Ξύπνησα πολύ πρωί για να είμαι στην ώρα μου. Η εξέταση που έπρεπε να κάνω δεν ήταν απλή αλλά εκατοντάδες την κάνουν κάθε μέρα.
Πρέπει να παραμείνεις ακίνητος για 15 περίπου λεπτά και να υπομείνεις έναν ενοχλητικό θόρυβο. Είχα την αίσθηση πως ήμουν έτοιμη να ανταπεξέλθω. Έκανα όμως ένα λάθος.. Δεν προετοιμάστηκα να αντιμετωπίσω τον χειρότερό μου εφιάλτη. Το «κουβούκλιο» μέσα στο οποίο έπρεπε να παραμείνω είναι μερικά εκατοστά μακριά από το πρόσωπό μου. Κλείνω τα μάτια, αποφασίζω να τα καταφέρω, κάνω θετικές σκέψεις. Ο ήχος δεν με ενοχλεί, σχεδόν με βοηθάει- μου θυμίζει ένα τραγούδι της Gaga. Τα τελευταία 5 λεπτά έπρεπε να κάνω κάτι ακόμα. Ο υπεύθυνος με ρωτάει με επιμονή και απότομο τρόπο: « Θα συνεχίσετε;» Όχι.
Έβαλα τα κλάματα μόλις μπήκα στο αυτοκίνητο. Απογοητεύτηκα γιατί πίστεψα ότι δεν ήμουν αρκετά δυνατή. Πίστεψα ότι δεν κατάφερα να ανταπεξέλθω σε μια δυσκολία, ενώ είμαι εκπαιδευμένη να το κάνω.
Και άρχισα να μετράω κάποιες συνισταμένες οι οποίες είναι τελικά κλειδί για την αντιμετώπιση κάποιου εφιάλτη μας.
To know us better
Ξέρετε ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος; Τον αναγνωρίζετε; Τον έχετε αποδεχθεί; Έχετε σκεφτεί ότι είναι πιθανό να τον αντιμετωπίσετε κάποια στιγμή;
Είτε είναι το να βρεθείτε μόνος στη ζωή , ηλικιωμένος και ξεχασμένος , είτε είναι το να έρθετε αντιμέτωποι με μια πυρκαγιά, οι περισσότεροι μεγάλοι φόβοι στη ζωή έχουν να κάνουν με το τέλος της. Μετά το σεισμό του ’99 , κατάλαβα πως ένας από τους φόβους μου είναι αυτό που σήμερα αντιμετώπισα. Να είμαι εγκλωβισμένη και «αβοήθητη» σε έναν μικρό χώρο, στον οποίο ίσα που αναπνέω,ίσα που χωράω.
Θετικές σκέψεις, η φαντασία , τα αγαπημένα μου πρόσωπα, ένα τραγούδι, η σκέψη ότι είναι για καλό μου, όλα αυτά με βοήθησαν να τερματίσω το πρώτο στάδιο. Στο δεύτερο, κάτι δεν πήγε καλά..
Το περιβάλλον μας
Αν δεν είχα πάει μόνη ίσως να είχα καταφέρει να φτάσω μέχρι το τέλος. Ένας δικός μας άνθρωπος στη δυσκολία είναι ένα σωσίβιο, μια ελπίδα , η συμπαράσταση που όλοι κάποια στιγμή σε αυτή τη ζωή έχουμε ανάγκη.
Ο τρόπος του υπευθύνου ήταν το σπρώξιμο που χρειαζόταν για να με στείλει έξω από την πόρτα του. Δεν αναφέρω περισσότερα γιατί σίγουρα δεν ενδιαφέρουν κανέναν, αλλά αν δεν με τρόμαζε με τον τόνο του νομίζω πως θα ήμουν περισσότερο θαρραλέα.
Οι γύρω μας είναι σημαντικό να γνωρίζουν τι είναι αυτό που μας φοβίζει. Το να μην το λέμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό δεν μας βοηθάει. Το να το μοιραστούμε έστω και μια φορά είναι λυτρωτικό. Πόσο μάλλον το να βρούμε στα οικεία μας πρόσωπα την κατανόηση για ό,τι φοβόμαστε.
Ο εαυτός μας
Όταν αποδεχτούμε την ανθρώπινή μας φύση , θα αποδεχτούμε και το γεγονός ότι υπάρχουν καταστάσεις που φοβόμαστε. Και, ίσως , όταν αποφασίσουμε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας να βρεθούμε απέναντι από κάποιον που δεν γνωρίζουμε πραγματικά. Τον εαυτό μας.
Η ψυχοθεραπεία, η ενημέρωση, οι ασκήσεις ενάντια στις κρίσεις πανικού, η διαχείριση του άγχους και το να προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε σαν ένα μικρό τερατάκι και όχι σαν ένα τεράστιο εξωγήινο όν , είναι μόνο λίγοι από τους τρόπους που έχουμε για να γίνουμε πιο δυνατοί.
Η πεποίθηση ότι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, που το πιθανότερο είναι να μην είναι φιλικές, αυτός ο μοναδικός, ο ένας σύμμαχός μας μπορεί να μας στηρίξει και να μας βοηθήσει, είναι τελικά το ζητούμενο.
Απόφαση, Αυτοπεποίθηση, Μοίρα
Ίσως τα τρια παραπάνω να είναι αυτά που καθορίζουν την δύναμη που ασκούν οι φόβοι πάνω μας. Η απόφαση να καταλάβουμε το είναι μας, τον κόσμο μας, να αναγνωρίσουμε τι μας τρομάζει, τι μας αφαιρεί ενέργεια και η αυτοπεποίθηση να αντιμετωπίσουμε όλα τα παραπάνω είναι και εκείνα που θα μας φέρουν ισχυρούς απέναντι σε αυτό που,πολλοί, πιστεύουν ότι δεν μπορούμε παρά να συναντήσουμε στη ζωή. Την μοίρα.
Ακόμα και αν ανήκετε σε αυτούς που είναι πεπεισμένοι ότι το μέλλον μας το φτιάχνουμε εμείς και δεν υπάρχει πουθενά διαγεγραμμένο, αναλογιστείτε τι είναι αυτό που σας δημιουργεί εμπόδια στο να πάτε παρακάτω στις δύσκολες φάσεις της ζωής.
Καταγράψτε τους χειρότερους σας εφιάλτες και προσπαθείστε να τους σβήσετε με χοντρό μαρκαδόρο.
Αν χρειαστεί, για να γίνω καλά, θα ξανακάνω την εξέταση.
