Όταν ήμουν φοιτήτρια, εργαζόμουν παράλληλα ως γραμματέας στο ιατρείο ενός πλαστικού χειρουργού. Μία από τις αισθητικές επεμβάσεις τις οποίες ζητούσαν οι γυναίκες που έρχονταν στο ιατρείο ήταν η αιδοιοπλαστική και η λεύκανση της περιοχής των γεννητικών οργάνων τους. Έβλεπα αρκετά αιδοία στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας και δεν θα έλεγα πως κάποιο μου φαινόταν άσχημο. Είχε απλώς τα δικά του χαρακτηριστικά που κυρίως αφορούσαν το μέγεθος των εξωτερικών και εσωτερικών χειλέων και την απόχρωση του δέρματος. Δεν αντιλαμβανόμουν το πρόβλημα που έβλεπαν οι γυναίκες αυτές που ήθελαν να αλλάξουν την εικόνα του αιδοίου τους κάνοντάς το πιο όμορφο, αλλά σεβόμουν απόλυτα την ανάγκη τους να το αλλάξουν.
Εδώ θα ήθελα να τονίσω πως δεν επρόκειτο για γυναίκες με κάποια σοβαρή δυσμορφία που έχρηζε όντως χειρουργικής επέμβασης για ιατρικούς λόγους αλλά για γυναίκες που απλώς πίστευαν ότι δεν έχουν ένα όμορφο αιδοίο και ντρέπονταν για αυτό.
Δεν χρειάζεται βέβαια να έχει εργαστεί κάποιος σε αυτή τη θέση ώστε να έχει διαπιστώσει ότι τα γυναικεία γεννητικά όργανα διαφέρουν μεταξύ τους – όπως άλλωστε και τα ανδρικά-. Μόνο που τα χαρακτηριστικά των ανδρικών μορίων συνδέονται και με το αιώνιο ερωτηματικό της σύνδεσής τους με τη γυναικεία απόλαυση ενώ το σχήμα του αιδοίου δεν συνδέεται με την ανδρική ικανοποίηση. Η εμφάνισή του είναι απλά θέμα γούστου.
Αν κανείς παρακολουθήσει λίγο πορνό, θα δει λοιπόν ότι η κάθε γυναίκα έχει ένα δικό της σχήμα αιδοίου το οποίο διαφέρει κυρίως ως προς το μέγεθος και τη συμμετρία των χειλέων αλλά και την απόχρωση του δέρματος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάποια είναι όμορφα και κάποια άσχημα ενώ ακόμα περισσότερο δεν πάει να πει ότι υπάρχει κάποιο τέλειο αιδοίο πάνω στο οποίο βασιζόμαστε για να κρίνουμε τα υπόλοιπα.
Το κάθε αιδοίο επίσης έχει και τις δικές του συνήθειες
Αν συζητήσεις με τις κολλητές σου θα δεις ότι διαφέρει ακόμα και η ροή του αίματος τις ημέρες της περιόδου σας. Εγώ προσωπικά έχω πολύ μικρή ροή και χρησιμοποιώ σερβιετάκια που άλλες γυναίκες φορούν τις ημέρες που δεν είναι αδιάθετες, ενώ έχω φίλη που αλλάζει πέντε maxi pad σερβιέτες μεγάλης ροής την ημέρα. Aυτό δε σημαίνει ότι το ένα αιδοίο είναι καλό και το άλλο κακό. Αυτό σημαίνει απλά πως πρέπει να ελαχιστοποιήσουμε την ντροπή, το στίγμα και την αμηχανία και να κινούμαστε υπέρ του ανοίγματος ειλικρινών, διασκεδαστικών και απελευθερωμένων συνομιλιών γύρω από τον κόλπο των γυναικών.
Να προσθέσω πως σε αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή στην επεξήγηση όλων των θεμάτων που αφορούν στο αιδοίο και στον κόλπο, κινείται το best seller των New York Times που στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και πρόκειται για το βιβλίο της Jen Gunter «Η βίβλος του κόλπου». Πρόκειται για ένα πραγματικό ευαγγέλιο της γυναικείας ανατομίας που επεξηγεί με λεπτομερή και κατανοητό τρόπο όλα μα όλα όσα θα πρέπει να γνωρίζει μια γυναίκα για τον κόλπο και το αιδοίο της λύνοντας απορίες που όλες είχαμε και δεν τολμούσαμε να ρωτήσουμε αποτελώντας έναν αξιόπιστο οδηγό για μια ζωή. Η Jen Gunter ξόρκισε με τις σαφείς και εμπεριστατωμένες απαντήσεις της όλο το νέφος παραπληροφόρησης που υπήρχε πάνω από τα γυναικεία γεννητικά όργανα.
Callaly, «We Need to Talk About Vulvas»
Πίσω στο θέμα μας λοιπόν περί τελειότητας του αιδοίου, η μάρκα με οργανικά προϊόντα για την περίοδο, Callaly, διεξήγαγε μια έρευνα και τα αποτελέσματά της γεννούν πολλά συναισθήματα και ερωτήματα. Σχεδόν το ένα τρίτο των γυναικών ηλικίας 16 έως 35 ετών ανησυχούν για το αν το αιδοίο τους δεν είναι φυσιολογικό, ενώ το 40% των γυναικών ηλικίας 16-24 ετών και το 37% ηλικίας 25-34 ετών θα ήθελαν να έχουν ένα «τακτοποιημένο, συμμετρικό σχήμα αιδοίου».
Εκτός από αυτό το 22% των γυναικών ηλικίας 16 έως 24 ετών και το 15% των 25-34 ετών έχουν εξετάσει το ενδεχόμενο να αλλάξουν το αιδοίο τους, είτε κόβοντάς το είτε λευκαίνοντας το, και το 13% των γυναικών ηλικίας 16-34 ετών σχεδιάζουν να το βελτιώσουν χειρουργικά. Το 50% από τους 16-24 και το 40% των 25-34 συμφώνησαν ότι υπάρχει υπερβολική πίεση στις γυναίκες να έχουν «τέλειο» αιδοίο και αυτό πρέπει να σταματήσει.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και δημιουργήθηκε η νέα καμπάνια της Callaly, «We Need to Talk About Vulvas» η οποία έχει ως στόχο να ενθαρρύνει συζητήσεις #VulvaTalk και να απομυθοποιήσει «τον μύθο του τέλειου αιδοίου», κάνοντας γνωστές αληθινές ιστορίες και αληθινά κεραμικά αιδοία γυναικών παρέχοντας έτσι εκπαιδευτικό υλικό σε γονείς και εκπαιδευτικούς.
Ανάμεσα στις ιστορίες αυτές κάποιες μιλούν για τη φυλομετάβαση, άλλες για το πολιτισμικό στίγμα, ορισμένες για την αναπηρία και την επιθυμία για αιδοιοπλαστική. Μοιράζονται ακόμη τις σεξουαλικές εμπειρίες γυναικών και τα εκμαγεία των αιδοίων τους θέλοντας έτσι να τονίσουν ότι όλα είναι όμορφα και όλα είναι διαφορετικά.
Και αυτή ακριβώς είναι η ομορφιά τους. Η διαφορετικότητα.