Μου αρέσουν τα πρώτα ραντεβού. Μπορεί τις περισσότερες φορές να κυριεύομαι από άγχος και στο τέλος της βραδιάς να μην με βρίσκει να φιλάω κατενθουσιασμένη τον τύπο με τον οποίον βγήκα, αλλά πάντα γεννούν την ελπίδα, και αυτό είναι που μας έμεινε άλλωστε μετά το άνοιγμα του κουτιού της Πανδώρας.
Έχει πλάκα να φτιάχνεις ένα πλάνο, να συμφωνείς για το μέρος και να διαλέγεις το τι θα φορέσεις για να τον σαγηνεύσεις. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει η ώρα πριν το ραντεβού, που σε πιάνει αυτή η γλυκιά ανυπομονησία να συναντήσεις έναν καινούριο άνθρωπο. Τέλος, αγαπώ εκείνη την αμήχανη στιγμή που συναντιέσαι επιτέλους, χαμογελάς και αν είσαι τυχερή μέσα σου αρχίζουν να φτερουγίζουν πεταλούδες.
Τα πρώτα ραντεβού ήταν πολύ διαφορετικά την περίοδο της καραντίνας και θα εξακολουθήσουν να είναι για ποιος ξέρει πόσο καιρό ακόμα. Έχω πολλές φίλες που άλωσαν όλα τα πάρκα της Αθήνας μέρα μεσημέρι για να συναντήσουν για πρώτη φορά τον τύπο που θα έβγαιναν και διάβασα πολλά άρθρα που πρότειναν εναλλακτικές λύσεις για το πρώτο ραντεβού τον καιρό του lockdown.
Ωστόσο προσωπικά αναπολώ εκείνα τα χρόνια που ένας άγνωστος με έβλεπε σε κάποιο bar, έκανε την κίνηση να με πλησιάσει, να μου μιλήσει και να πιούμε μαζί ένα ποτό, ή κάποιον άλλον που ήρθε να χορέψει μαζί μου μέσα σε ένα σκοτεινό club χωρίς να χρειάζεται να πούμε πολλά, αλλά να συγχρονιστούν τα σώματά μας στο ρυθμό της μουσικής. Μου λείπουν ακόμη εκείνες οι μεγάλες βόλτες με το αυτοκίνητο χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, πολλά αστεία καλά και χαζά, που κατέληγαν στα πιο απίθανα μέρη και την επόμενη μέρα είχα να διηγηθώ φανταστικές ιστορίες.
Όλα αυτά είναι πολύ μακρινά και η τόσο online πραγματικότητα τα έχει αντικαταστήσει πλέον
Εν τω μεταξύ και για τις περισσότερες φίλες μου ισχύουν τα ίδια. Μπορεί τώρα που σιγά σιγά επανερχόμαστε σε μια σχετική κανονικότητα να αρχίζουμε μουδιασμένα να ξεμυτίζουμε έξω φορώντας μάσκες και κοιτώντας το ρολόι για να γυρίσουμε σπίτι πριν δείξει 12 σαν τις σταχτοπούτες, αλλά πιάνουμε τους εαυτούς μας να μας έχουν λείψει τόσο πολύ τα ραντεβού, που μάλλον θα πρέπει να μετριάσουμε τον ενθουσιασμό μας γιατί θα μας οδηγήσει σε λάθος μέρη. Οι περισσότερες από εμάς έχουμε πάψει να νιώθουμε σέξι φορώντας επί το πλείστον τις πιτζάμες μας. Άλλες έχουν ξεχάσει να φλερτάρουν στον έξω κόσμο και η γλώσσα δένεται κόμπος αν κάποιος εκδηλώσει το ενδιαφέρον του στον πραγματικό κόσμο και όχι μέσω ενός μηνύματος στο messenger. Τελικά θέλουμε να ξαναβγούμε ραντεβού, αλλά μήπως το έχουμε ξεχάσει; Mπορεί ναι, μπορεί όχι. Θα το δούμε πολύ σύντομα. Αλλάξαμε σίγουρα ανεπιστρεπτί με την καραντίνα. Ίσως αλλάξει και ο τρόπος που θα ξαναβγούμε ραντεβού από δω και πέρα με το 2021 να αποτελεί για τα ραντεβού κάτι σαν τη γέννηση του Χριστού: ραντεβού προ 2021 και ραντεβού μετά 2021.
