Έχω τη νοοτροπία να κάνω accept στο facebook κυρίως άτομα που γνωρίζω ή κατά κάποιο τρόπο μου είναι γνωστά μέσω κοινών φίλων. Αυτό το κάνω επειδή αφ’ ενός δεν με ενδιαφέρει ένας crowded λογαριασμός γεμάτος αγνώστους που ανεβάζουν άσχετο περιεχόμενο και αφ’ ετέρου για να αποφεύγω το άσκοπο φλερτ μέσω messenger.

Έτσι λοιπόν, ο τελευταίος γνωστός γνωστού που υπήρχε σιωπηλά στο προφίλ μου κανα δυο χρόνια χωρίς ποτέ να μου έχει κάνει κάποιο δημόσιο reaction ή σχόλιο, αραιά και που, μου έστελνε κάτι emoji με μάτια καρδούλες ή ευχές γραμμένες σε greeklish στις οποίες απαντούσα ευγενικά γράφοντας κανονικά ελληνικά. Την πολλοστή φορά που έλαβα λοιπόν αυτά τα emoji που δεν βλέπουν μπροστά τους, επειδή αντί για μάτια έχουν καρδιές, σκέφτηκα να τον ρωτήσω γιατί μου τα στέλνει.

Κι εκεί έλαβα την απάντηση ότι είναι ”απλά ένας χαιρετισμός”. ”Ευτυχώς” σκέφτηκα ”που δεν μου έστειλε τον χαιρετισμό της ναζιστικής Γερμανίας”, θα ήταν οπωσδήποτε χειρότερος.

Στη συνέχεια λοιπόν, αυτός ο κατά τα άλλα ωραίος εμφανισιακά τύπος ξεκίνησε έναν τόσο κοινότυπο διάλογο, τόσο αφόρητα τετριμμένο, τόσο χωρίς κανένα νόημα, του τύπου «geia sou kokla» με τον οποίο ξεκίνησα στην κυριολεξία έτοιμη για αναφυλαξία και τελικά να ξύνομαι ανελέητα.

Είχα στην οθόνη μου έναν κλισέ ”πέφτουλα” που δεν είχε κανέναν τρόπο να προσεγγίσει μια γυναίκα και της έστελνε «ti kaneis» και «pou eisai sy» σαν απελπισμένος teenager που σταμάτησε για λίγο να παίζει Call of Duty και να φλερτάρει.

Αντιμετώπισα επίσης την απορία του όταν τον ρώτησα «γιατί γράφεις greeklish» (στα σαράντα σου- αυτό το άφησα να εννοηθεί) και έλαβα την απάντηση «giati ti exoun».

Τότε απλά επιβεβαίωσα πως είχα απέναντί μου έναν τύπο που απλά μοίραζε emoji με καρδούλες και κανα δυο κλισέ ερωτησούλες μπας και φορτώσει για το βράδυ, οπότε του εξήγησα – σε greeklish- για να καταλάβει, ότι καλύτερα θα ήταν να απευθυνθεί στην επόμενη της λίστας του, δεν ενδιαφέρομαι να πλήξω άλλο. Και όπως ήταν αναμενόμενο, με έσβησε από τη λίστα φίλων του, καθώς κατάλαβε πλέον πως σίγουρα δεν θα πηδούσε.

Όταν ανέφερα στη φίλη μου το γεγονός, αναρωτήθηκε ‘και πώς θα ήθελες να σε προσέγγιζε;’ Κι εκεί της απάντησα πως αν πραγματικά τον ενδιέφερα, θα μπορούσε να βρει έναν πιο πρωτότυπο τρόπο να με προσεγγίσει. Θα είχε βρει κάτι να πούμε, θα είχε διαβάσει κάτι δικό μου, θα είχε να κάνει μια ερώτηση έχοντας δει τι ποστάρω ή τις φωτογραφίες μου. Θα είχε βρει τον τρόπο ο οποίος οπωσδήποτε απέχει πολύ από το «pote tha ta poume?»

Δεν είναι κακή η νέα εποχή του φλερτ

Κακός είναι ο τρόπος που τη χρησιμοποιεί ο κόσμος. Αν κάποιοι εκεί έξω, δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό μέσα από το πληκτρολόγιό τους στέλνοντας «eisai poly omorfi» κάπως έτσι θα φλέρταραν και με τον old way και φυσικά θα είχαν μηδαμινές ελπίδες να ρίξουν μια γυναίκα που ξέρει τι θέλει.

Το διαδικτυακό πέσιμο από μόνο του δεν είναι κακό. Κάκιστος έχει γίνει ο τρόπος που το χρησιμοποιεί ο κάθε ατάλαντος εραστής για να καταφέρει να κάνει σύνδεση μαζί σου. Αν πέσει στα χέρια ενός επιδέξιου, έξυπνου άνδρα, τότε έχει και μέσω αυτού την δυνατότητα να σε εντυπωσιάσει με το chat σας και με όσα θα συζητούσατε για εσένα, για εκείνον, για τη ζωή, για την επικαιρότητα, για τα ενδιαφέροντά σας, για όλα.

Υποθέτω πως κάποιοι τα καταφέρνουν να πετύχουν τον σκοπό τους και με greeklish, και με βαρετές ερωτήσεις, και χωρίς καθόλου χιούμορ, οπότε δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν παραπάνω. Αλλά όχι, δεν είναι αυτοί οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το online φλερτ.

Όπως και στην κανονική ζωή, έτσι και στην διαδικτυακή, ο κάθε ένας, δίνει και παίρνει το φλερτ που του αξίζει.