Η Εύα Βουτσινά ή αλλιώς Εβίτα διατηρεί από το 2017 το travel blog evitatravelstheworld.com, ένα ημερολόγιο ταξιδιών και σκέψεων, το οποίο ξεκίνησε ως «θεραπεία» μιας δύσκολης ψυχολογικά περιόδου που διένυε τότε. Το blog τελικά, όχι μόνο τη βοήθησε να ξεπεράσει τη δική της προσωπική κατάσταση, αλλά αγαπήθηκε και από άλλο κόσμο, δίνοντας της συνεχή ώθηση για εξέλιξη.

Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, το αρχικά «ερασιτεχνικό» blog της, έχει μετατραπεί σε ένα proper travel site. Έχει ταξιδέψει σε όμορφα μέρη, έχει κάνει ενδιαφέρουσες γνωριμίες και συνεργασίες και ανυπομονεί για τα όμορφα πράγματα που θα έρθουν στην πορεία. Γεννήθηκε στην Κεφαλλονιά, από Κεφαλλονίτη πατέρα και Πολωνή μητέρα. Πήγε ως φοιτήτρια στην Κέρκυρα, σπουδάζοντας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Αρχειονομίας και Βιβλιοθηκονομίας. Εκεί γνώρισε τον άντρα της και από τότε η Κέρκυρα έγινε το σπίτι της!

Τι είναι για εσένα το ταξίδι;

Το οξυγόνο μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να ταξιδεύω. Δεν μπορώ να με φανταστώ στάσιμη, σε ένα σημείο. Όταν δεν ταξιδεύω, κάνω σχέδια για τις επόμενες εξορμήσεις μου. Είναι μαθήματα ζωής, γνωριμίες με ανθρώπους και διαφορετικές κουλτούρες. Είναι αυτό το συναίσθημα του ενθουσιασμού και της αγωνίας, που νιώθεις όταν το αεροπλάνο απογειώνεται. Η πρώτη ημέρα σε ένα ξένο μέρος. Η πρώτη μπουκιά από ένα φαγητό που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει. Το ταξίδι είναι οι άνθρωποι και τα συναισθήματα.

Υπάρχει κάποια πόλη, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, που πια να αποκαλείς ‘’σπίτι’’ σου;

Με θεωρώ τυχερή γιατί μεγάλωσα μεταξύ Ελλάδας και Πολωνίας. Όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα, η Κεφαλλονιά και η Κέρκυρα είναι τα «σπίτια» μου. Όταν πηγαίνω στην Βαρσοβία όμως, νιώθω επίσης σαν γνήσια Πολωνή, όταν βρίσκομαι σπίτι με τη γιαγιά μου και φτιάχνουμε pierogi. Είναι υπέροχο το συναίσθημα, του να μοιράζεις την καρδιά σου σε πολλά μέρη.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στο να ταξιδεύεις πολύ συχνά;

Θα είμαι ειλικρινής, δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο να κάνω τόσα ταξίδια μέσα στο χρόνο που να με «κουράσει». Το 2019, έκανα 5 ταξίδια σε ευρωπαϊκές χώρες και μερικές εξορμήσεις στην Ελλάδα και ήλπιζα για ένα ακόμα καλύτερο 2020 αλλά τα πράγματα δυστυχώς ήρθαν αλλιώς. Σίγουρα το οικονομικό είναι ένα σημαντικό κομμάτι, όταν επιδιώκεις να ταξιδεύεις πιο συχνά, ακόμα και όταν κάποια ταξίδια γίνονται στα πλαίσια συνεργασιών, αλλά και το να διατηρείς μια ισορροπία μεταξύ day job και ταξιδιού.

Ποιο κομμάτι απολαμβάνεις περισσότερο σε ένα ταξίδι;

Όσο και να ακούγεται περίεργο, το κομμάτι που απολαμβάνω περισσότερο σε ένα ταξίδι είναι το κομμάτι της προετοιμασίας. Η ανεύρεση του προορισμού, οι διαδρομές που θα ακολουθήσω, τα μέρη που μείνω. Οι ώρες εκείνες που περνάω διαβάζοντας άρθρα για το μέρος που θα επισκεφθώ, αγοράζοντας οδηγούς, μαθαίνοντας κάποιες λέξεις, συζητώντας με «ταξιδιάρηδες» φίλους, είναι ένα κομμάτι στο οποίο αρχίζω και ταξιδεύω νοητά πριν ακόμα ταξιδέψω. Από εκείνη την ώρα ξεκινάει για εμένα το ταξίδι.

Έχεις κάποια ανάμνηση από τα ταξίδια που έκανες στην παιδική σου ηλικία;

Σαν παιδί ταξίδευα συχνά με την μητέρα και την αδερφή μου στην Πολωνία. Θυμάμαι ακόμα έντονα την πρώτη μου πτήση με αεροπλάνο αλλά και μια συγκεκριμένη στιγμή που τρέχαμε πανικόβλητες στο σταθμό των τρένων στο Gdansk για να προλάβουμε το τρένο μας, και όταν μπήκαμε μέσα τελευταίες, λαχανιασμένες αλλά γελώντας τόσο πολύ και το τρένο έφυγε, ήξερα πως ήθελα να τρέχω πάντα πίσω από ένα τρένο.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος σε όλο τον κόσμο και γιατί;

Όταν ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο θα σας πω! Προς το παρόν, η χώρα η οποία έκλεψε την καρδιά μου για πάντα είναι η Πορτογαλία. Η μια βδομάδα που πέρασα μια άνοιξη με τον άντρα μου στο Πόρτο, ήταν αρκετή για να παίζει πλέον πορτογαλική μουσική στο σπίτι μου μόνιμα.

Τι σου έχουν διδάξει τα ταξίδια σου;

Μεγαλώνουμε σε μια κοινωνία που μας έχει μάθει να είμαστε καχύποπτοι προς τους άλλους ανθρώπους. Να προσέχουμε πολύ, να μην μιλάμε σε αγνώστους. Ακόμα σαν κοινωνία παλεύουμε να αποδεχτούμε το «διαφορετικό». Τελευταία, ταξιδεύοντας και solo, αυτό που έχω μάθει είναι ότι ισχύει το εντελώς αντίθετο. Ο κόσμος είναι ως επί το πλείστον καλός. Έχω συναντήσει ανθρώπους που μου άνοιξαν τα σπίτια τους χωρίς να με ξέρουν, με βοήθησαν, μου χαμογέλασαν.

Πρέπει να ταξιδεύουμε πάντα με ανοιχτή καρδιά, να αγαπάμε και να εμπιστευόμαστε.