Η εμφανισιακή ωριμότητα είναι πολύ εύκολο να εντοπιστεί. Τι ισχύει ωστόσο στη περίπτωση της συναισθηματικής ωριμότητας;

Σε αυτή την περίπτωση συνήθως μένουμε διαρκώς έκπληκτοι με τους ανθρώπους που έχουμε την τύχη να συναναστραφούμε. Οι πιο σημαντικές μορφές συναισθηματικής ανωριμότητας παρατηρούνται στην ενήλικη ζωή μας, αφού η εμπιστοσύνη μας προς αυτά τα πρόσωπα αποτελεί μια ακόμη παγίδα για να μην αναγνωρίσουμε τα σημάδια που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μας ενημέρωναν να μην ασχοληθούμε με συναισθηματικά μη συμβατούς ανθρώπους με εμάς.

Και τώρα τι;

Ακολουθούν μερικές χρυσές φράσεις που συνήθως οι συναισθηματικά μη ώριμοι άνθρωποι επιλέγουν να διατυπώνουν κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους και αφού εκείνοι δεν είναι σε θέση να αλλάξουν άμεσα, σοφό είναι να λάβουμε τα προειδοποιητικά σημάδια τους πριν να είναι ήδη πολύ αργά.

«Δεν το “έχω” με το να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου»

Ασφαλώς εδώ δεν μιλάμε για αποξένωση αλλά ούτε και για την απόλυτη μοναξιά. Αναφερόμαστε στην ανάγκη του ατόμου και την ικανότητα του να μπορεί και να θέλει να μένει και για λίγο μόνος ή μόνη του. Ένας ώριμος άνθρωπος μπορεί να αφήσει τον εαυτό του να ανακαλύψει και να αισθανθεί τα συναισθήματά του, ακόμα κι αν αυτά είναι εξαιρετικά δύσκολα στο να τα βιώνει.

Τα οφέλη του να αφιερώνει κανείς προσωπικό χρόνο στον εαυτό του είναι άκρως ευεργετικά, πόσο μάλλον αν το άτομο δεν αισθάνεται ψυχολογικά καλά. Ένα ώριμο άτομο σπάνια ψάχνει για αντιπερισπασμούς οι οποίοι θα τον αποτρέψουν από το να κατανοήσει τον εαυτό του. Αντ’ αυτού επιλέγει να εξερευνά όλα όσα νιώθει και ιδιαιτέρως τα εξαιρετικά ανεπιθύμητα συναισθήματα.

«Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου ως παιδί»

Από προσωπική άποψη μπορώ να σου πω πως πράγματι πολλές φορές μου είναι δύσκολο να θυμηθώ ορισμένα γεγονότα που με στιγμάτισαν. Γεγονός είναι όμως πως υπάρχουν πολύ λίγες παιδικές ηλικίες στις οποίες δεν συνέβησαν δύσκολα γεγονότα. Σε αυτό που πρέπει να σταθούμε εδώ δεν είναι τα ευτυχισμένα ή δυστυχισμένα παιδικά μας χρόνια, αλλά στο να μπορούμε να έχουμε μια διαμορφωμένη ή τουλάχιστον ξεκάθαρη άποψη για τα όσα μας συνέβησαν στην παιδική μας ηλικία. Η αδυναμία να θυμηθούμε συνήθως δεν σημαίνει ότι πέρασαν τα χρόνια και έτσι ξεχάσαμε αλλά ότι δεν έχουμε τελικά καταφέρει να επεξεργαστούμε όσα βιώσαμε στο παρελθόν που μας διαμόρφωσε στο σήμερα.

«Δεν έχω απάντηση σε αυτό που με ρωτάς»

Προφανώς και δεν γίνεται να έχουμε μια απάντηση για όλα. Εδώ το ζήτημα όμως έγκειται σε κάτι άλλο. Εδώ το ζήτημα είναι να καταλάβουμε πως τα συναισθηματικά ανώριμα άτομα αντιμετωπίζουν έντονες δυσκολίες στο να συζητήσουν πράγματα για τα οποία απαιτείται από αυτούς να σκεφτούν για τον εαυτό τους και τις προθέσεις τους. Όπου σκέψη και πρόθεση μπορείς κάλλιστα να συμπληρώσεις με ενθουσιασμό, προβλήματα, στεναχώριες αλλά και ιστορίες που ποτέ ή μάλλον σπανίως επέλεξαν να αναλύσουν μέσα τους. Πράγμα σημαντικό. Πράγμα ασήμαντο για εκείνους.

