίες φορώντας ένα χαμηλοκάβαλο jean ή παντελόνι με μια τεράστια ζώνη και ένα crop top ενώ τα πιο wild κορίτσια προτιμούσαν t-shirts, χαμηλοκάβαλα jeans είτε φαρδιά είτε skinny – αναλόγως με το είδος μουσικής που άκουγες – και σκισμένα All Stars.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το χαρακτηριστικό με τα low rise jeans είναι πως ενίσχυαν την εμμονή μας για ένα σώμα χωρίς καμπύλες και μια όσο πιο ίσια κοιλιά γίνεται. Κι αν κάπου ανάμεσα στις ανάσες που παίρνεις προσπαθώντας να συνέλθεις από αυτά τα απροσδόκητα νέα, κάτσεις λίγο να σκεφτείς γρήγορα θα αντιληφθείς πως συνήθως τα fashion trends του παρελθόντος τείνουμε να τα αναλογιζόμαστε με μια γλυκιά νοσταλγία όσο κι αν έχουν αλλάξει τα γούστα μας στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα.
Γιατί λοιπόν ένα τόσο αρνητικό αντανακλαστικό στο άκουσμα πως τα low rise jeans ίσως γίνουν και πάλι το ιδανικό denim παντελόνι;
Η απάντηση λιγότερο ή περισσότερο προφανής, δυστυχώς μάλλον κρύβεται σε κάτι πιο βαθύ από τη fashion αισθητική μας. Στο ότι το συγκεκριμένο παντελόνι γαλούχησε μια λανθασμένη και κάπως στρεβλή σχέση με το σώμα μας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει πως σε αυτό το παντελόνι οφείλουμε τον τοξικό όρο με το χαριτωμένο περίβλημα του muffin top που δημιουργήθηκε για να περιγράψει τις πλαϊνές καμπύλες που ξεχείλιζαν υπό την πίεση του χαμηλοκάβαλου jean μας; Μια τάση που φαινόταν να ταιριάζει πραγματικά μόνο στις κοπέλες με προδιαγραφές μοντέλου και απαιτούσε από τις γυναίκες όποιος κι αν ήταν ο σωματότυπος τους να στριμωχτούν σε μια ίδια καθολική γραμμή.
Αν όμως αποδεχτούμε πως η μόδα αλλάζει, εξελίσσεται και κάνει αναπόφευκτους κύκλους ίσως και να μπορούμε να ρίξουμε μια διαφορετική ματιά στο χαμηλοκάβαλο jean. Η σχεδόν μαγική ικανότητα που έχει η μόδα να μας κάνει να μισούμε κάτι που λατρεύαμε και αντίθετα να μας κάνει να αγαπάμε ό,τι ορκιζόμασταν πως δεν πλησίαζε ποτέ τη ντουλάπα μας είναι αδιαμφησβήτητη.
Οι τάσεις έρχονται και παρέρχονται αλλά ποτέ δεν είναι ακριβώς οι ίδιες.
Αναπόφευκτα φέρουν στοιχεία της σύγχρονης αισθητικής και τη φρέσκια ματιά των νέων ανθρώπων που θα τις υιοθετήσουν. Παλεύουμε να βγούμε από ένα κεφάλαιο της μόδας κατά το οποίο τα σώματα υπηρετούσαν τα ρούχα και τις τάσεις. Και προσπαθούμε να γράψουμε ένα νέο, πιο πρωτοποριακό κεφάλαιο στο οποίο η μόδα, τα ρούχα και οι τάσεις θα αποτυπώνουν όλα τα διαφορετικά σώματα, σιλουέτες, δέρματα και γούστα υπάρχουν γύρω μας χωρίς το ένα να υπερτερεί του άλλου.
Το πραγματικό στοίχημα λοιπόν του πως θα υποδεχτούμε, όσες θέλουμε να υποδεχτούμε, το low rise jean δεν είναι τα styling tips που θα πρέπει να ακολουθήσεις για να προσαρμοστείς σε αυτό, αλλά πως αυτό θα αγκαλιάσει τη νέα πραγματικότητα. Καλύτερα περιγράφει αυτή τη στροφή που όλοι περιμένουμε από τη μόδα, ο Pierpaolo Piccioli καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Valentino σε συνέντευξη του στη Vogue: «Η μόδα, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, ήταν δικτατορική. Σήμερα οφείλει να είναι διεκδικητική.».
Και δεν ζητάμε τίποτα λιγότερο από τα jeans μας που υπό κανονικές συνθήκες έχουμε κάνει μέρος της καθημερινής μας στολής. Ή αλλιώς πως κάτι τόσο αθώο όσο ένα ασήμαντο jean περικλείει μια ολόκληρη νοοτροπία και κουλτούρα κι οφείλει η επιστροφή του να είναι εκσυγχρονισμένη και ένα βήμα προς τα μπρος.