Το ξέρω ότι σε όσους είναι singles η καραντίνα ήταν σκληρή με διαφορετικό τρόπο
Έχασαν έναν ολόκληρο χρόνο από τη ζωή τους που δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν κανονικά και να γνωρίσουν κάποιον με τον οποίο θα έμπαιναν σε μια φυσιολογική ρομαντική σχέση. Πως να γίνει άλλωστε όταν δεν επιτρεπόταν η κυκλοφορία; Αυτό όμως είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Από τη μία, μπορεί να έχει κάνει κάποιον ακόμα πιο επιφυλακτικό στο να χάσει το χρόνο του- έτσι έχει γίνει νούμερο ένα trend στο dating το honesty bombing: οι άνθρωποι είναι ξεκάθαροι από την πρώτη στιγμή στο τι θέλουν από τον άλλο για να μην σπαταλήσει κανένας το χρόνο του που είναι ξεκάθαρα πολύτιμος. Από την άλλη, υπάρχουν αυτοί που είναι τόσο διψασμένοι για να ξαναβρούν την αγάπη που μπορεί να κάνουν υποχωρήσεις σε πράγματα που πριν δεν θα έκαναν. Αυτό συνεπάγεται ότι θα βγουν με κάποιο άτομο που υπό τις προηγούμενες συνθήκες δεν θα έβγαιναν γιατί δεν θα τους ταίριαζε. Τώρα όμως, αισθάνονται πως πρέπει να ρίξουν τα standards τους επειδή τους έχει λείψει πολύ η διαδικασία του ραντεβού και θέλουν όπως όπως να την ξαναβιώσουν με τον οποιονδήποτε.
Το πρώτο ραντεβού που βγήκα μετά τη λήξη της καραντίνας ήταν για εμένα μια υπέρβαση
Έδωσα την ευκαιρία σε κάποιον στον οποίο δεν θα έδινα εάν δεν είχα την quarantine ψυχολογία με ότι αυτό συνεπάγεται. Δεν ήταν καταστροφικό, ήταν όμως βαρετό και αδιάφορο. Το φαγητό δεν μου φαινόταν και τόσο νόστιμο και η παρέα μου δεν με έκανε να το παραβλέψω και ο χρόνος που αφιέρωσα στη συζήτηση ήταν χαμένος καθώς ίσως από τις ελάχιστες φορές στη ζωή μου κάθισα και άκουσα πάρα πολλά πράγματα που δεν με ενδιέφεραν καθόλου από κάποιον. Αυτό λοιπόν το ένα ραντεβού άνηκε ξεκάθαρα στην κατηγορία των ραντεβού που δεν θα έβγαινα ή έστω δεν θα καθόμουν τόση ώρα πριν το lockdown. Νόμιζα πως σε κάτι έκανα λάθος, ότι είχα ξεσυνηθίσει τα πρώτα ραντεβού, πως είχα ξεχάσει να αξιολογώ τι σημαίνει χημεία και πως ίσως το ξαναθυμηθώ. Όμως δεν το ξαναθυμήθηκα όχι γιατί το είχα ξεχάσει αλλά επειδή δεν υπήρχε.
Γι’ αυτό, καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη σου να βγεις ραντεβού, όμως όχι, μην το κάνεις με τον πρώτο τυχόντα, και όπου πρώτος τυχόντας, βάλε κάποιον που διαισθάνεσαι ότι δεν ταιριάζεις. Γιατί δεν θα βγεις για εκείνον. Θα βγεις για το ραντεβού. Και πίστεψέ με, θα είναι κακό.