Αν αναρωτιέσαι στο σημείο αυτό γιατί το κάνουν αυτό, το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για μυστικοπάθεια ή φυγοπονία. Το πιο πιθανό είναι να δυσκολεύεται το άτομο να κατανοήσει σωστά μέσω του πόνου και της έντασης της ζωής που ο ίδιος ή η ίδια έχει έως τώρα βιώσει.

«Η μονοδιάστατη χαρά μου»

Θα ήταν άδικο να σχολιάσουμε αρνητικά τους ανθρώπους εκείνους που επιλέγουν να βλέπουν τη ζωή αισιόδοξα μονίμως. Παρόλα αυτά, ένα συναισθηματικά ανώριμο πρόσωπο δεν είναι απλά σε μια μόνιμη χαρούμενη στάση ζωής αλλά είναι συνειδητά ανίκανο να κατανοήσει την σπουδαιότητα και την ισορροπία που μπορεί να του προσφέρει ορισμένες φορές και μια κακή διάθεση.

Συνήθως εδώ παρατηρείται μια έντονη ανικανότητα του ατόμου να παρατηρήσει το διαφορετικό. Αυτό δηλαδή που δεν συνάδει με την δική του καθημερινότητα. Κι αν τα πάντα γύρω του φαίνονται καλά, βλέπε οικογένεια, δουλειά, φιλοδοξίες και σχέσεις, τότε συνειδητά επιλέγει να αποφεύγει τα σκαμπανεβάσματα που θέλοντας και μη εμπεριέχει η ζωή για να αποφύγει με κάθε τρόπο την σύγχυση, τον θυμό και την απώλεια. Όχι λοιπόν, αν αναρωτιέσαι, απλά δεν γίνεται η ζωή να είναι πάντα και σε όλους τους τομείς τόσο χαρούμενα μονοδιάστατη. Κι αυτό ναι, είναι όντως ένα ακόμα δείγμα ανωριμότητας.

«Τι θα πει δεν είναι καλά ψυχολογικά;»

Πιθανόν να το έχεις παρατηρήσει πως ένας συναισθηματικά ανώριμος άνθρωπος αποφεύγει να πιστέψει πως οι άνθρωποι έχουν την τάση να βιώνουν ψυχολογικές δυσκολίες. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν μια συζήτηση απειλήσει τη συναισθηματική τους ακεραιότητα, αυτομάτως επιλέγουν να βασιστούν στις απειλητικές τους ετυμηγορίες πως αυτά που λέγονται και αισθάνεται να τον απειλούν είναι και ταυτόχρονα υπερβολές, ίσως και ανοησίες. Γι’ αυτούς συνήθως η υπερβολική σκέψη είναι η αιτία κάθε προβλήματος και είναι αυτοί που συνήθως θα σε αποτρέψουν να βιώσεις την στεναχώρια σου λέγοντας σου απλά να ηρεμίσεις. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει ούτε και πηγάζουν από την αλήθεια που αισθάνονται. Γιατί αυτό που αισθάνονται είναι απειλή. Απειλή για όσες αλήθειες πιθανόν θα ακουστούν και τελικά θέλοντας και μη θα τους βλάψουν.

Δεν θα διακρίνεις ένα συναισθηματικά ανώριμο άτομο με την πρώτη ματιά

Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως μοιάζουν εξαιρετικά γοητευτικοί και είναι εκείνοι που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο θα καταφέρουν να σε διασκεδάσουν όσο κανένας άλλος. Αν θες τη γνώμη μου, αυτοί οι άνθρωποι είναι αρκετοί για να σε κάνουν να διασκεδάσεις και να περάσεις παροδικά καλά. Στο σύνολό τους όμως και σε βάθος χρόνου δεν είναι αυτοί που θα μπορέσουν να σου προσφέρουν τη σταθερότητα που ζητάς.

Γιατί οι άνθρωποι που δεν έχουν στόχους, όνειρα, προβληματισμούς και φιλοδοξίες, είναι συνήθως και αυτοί που στν δύσκολη ώρα θα είναι σπάνια παρόν στη ζωή σου αφού δεν έχουν καταφέρει να βρουν τη δύναμη να είναι παρόν πρωτίστως και στη δική τους.