Είναι κάτι φορές που ίσως νιώθεις πως το σπίτι σου δε σε χωράει. Πως περισσότερα τετραγωνικά θα σου εξασφάλιζαν την τάξη και τη γαλήνη που σου λείπει. Και είναι και κάτι άλλες φορές που μπορεί να μη σε χωράει και ο τόπος. Εκεί δεν είναι θέμα τετραγωνικών, είναι θέμα εσωτερικής τακτοποίησης. Των σκέψεων, των σχεδίων, των συναισθημάτων.

Το πιο σύνηθες πάντως είναι να μη σε χωράει το εικοσιτετράωρο

Από τη μία, η γεμάτη σου ζωή είναι ένα μικρό θαύμα. Έχει μέσα της όσους και όσα επιθυμείς και μόνο ευγνωμοσύνη αισθάνεσαι γι’ αυτό. Αλλά για να κάνεις όλα όσα πρέπει και όλα όσα θέλεις μέσα στην ημέρα σου, οι ώρες ποτέ δε σε φτάνουν.

Οπότε πάντα κάτι μένει πίσω. Αυτά που μένουν πίσω όμως, είναι πολύτιμα. Γιατί οκ, δεν μπορείς να μην πας στη δουλειά γιατί δεν προλαβαίνεις. Δεν μπορείς να αφήσεις την οικογένειά σου χωρίς να τη φροντίσεις γιατί δεν είχες χρόνο. Το ίδιο και το σπίτι σου, τουλάχιστον όσον αφορά στις καθημερινές δουλειές.

Κι έτσι αφήνεις τις εποχικές δουλειές να πάνε πιο πέρα, μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Κι όταν φτάσει εκεί ο κόμπος, έχει φτάσει και το στρες σου στο ταβάνι. Ίσως παραμελείς τη φροντίδα του εαυτού σου, σχεδόν σίγουρα συμπιέζεις τις ώρες ξεκούρασής σου.

Ο χρόνος και η διαχείρισή του

Για τον ελεύθερο χρόνο μην τα συζητήσουμε, μοιάζει στους περισσότερους με ανέκδοτο. Ο χρόνος όμως, όπως μας απέδειξε και ο γλυκύτατος Einstein, δεν είναι απόλυτος, παρά σχετικός. Ακόμη κι αν δεν είχαμε ρολόγια, εκείνος θα κυλούσε μπροστά, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Αν ρωτούσαμε μία έγκυο πώς της φαίνονται οι εννιά μήνες κυοφορίας κι αν ρωτούσαμε ένα καπετάνιο πώς του φαίνεται ένα ενιάμηνο υπερατλαντικό ταξίδι, μάλλον οι απαντήσεις τους δε θα έμοιαζαν. Ένας ερωτευμένος λίγο πριν συναντήσει τον αγαπημένο του, νιώθει πως δεν περνούν με τίποτα οι ώρες. Ένας φοιτητής όμως, που ετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις στο τελευταίο μάθημα για το πτυχίο του, βλέπει τα λεπτά να τρέχουν και αγωνιά πως δε θα του φτάσουν για την τελευταία επανάληψη. Και πού να φτάσουμε να δούμε πώς αντιλαμβάνεται τα δευτερόλεπτα ένας Ολυμπιονίκης δρομέας.

Πήγαινε λίγο πίσω, στην πρώτη καραντίνα. Ένιωθες να μην περνάνε οι ώρες ή μήπως είχες καταφέρει κι εκεί να μη σε φτάνει το εικοσιτετράωρο; Έφυγε η δουλειά, μπήκε ο ποδαρόδρομος. Να πάρουμε αέρα και ήλιο. Έφυγαν τα ποτά και τα ξενύχτια, ήρθαν τα σπιτικά ψωμιά και κρουασάν και cinnamon rolls και δε συμμαζεύεται. Και ξανά ποδαρόδρομος, για χώνεψη αυτή τη φορά. Όντας μακριά από όλους, αυξήθηκαν και οι ώρες στα τηλέφωνα, κάπως να νιώσουμε πιο κοντά.

Μέγιστη απόδειξη η περίοδος αυτή, πως ό,τι και να γίνει, ο χρόνος ποτέ δεν είναι αρκετός. Και μπορεί να είναι σχετικός και όχι απόλυτος, είναι όμως περιορισμένος. Αφού δεν μπορούμε λοιπόν να τον ξεχειλώσουμε, κοιτάμε να τον διαχειριστούμε όσο καλύτερα μπορούμε.

1. 20 βραδινά λεπτά και 20 πρωινά, μπορούν να κάνουν θαύματα

Διέθεσε πριν κοιμηθείς 20 λεπτά στην οργάνωση της επόμενης ημέρας. Να σκεφτείς ή και να σημειώσεις όσα έχεις να κάνεις. Να διαλέξεις με βάση το τι περιλαμβάνει η μέρα αυτή, τα ρούχα που θα φορέσεις. Τακτοποίησε το χώρο του πρωινού, να μπορείς εκεί εύκολα μόλις ξυπνήσεις να κάνεις τις ετοιμασίες σου.

