Ο γάμος λένε πως αποτελεί σύμβολο ευημερίας και σταθερότητας. Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε με την πεποίθηση ότι ένας ευτυχισμένος γάμος είναι ο στόχος μετά τα 30 και πως αυτός μπορεί να οδηγήσει σε μια ευτυχισμένη ζωή. Πολλοί από εμάς αρκεί να νιώθουμε ώριμοι, να έχουμε σταθερή δουλειά ή να είμαστε βαθιά ερωτευμένοι για να σκεφτούμε το επόμενο βήμα σε μία σχέση. Σε κάποιους αρκεί μία αρμονική συγκατοίκηση και οι κοινοί στόχοι ζωής.

Ο καθένας από εμάς έχει και διαφορετικά κριτήρια για να πάρει μία τέτοια απόφαση και #nojudge. Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι αντικειμενικά λάθος λόγοι για να υπογράψεις τη ληξιαρχική πράξη γάμου και σ αυτούς δεν περιλαμβάνεται το ότι μέσα σε τρεις μήνες πιστεύεις ότι βρήκες το άλλο σου μισό (γιατί μπορεί και να συμβεί) 

Ποιοι είναι όμως οι βασικότεροι λάθος λόγοι για να προχωρήσει κανείς σε έναν γάμο;

Μεγάλωσα, δεν θέλω να γεράσω μόνος μου

Ο συγκεκριμένος λόγος είναι στενά συνδεδεμένος συνήθως με τις αντιλήψεις των γονέων μας, οι οποίοι πολλές φορές μας πιέζουν να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα της σχέσης μας. Κάποια ζευγάρια μάλιστα παντρεύονται για να ξεφύγουν από την τοξικότητα που εισπράττουν από το οικογενειακό τους περιβάλλον ενώ κάποια άλλα προχωράνε στο επόμενο βήμα ώστε να φαίνονται ‘φυσιολογικοί’ σε μια κοινωνία όπου η μοναξιά και η αντισυμβατικότητα είναι συνώνυμα συνήθως της δυσλειτουργικότητας. Όχι όμως. Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνουν για τους σωστούς λόγους. Αφού ένας γάμος προϋποθέτει να χαρακτηρίζεται η σχέση από το αίσθημα της ευτυχίας, της ελευθερίας και της ενότητας.

Αν παντρευτώ θα νιώσω ασφάλεια με τον εαυτό μου

Αν ψάχνεις να βρεις την αξία σου στα μάτια ή μέσα από την ζωή του/της συντρόφου σου, τότε θα χρειαστεί πρωτίστως να αναθεωρήσεις τα προσωπικά σου θέλω και ύστερα την επισημοποίηση ενός γάμου, καθώς σε αυτή την περίπτωση δύσκολα ένας γάμος θα καταφέρει να ευδοκιμήσει. Η αυτοεκτίμηση αποτελεί προσωπική υπόθεση και χρειάζεται πολύ εσωτερική δουλειά. Καλλιέργησε λοιπόν σε ατομικό επίπεδο τις ανάγκες σου και ύστερα δώσε τον καλύτερο σου εαυτό και μέσα στη σχέση σου.

Θέλω να προλάβω τον χρόνο, οι φίλοι μου παντρεύονται

Τι ακριβώς κυνηγάς όμως; Τα χρόνια πάντα θα περνάνε και ο χρόνος πάντα θα τρέχει. Και λοιπόν;

Δεν είναι λίγοι όσοι δυστυχώς επιλέγουν να πορεύονται σύμφωνα με τη μάζα. Αν για παράδειγμα ο/η κολλητός ή κολλητή σου, ακόμα και ο περίγυρος σιγά σιγά αποφασίζουν να παντρευτούν ή ακόμα και αν έχουν ήδη παντρευτεί, αυτό δεν σημαίνει πως θα μείνεις μόνος ή μόνη, ούτε και ότι έχεις αργήσει για κάτι. Ο καθένας πορεύεται ατομικά αλλά και μέσα σε μια σχέση στον δικό του προσωπικό ρυθμό και με τον ολοκληρωτικά δικό του τρόπο. Αυτό λοιπόν σημαίνει πως αν όντως ο γάμος είναι μια επιλογή που σας ταιριάζει και που επιθυμείς, τότε θα σε βοηθήσει και να ευδοκιμήσετε από κοινού.

Αν από την άλλη πλευρά αυτό δεν είναι κάτι που πραγματικά σας εκφράζει τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, τότε απλά μην το κάνετε. Άλλωστε, κανείς ποτέ δεν κατάφερε τίποτα με τη βιασύνη.

Θέλω να δημιουργήσω την οικογένεια που στερήθηκα

Μπορεί τα παιδικά σου χρόνια και τα οικογενειακά σου βιώματα να μην υπήρξαν τα ιδανικά ή τα πιο ευχάριστα. Μπορεί να επιζητάς να σβήσεις τις αρνητικές σου αναμνήσεις μέσα από τη δική σου ‘’ιδανική’’ μελλοντική οικογένεια. Και αυτό είναι πραγματικά πολύ ωραίο και τιμητικό εκ μέρους σου. Δεν αποτελεί όμως σε καμία περίπτωση μια σωστή βάση.

Η διαχείριση των παιδικών σου τραυμάτων καλό θα ήταν να αποτελέσει το πρώτο και πιο βασικό σου μέλημα. Επιπλέον, η βοήθεια ενός ειδικού Ψυχικής Υγείας θα ήταν πολύτιμη και σίγουρα σημαντικά ελπιδοφόρα, καθώς θα σε διευκόλυνε να θέσεις τα θεμέλια μιας πιο απελευθερωμένης ζωής, απαλλαγμένης από εκείνες τις αρνητικές αναμνήσεις του παρελθόντος που θέλεις να σβήσεις. Και αν θες τη γνώμη μου, ο σκοπός σου δεν θα πρέπει να είναι να χρησιμοποιήσεις τον γάμο ως ένα βοήθημα για να επουλωθείς. Ο γάμος θα πρέπει (αν και εφόσον σε εκφράζει) να αποτελεί για σένα ένα ‘σκαλοπάτι’ για να δημιουργήσεις την οικογένεια που ονειρεύεσαι για τους σωστούς λόγους. Και μόνο.

Κλείνοντας, επέλεξα να μοιραστώ μαζί σου μια σπουδαία -και πια κλασική- ερώτηση του Φρίντριχ Νίτσε και ελπίζω να σε προβληματίσει ευχάριστα:

“Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να συζητάς καλά με αυτό το πρόσωπο και στα γεράματα σου; Όλα τα άλλα σε έναν γάμο είναι μεταβατικά“.