Έχεις αγαπήσει την πένα της Κάλλια Καστάνη από τα κείμενά της σε περιοδικά και sites και τη φωνή της από τα videos που επιμελείται για τους καλεσμένους στις εκπομπές που έχει συνεργαστεί και συνεργάζεται. Η Κάλλια είναι -ίσως κι ο μοναδικός- άνθρωπος που έχει κάνει διάσημους Έλληνες να βουρκώσουν on camera παρακολουθώντας τη ζωή τους μέσα από τη δική της έρευνα και ματιά.

Γιατί έγινες δημοσιογράφος κι όχι για παράδειγμα δικηγόρος ή γιατρός;

Τώρα που το λες, νομίζω πως ένας από τους λόγους – ο σημαντικότερος, μάλλον – είναι διότι ο πατέρας μου ήταν δημοσιογράφος. Ένας από τους παλιούς «εργάτες» των μικρών εντύπων, ιδιοκτήτης μιας επαρχιακής εφημερίδας, του ιστορικού «Ταχυδρόμου της Λακωνίας». Μεγάλωσα λοιπόν σε ένα σπίτι με εφημερίδες, βιβλία, χειρόγραφα που πηγαινοέρχονταν, μέσα σε τυπογραφεία με τη μυρωδιά της μελάνης να σου τρυπάει τη μύτη κι εκείνες τις θηριώδεις μηχανές που «ξερνούσαν» μεταλλικά στοιχεία – έχω προλάβει σελιδοποίηση εφημερίδας «στο μάρμαρο»! Έτσι, κάπως, αγάπησα το γράψιμο ή μάλλον τη δημόσια γραφή. Πέρασα πάντως κι από τη Νομική, «ποτισμένη» από τη γνωστή, παλιά λογική των γονιών που ήθελαν το παιδί τους να έχει ένα «χαρτί». Πήρα το «χαρτί», πήρα κι ένα δεύτερο από ένα Εργαστήρι Δημοσιογραφίας και… τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Στην αναζήτηση του ονόματός σου στο διαδίκτυο οι περισσότερες digital δημοσίευσες αφορούν θέματα πολιτιστικού χαρακτήρα. Σε οδήγησε η δουλειά σ αυτό ή αγαπάς ως άνθρωπος το θέατρο και τις τέχνες;

Λίγο και από τα δύο, νομίζω. Όπως όλοι, ξεκίνησα από το ελεύθερο ρεπορτάζ εφημερίδας – το μεγάλο «σχολείο» αυτής της δουλειάς. Στην πορεία, πέρασα στα περιοδικά και «ειδικεύτηκα» στο καλλιτεχνικό-πολιτιστικό- διεθνές- gossip- stories, πορτραίτα, whatever. Πολλά τα χρόνια, πολλά τα πεδία.

Υπήρξαν στιγμές που άλλαξες γνώμη για τη επαγγελματική διαδρομή σου;

Ποτέ! Μπορεί να γκρινιάζω καμιά φορά, όπως όλοι μας, για τα κακά ωράρια ή τις κακοπληρωμένες δουλειές, στο βάθος, όμως, νιώθω βαθύτατα ευγνώμων γιατί κερδίζω το ψωμί μου, κάνοντας αυτό που αγαπάω μανιασμένα. (Έχω και κάτι ψιλο-ενοχές, εδώ που τα λέμε…)_

Μετά την εμπειρία σου στην τηλεόραση αλλά και στις εκδόσεις τι προτιμάς περισσότερο και γιατί;

Κοίτα τώρα… Για να χρησιμοποιήσω ένα ωραίο. πομπώδες και παλιό κλισέ, με την ξελογιάστρα τηλεόραση «απατώ» την πρώτη μου αγάπη, που είναι ο έντυπος Τύπος. (Είπαμε, μυρωδιά μελάνης και σελίδες στο «μάρμαρο»…). Αλλά μετά τον «Αρμαγεδώνα» της μεγάλης κρίσης και του corona-virus που «σάρωσε» τα περιοδικά, και σώριασε ολόκληρες «αυτοκρατορίες» εντύπων σε ερείπια, η τηλεόραση – κατά βάση- και τα sites μάζεψαν όλους εμάς τους παραδοσιακούς γραφιάδες, μας «περιέθαλψαν», μας ανέδειξαν και μας αντάμειψαν. Είμαι πολύ τυχερή που, πια, μπορώ να ισορροπώ ανάμεσα στα δύο…

Μαντεύω ότι αγαπάς τις βιογραφίες. Ποιο στοιχείο τους είναι αυτό που σε γοητεύει;

Μα… το πρόσωπο που έχω απέναντί μου, ο πρωταγωνιστής ή η πρωταγωνίστρια κάθε ιστορίας. Καθένας ή καθεμία είναι ένα αίνιγμα που περιμένει να το λύσεις. Kαμιά φορά αστειεύομαι πως κάνω τη δουλειά ενός FBI «profiler» – στην ουσία ψάχνω να βρω το «κίνητρο» κάθε προσώπου. Το βασικό «μοτίβο» της προσωπικότητάς του.

Είναι όσο δύσκολη φανταζόμαστε η έρευνα που χρειάζεται για να ετοιμάσεις αυτά τα βίντεο;

Δύσκολη δεν είναι η έρευνα -μπορεί να είναι χρονοβόρα, αλλά δεν είναι δύσκολη, γιατί οι πηγές, πια, είναι πολλές. Συνεντεύξεις, έντυπα, βίντεο… Δύσκολη είναι, μερικές φορές, η διασταύρωση της αλήθειας των στοιχείων. Και το να «ψαρέψεις» το ένα, το σημαντικό, ή την ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια μέσα σε έναν ποταμό πληροφορίας.

Τι θα ήθελες να ξέρουν για σένα οι άνθρωποι που αναγνωρίζουν τη φωνή σου και απολαμβάνουν τα βίντεο που επιμελείσαι;

Ότι κάθε φορά προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ. Και πως κάθε φορά που μου το αναγνωρίζουν, χαίρομαι σαν μικρό παιδί.

Ξέρω πως ίσως είναι δύσκολη ερώτηση αλλά αν ετοίμαζες ένα αντίστοιχο βίντεο για σένα με ένα κείμενο 50 λέξεων, τι θα έγραφες και τι θα τόνιζες ως highlights της ζωής της Κάλλιας;

Ωχ… τι μου είπες τώρα… Δύσκολο, πολύ δύσκολο project. Θα έγραφα: «Είναι Σπαρτιάτισσα, Σκορπιός, επίμονη, τελειομανής, καλή φίλη, μέτρια μαγείρισσα, αναβλητική και διαρκώς αφηρημένη. Αγαπάει τα βιβλία, το θέατρο, τα ταξίδια, τη θάλασσα, τα θρίλερ στο Netflix. Λατρεύει τον γιό της. Θα ‘θελε η ζωή της να είναι ένα αιώνιο καλοκαίρι και κάθε ιστορία να έχει καλό τέλος– γι’ αυτό ακριβώς γράφει.»