Και το επόμενο πρωί, δοκίμασε να ξυπνήσεις 20 λεπτά νωρίτερα. Αν έχεις φροντίσει να κοιμηθείς επαρκείς ώρες, αυτό δε θα είναι παρά μια συνήθεια. Στο εικοσάλεπτο αυτό θα δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να συνέλθει από τον ύπνο και να συντονιστεί στο σήμερα. Προλαβαίνεις να ετοιμάσεις ένα ωφέλιμο πρωινό, αντί να πάρεις ένα κρουασάν στο χέρι για το δρόμο. Με περισσότερη ενέργεια και λιγότερο άγχος, η μέρα σου έχει όλα τα φόντα να πάει καλύτερα.

2. Κάνε block στο multitasking

Η αλήθεια είναι πως είναι μεγάλος πειρασμός να κάνεις πολλά πράγματα μαζί, όταν η μέρα σου είναι υπερ-γεμάτη. Το κινητό σου χτυπάει, την ίδια ώρα που σκάει από τη δουλειά ένα επείγον mail και ταυτόχρονα ξεσπάει μια κρίση στο σπίτι. Ενστικτωδώς, τείνουμε να καταπιαστούμε με όλα μαζί.

Αντικειμενικά όμως, σκέψου, όταν έχεις μια τηλεφωνική συνομιλία για κάτι πολύ σημαντικό, δεν ψάχνεις την πλήρη ησυχία και συγκέντρωση; Να είσαι εκεί 100%, μην ξεφύγει κάτι που θα δημιουργήσει προβλήματα μετά. Πάρε αυτό σαν παράδειγμα, ώστε να συνειδητοποιήσεις πως όταν όλα τα κάνεις μαζί, όλα τα κάνεις τελικά μισά. Γιατί είναι ανέφικτο να μπορείς διαθέσεις σε όλα ταυτόχρονα την πλήρη επίγνωση και συγκέντρωσή σου.

Όσο τα αφήνεις μισά, τόσο θα χρειαστεί να ξανα-ασχοληθείς μαζί τους στην πορεία. Μα, όμως, κάνοντας και ξανα-κάνοντας κάτι, εκεί κι αν μιλάμε για σπατάλη χρόνου. Η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να έχει αποφευχθεί, αν άφηνες το multitasking κατά μέρος. Άσε που κάνοντας τα πάντα όλα στο ίδιο λεπτό, αργά ή γρήγορα «καίγεσαι». To burnout το γνωστό. Μέχρι να επανέλθεις και από αυτό, πάλι κυλάει ο χρόνος.

3. Βάλε το «όχι» και τις προτεραιότητες στη ζωή σου

Οι προσκλήσεις θα είναι πολλές. Και η πρόκληση να τις δεχτείς όλες, ισχυρή. Έχεις τόσες εναλλακτικές και όλες τους μοιάζουν συχνά γυαλιστερές. Σου μπήκε η ιδέα να δεις τη φίλη από το πανεπιστήμιο που χρόνια τώρα χαθήκατε. Κάποιος κοντινός ζήτησε τη βοήθειά σου και εσύ δεν μπορείς να το παρακάμψεις. Έσκασε και η πρόσκληση για ένα σεμινάριο στη δουλειά που αρχικά δε σε ενδιέφερε, αλλά οι περισσότεροι συνάδελφοι θα πάνε. Και δε θέλεις να παρεξηγηθεί η απουσία σου.

Βάλε τα σε μια σειρά. Κράτα για αυτή την εβδομάδα όσα δεν αναβάλλονται, και μοίρασε τα υπόλοιπα στις επόμενες. Μην παραφορτώνεις τα πράγματα, δε σου αφήνεις χώρο αναπνοής και αποσυμπίεσης. Για να το καταφέρεις αυτό, πέρα από την οργάνωση του χρόνου σου βάσει προτεραιοτήτων, θα χρειαστείς και το «όχι».

Ό,τι δε σου προσφέρει κάτι -εξέλιξη, ενθουσιασμό, πρόοδο, συναίσθημα- βαραίνει απλώς τη μέρα σου. Εννοείται βοηθάμε όπου μπορούμε, αλλά δεν ξεχνάμε να μη βοηθάμε όπου δεν μπορούμε. Υπάρχουν όρια στην ανθρώπινη φύση μας. Ξεπερνώντας τα διαρκώς, όλο και κάτι στενάχωρο θα μας ξημερώσει, σωματικά ή ψυχικά.

Το να λες όχι σε όσα δεν εναρμονίζονται με τις ανάγκες και επιθυμίες σου, η αλήθεια είναι πως αρχικά μοιάζει αμήχανο. Όταν όμως δεις πόσο χρόνο σου κερδίζει, η αμηχανία θα δώσει τη θέση της στην ανακούφιση. Υπεύθυνος για το πρόγραμμά σου είσαι εσύ. Κατηγορώντας τους γύρω σου ή τις εκάστοτε συνθήκες που σε επιβαρύνουν, στρέφεις το βλέμμα μακριά από τους στόχους σου. Κοίτα μπροστά σε όλα όσα θέλεις να έρθουν στη ζωή σου και οργανώσου προς την κατεύθυνση αυτή. Ώστε να τα καλέσεις. Δεν είναι αγώνας ταχύτητας εδώ, είναι αγώνας αντοχής. Μη σου βάζεις και εμπόδια.