Μπορεί το friendzone να είναι μία εκνευριστική κατάσταση, όμως σίγουρα δεν είναι το τέλος του κόσμου. Έχει συμβεί και στις καλύτερες οικογένειες, γνωριμία, έλξη, λίγο φόβος, λίγο δισταγμός, λίγο σκέψη… BOOM! FRIENDZONE.

Απόρριψη αλλά όχι ακριβώς

Το friendzone πολλοί το μίσησαν γιατί είναι μία μορφή απόρριψης. Απλά για κάποιους, όχι τόσο ξεκάθαρη. Κι εκεί είναι ίσως που δημιουργείται το πρόβλημα. Εν τω μεταξύ αν το έχεις παρατηρήσει (αν όχι ευκαιρία είναι) οι γυναίκες δεν χρησιμοποιούμε τόσο συχνά τον όρο όσο οι άντρες.

Είναι λοιπόν μία μορφή απόρριψης, που θεωρείται ωστόσο και υποβάθμιση από πολλούς. Υποβάθμιση από το ρομαντικό στο πλατωνικό. Είναι μπέρδεμα όμως, γιατί συνήθως μία από τις δύο πλευρές θα νιώθει το κάτι παραπάνω και ακόμα κι αυτή η πλατωνική ή φιλική επαφή δεν επιτρέπει να μπει μία τελεία. Ή έτσι νομίζει τουλάχιστον η πλευρά που δεν θέλει να βάλει την τελεία.

Παλεύοντας όμως για να βγεις από τη ζώνη της φιλίας, ουσιαστικά θέλεις σώνει και ντε να αλλάξεις τη γνώμη κάποιου επειδή απλά ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙΣ.

Αξίζει όμως να προσπαθήσεις να βγεις από το friendzone; Από μένα είναι όχι.

Σε μία εποχή που όλοι ψάχνουμε να βρούμε τον εαυτό μας, προσπαθούμε να λύσουμε τα δικά μας θέματα, να φροντίσουμε την ψυχική μας υγεία και άλλα τόσα, είναι τρομερά ψυχοφθόρο να παλεύουμε και με το friendzone. Πολλοί μάλιστα χρησιμοποιούν τη φιλία ως μέσο για να βάλουν κάποιον ‘’στο ψυγείο’’ μέχρι να θελήσουν να ασχοληθούν. Καβάτζα το λέγαμε στα νιάτα μου.

Αλλά ακόμα κι αν δεν το δεις σαν καβάτζα, το friendzone είναι από μόνο του μία τελεία. Τουλάχιστον από τη μία πλευρά. Τελειώνει μία κατάσταση κι αρχίζει μία άλλη. Το ερώτημα είναι αν το δέχεσαι και πόσο εύκολα θα πάει παρακάτω. Αυτό είναι που πρέπει να δουλέψει καθένας με τον εαυτό του.