Η τέχνη συμβαίνει παντού. Ακόμα και μέσα στα κελιά. Γεννιέται από οτιδήποτε, ακόμα και από τα πιο ευτελή. Οι αφορμές της μικρές ή μεγάλες, πάντοτε, όμως, ικανές να παρακινήσουν για δημιουργία, ακόμα και στις πιο απίθανες συνθήκες.

Art in jail ο τίτλος  αναφερόμενος στον Jesse Krimes και το καλλιτεχνικό του έργο μέσα στη φυλακή.

Ο J. Krimes «φρόντισε», αμέσως μόλις τελείωσε το πανεπιστήμιο, να καταδικαστεί στις Η.Π.Α για εμπόριο ναρκωτικών. Η ποινή του κάτι λιγότερο από έξι χρόνια. Ευτυχώς, όμως, «φρόντισε» επίσης να αξιοποιήσει και τους 70 μήνες φυλάκισης του με έναν τρόπο ιδιαίτερο και σαφώς δημιουργικότερο από το dealing ναρκωτικών.

Ο αμερικανός καλλιτέχνης, δημιούργησε ένα έργο τεράστιας κλίμακας, με τα μοναδικά υλικά στα οποία είχε πρόσβαση. Φύλλα από την εφημερίδα New York Times, σεντόνια από τα κρεβάτια των συγκρατούμενών του, πλαστικά κουτάλια και… ζελέ μαλλιών! Με τεχνικές μονάχα των χεριών του, πρωτόγονες μα εξαιρετικά ευφάνταστες κατάφερε να φτιάξει 39 μεγάλους πίνακες και να συνθέσει με αυτούς ένα εξαιρετικό κολάζ. Το ονόμασε «apokaluptein:16389067». Η λέξη σημαίνει ακριβώς αυτό που υποψιάζεστε. Αποκάλυψη. Ο αριθμός υποδηλώνει την ταυτοποίηση του ίδιου του κρατούμενου μέσα στη φυλακή.

«Μέσα στη φυλακή ήρθε η δική μου «κρίση». Ο φόβος συναντήθηκε με την επιθυμία και η έμπνευση με την ανησυχία. Ζώντας κλεισμένος σε ένα κελί κάθε ισορροπία μοιάζει να καταρρέει. Παρ’ όλα αυτά, εκεί έχεις τον χρόνο να σκεφτείς. Εκείνη την περίοδο οι σκέψεις μου μετατράπηκαν σε προβληματισμούς και αυτοί με τη σειρά τους έγιναν έμπνευση για την τέχνη και τη ζωή μου.» J.K.

Μέσα από το έργο του κριτικάρει τον καπιταλισμό και την ασυδοσία του. Το κολάζ του παρουσιάζει τη σύγχρονη εκδοχή του ουράνιου παραδείσου, της γης και της κόλασης, όπου πολιτικοί, celebrities και περιθωριακοί ως άλλοι άγγελοι και δαίμονες παίζουν παιχνίδια εξουσίας και διασημότητας. «Ο χαρακτήρας, η ιστορία και η ταυτότητά μου αναπαριστώνται σε αυτό το έργο.» J.K

Η αλήθεια για την ψυχή των καλλιτεχνών και την εμμονή τους στην τέχνη, βρίσκεται – μάλλον- κάπου ανάμεσα σε αυτά τα λόγια: «Εμείς, οι καλλιτέχνες είμαστε άφθαρτοι. Ακόμα και στη φυλακή, θα ήμουν -δίχως αμφιβολία- στον δικό μου κόσμο, τον κόσμο της τέχνης μου, ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι θα ζωγραφίσω τους πίνακες μου με τη γλώσσα μου στο σκονισμένο πάτωμα του κελιού μου», Pablo Picasso.

Ο Jesse Krimes είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα. Ο Oscar Wilde, ο Dostoyevsky και πολλοί άλλοι συνέχισαν ακατάπαυστα να επιτελούν το καλλιτεχνικό τους έργο ακόμα και μέσα στη φυλακή. Η πλειονότητα των βαρυποινιτών υποστηρίζει ότι η ελευθερία πια κρύβεται μέσα τους. Αν υποθέσουμε ότι ισχύει το ίδιο για τους φυλακισμένους καλλιτέχνες, τότε η ελευθερία αυτή μοιάζει να συναντά την τέχνη τους …

Υ.Γ: Η τέχνη μοιάζει να είναι μέσα στο κελί η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Σωφρονιστικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο εφαρμόζουν στους κρατούμενούς τους σχετικά προγράμματα που τους βοηθούν να εκφράζονται μέσα από αυτήν.