Έχεις πήξει στον επαρχιακό το δρόμο και δεν την παλεύεις άλλο με τον μπροστά που σε πάει καροτσάκι. Η υπομονή εξαντλείται και καίγεσαι να κάνεις προσπέραση. Και αυτό είναι οκ. Ή τέλος πάντων επιτρέπεται.

Φτάνει να τα κάνεις όλα σωστά. Να δεις τη διπλή διαχωριστική γραμμούλα να γίνεται μονή από τη δική σου πλευρά του δρόμου. Να υπάρχει ορατότητα στον ορίζοντα και σαφήνεια στις προθέσεις σου. Να ανάψεις το φλασάκι σου και να επιταχύνεις ικανά το αυτοκίνητο. Προσέχεις για να έχεις δηλαδή και, λογικά, όλα θα πάνε καλά.

Νηστικός Road Runner

Σαν τους ερωτευμένους πιγκουίνους, σαν το ταχίνι με το μέλι, σαν το ηλιοβασίλεμα με το χέρι-χέρι, σαν το άσπρο με το γκρι. Έτσι. Σαν την προσοχή και την προσπέραση. Έτσι και η διατροφή με τη γυμναστική, πάνε πακετάκι.

Συντροφικά προχωράνε κι όταν κάτι μπαίνει ανάμεσά τους -εσύ συνήθως-, τα πάντα όλα στραβώνουν. Και είναι κλασσικό, η αλήθεια να λέγεται. Ειδικά αν είσαι πρωινός τύπος, το ξέρεις από πρώτο χέρι. Ξυπνάς νωρίς, θέλεις να πιάσεις την ημέρα από τα κέρατα, ετοιμάζεσαι σαν άλλος Road Runner και φεύγεις.

Φεύγεις να προλάβεις. Να ντυθείς, να πάρεις μια αλλαξιά, να φτάσεις στο γυμναστήριο, να κάνεις εκεί ό,τι είναι να κάνεις, να σενιαριστείς και να είσαι στην ώρα σου στο γραφείο. Στην καλύτερη θυμάσαι να πάρεις μαζί μια μπάρα και μια κούπα καφέ, στη χειρότερη δεν σου πέρασε καν από το νου.

Υπόθεση προσωπική

Το θέμα είναι πως όσο εξατομικευμένη είναι η προπόνησή σου, άλλο τόσο είναι και η διατροφή σου. Η Kari Lansing, προπονήτρια με ειδικότητα στο χτίσιμο δύναμης και αντοχής, επιβεβαιώνει. Ανάλογα με τις καθημερινές σου συνήθειες, το σωματότυπό σου, τους fitness στόχους σου και τους χρόνους που διαθέτεις, η διατροφή σου εξαρτάται από εσένα και μόνο.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, το να πεταχτείς ενίοτε για μια προπόνηση με το στομάχι άδειο, οκ, δε θα φέρει και την καταστροφή. Αλλά το να το κάνεις αυτό συστηματικά, ως μέρος της γυμναστικής σου ρουτίνας, τότε ναι, το πράγμα παίρνει σοβαρή τροπή.

Πόσο πολύ είναι το πολύ

Η πρωταρχική ανάγκη του σώματός μας είναι να διατηρήσει τη μέγιστη αποτελεσματικότητα, λέει η Lansing. Μετά από 24 χρόνια πείρας και πειραμάτων, εξηγεί ότι όταν δεν τρώμε αρκετό φαγητό, το σώμα μας μπαίνει σε κατάσταση ανασυγκρότησης. Και μάλιστα αυτό, οδηγεί και σε μια καθόλου παραγωγική προπόνηση.

Το σώμα σου κατά τη διάρκεια της γυμναστικής, είναι ό,τι το αυτοκίνητό σου όταν θέλεις να πας βόλτα. Είναι το όχημα που θα σε βοηθήσει να πετύχεις το στόχο σου. Και ως όχημα, θέλει καύσιμα. Μη έχοντάς τα σε ποσότητες επαρκείς, το σώμα σου δεν έχει την ικανότητα να αντιμετωπίσει καταστάσεις όπως η ξαφνική πείνα, η αφυδάτωση, ακόμα και η ζάλη κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Οτιδήποτε από αυτά κι αν συμβεί, πέρα από το δυσάρεστο της υπόθεσης, θα σαμποταριστεί και η ίδια σου η προπόνηση.

Αν το τελευταίο σου γεύμα ήταν 3 με 4 ώρες πριν από μια προπόνηση χαμηλής έντασης, τότε μπορεί και να σου αρκεί. Αν όμως κοιμηθείς το βράδυ, ξυπνήσεις, δε βάλεις τίποτα στο στόμα -είτε γιατί το ξέχασες, είτε επειδή κάνεις διαλειμματική νηστεία- και πας για μια δυναμική προπόνηση υψηλής έντασης, εμ τότε τα έκανες σαλάτα. Σαν αυτή που δεν έφαγες. Αυτό εδώ το στομάχι, είναι πολύ περισσότερο άδειο από όσο θα έπρεπε.

