Προσωπικά πάντα αγαπούσα τις ομαδικές συνομιλίες. Ούσα λάτρης του texting και μέλος μιας παρέας που στερείτε οποιασδήποτε ικανότητας συντονισμού, η δημιουργία ομαδικών συζητήσεων έχει αποδειχτεί σωτήρια μερικές φορές.
Από πάντα δημιουργούσαμε chats για να μπορέσουμε να οργανώσουμε όλοι μαζί μια εκδρομή ή μια μάζωξη σε κάποιο σπίτι, άλλες φορές απλά για να συγκεντρώσουμε τους καλεσμένους των γενεθλίων μας σε ένα μήνυμα, αποφεύγοντας τα δεκάδες τηλέφωνα ή τις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις για ώρα, οδό κλπ.
Ζούμε βέβαια την εποχή, που όλα τα παραπάνω είναι απαγορευτικά και οποιαδήποτε τέτοια δραστηριότητα μπορεί να μας στοιχίσει, πέρα από ένα τσουχτερό πρόστιμο και την υγεία μας.
Παρόλα αυτά, οι ομαδικές αυτές συζητήσεις, έχουν αποδειχτεί πιο αναγκαίες από ποτέ.
Η απομόνωση του τελευταίου χρόνου, μας έχει επηρεάσει όλους, άλλους σε μικρότερο και άλλους σε μεγαλύτερο βαθμό και είναι απόλυτα λογικό, ο άνθρωπος όν κοινωνικό και πλέον με τα νέα δεδομένα υπερ-κοινωνικό. Έχουμε συνηθίσει σε συνθήκες γεμάτες κοινωνικές επαφές και συναναστροφές, άρα η νέα αυτή πραγματικότητα, μόνη φιλική δεν είναι, πρώτα από όλα για τον ψυχισμό μας.
Το παράδειγμα της δικής μας παρέας, νομίζω είναι αρκετά γνώριμο και οι περισσότεροι από εσάς ίσως και να ταυτιστείτε, φοιτητές στην ίδια πόλη και συνάδερφοι (οι περισσότεροι από εμάς) στο ίδιο μαγαζί εστίασης. Σε μια εποχή, που δεν λειτουργεί ούτε η εστίαση, ούτε όμως και το πανεπιστήμιο, το να παραμένουμε άσκοπα σε μια πόλη που δεν αποτελεί την μόνιμή μας βάση, μόνο λογικό δεν είναι.
Όλα τα παραπάνω, είχαν ως αποτέλεσμα, σχεδόν όλοι να βρεθούμε ξανά σε διάφορα σημεία της χώρας
Έχοντας αναπτύξει μία αληθινά δυνατή σχέση, η αναγκαστική απομάκρυνση, ήρθε να μας θυμίσει πόσο αναγκαία είναι για εμάς η μεταξύ μας επικοινωνία. «ξεθάψαμε» λοιπόν, ένα από τα chats που είχαμε δημιουργήσει. Κάπως έτσι, έχουμε κρατήσει την καθημερινή μας επαφή, όσο μια ζωντανή μπορούμε. Ξεκινάμε με αστεία memes για καλημέρα, φωτογραφίες από την πορεία της ημέρας μας, στέλνουμε τα νέα μας, πράγματα που μας απασχολούν, αναλύουμε τα ερωτικά μας θέματα και ελπίζουμε για καλύτερες μέρες.
Τον τελευταίο καιρό, προσπαθούμε να οργανώσουμε καλοκαιρινές διακοπές, (τώρα αυτό ίσως και να είναι ουτοπικό, εμάς όμως μιας γεμίζει αισιοδοξία) ανταλλάσσουμε συνταγές μιας και όλοι αποφασίσαμε πως θα μάθουμε να μαγειρεύουμε και εάν συντονίσουμε τα προγράμματα μας, θα επιχειρήσουμε και μια ομαδική βιντεοκλήση.
Δεν είναι τρομερά πράγματα, αλλά είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε στη παρέα μας . Είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε στην επικοινωνία μας. Και εν τέλει είναι η αισιοδοξία που μερικές φορές είναι απαραίτητη για να συνεχίζουμε να ελπίζουμε, να ελπίζουμε σε εκείνον τον καφέ στην αγαπημένη μας καφετέρια, ξανά όλοι μαζί.