Στην προσπάθεια διατήρησης ενός προγράμματος γυμναστικής, οφείλουμε να αφαιρέσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα από τα εμπόδια που μπορούν να κάνουν όλο αυτό να μοιάζει αγγαρεία. Ειδικά στη μετά covid εποχή, που έπειτα από μεγάλα διαστήματα καθιστικής ζωής η επαναφορά στη δράση μοιάζει βουνό, τώρα ακόμη περισσότερο χρειαζόμαστε μια εικόνα προπόνησης πιο θελκτική και ευχάριστη. Χωρίς καύσιμα η προπόνηση όμως αποβαίνει ανυπόφορη, κι αυτό μόνο με αντικίνητρο μοιάζει.

Τι κάνω που είναι τόσο κακό;

Όταν καταναλώνεις υδατάνθρακες, το σώμα σου αποθηκεύει γλυκογόνο στους μύες και το συκώτι. Αυτό είναι που αποτελεί και την κύρια πηγή ενέργειάς σου για μία άσκηση 30 έως 60 λεπτών. Μη δίνοντας στον οργανισμό την επιλογή αυτή, τον βάζουμε στη διαδικασία αναζήτησης άλλων πηγών ενέργειας.

Ό,τι βρει. Μπορεί να κάψει λίπος, μπορεί να κάψει και μυς. Κι αν το κάψιμο λίπους κάτι σου λέει που σαν να συμβαδίζει με τους στόχους σου, ξανασκέψου το. Η λάθος αυτή πηγή ενέργειας, προκαλεί άμεσα προβλήματα όπως κόπωση, ζάλη και χαμηλό ζάχαρο στο αίμα. Αυτά για αρχή. Γιατί μετά το θέμα προχωράει και οι συνέπειες περιλαμβάνουν από κίνδυνο ανεπάρκειας βιταμινών και διακυμάνσεις στη διάθεση, μέχρι μειωμένη ανοσία.

Σε κάθε περίπτωση, η τροχοπέδη στις επιδόσεις και τις αποδόσεις σου είναι το μόνο σίγουρο. Η σκληρή προπόνηση που φανταζόσουν θα μοιάζει όνειρο θερινής νυκτός και όσο αυτό επαναλαμβάνεται, τόσο θα μειώνεται τελικά το επίπεδο φυσικής σου κατάστασης.

Οπότε τι;

Σε γενικές γραμμές, τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και υδατάνθρακες είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να διαλέξεις για το διάστημα μίας έως τριών ωρών πριν από κάθε σου προπόνηση. Οι μεν υδατάνθρακες μεγιστοποιούν τις αθλητικές επιδόσεις. Η δε πρωτεΐνη εξασφαλίζει ότι θα υπάρχουν αμινοξέα διαθέσιμα στους μυς, ώστε το σώμα να μη διασπά τους ίδιους τους μυς για να βρει την πρωτεΐνη που χρειάζεται. Αλλιώς θα χτίζουμε και θα γκρεμίζουμε και φτου κι από την αρχή. Το γεφύρι της Άρτας το γνωστό, πιο γραφικό δεν πάει.

Στο διά ταύτα, ένας εύκολος και σούπερ χρήσιμος κανόνας είναι ο εξής: όσο περισσότερο απέχει ένα γεύμα σου από την επόμενη προπόνησή σου, τόσο πιο περίπλοκο μπορεί να είναι. Αν είναι να φας και έχεις δυο ώρες μέχρι να ασκηθείς, ένα γεύμα με υδατάνθρακες, πρωτεΐνη και λίπος είναι ό,τι πεις. Όπως ας πούμε, ένα μπολ ρυζιού με αρακά και ξηρούς καρπούς ή ένα σάντουιτς με αυγά.

Αν η προπόνησή σου είναι σε καμιά ώρα, άσε το λίπος στην άκρη και κράτα υδατάνθρακες και πρωτεΐνη. Ένα τοστ ολικής με βούτυρο καρυδιών θα ικανοποιήσει εδώ σώμα και ουρανίσκο. Κι αν όλα πήγαν όπως να ΄ναι και μόλις 30 λεπτά σου έμειναν πριν ασκηθείς, τότε διάλεξε μόνο εύπεπτους υδατάνθρακες όπως τα φρούτα ή μια ενεργειακή μπουκίτσα. Προσέχεις για να έχεις το λοιπόν και, όπως και στην προσπέραση, όλα θα πάνε καλά.