Καλοκαίρι 2013. Τότε, μέσα σε μια άσχημη, προσωπικά, περίοδο, περίμενα τα αποτελέσματα του 10% των πανελλαδικών. Παράλληλα, έχοντας την ιδέα του εξωτερικού στο μυαλό μου, είχα κάνει αίτηση για σπουδές στη Δανία. Η γενική πεποίθηση ήτανε πως θα μείνω Ελλάδα και θα πάω στη νέα σχολή μέσω του 10%.

1^η Αυγούστου όμως, έλαβα γράμμα πως με είχανε δεχθεί στο πανεπιστήμιο. Η αντίδραση, σχεδόν αυθόρμητη: «Μάναα, κλείσε εισιτήρια, πάω Δανία.»

25 μέρες αργότερα, βρισκόμουν σε μια πόλη της Κεντρικής Γιουτλάνδης, το Χέρνινγκ, με πληθυσμό ~50,000 κατοίκους. 

Εμφανής διαφορά σε σχέση με την Αθήνα των σχεδόν 4 εκατομμυρίων. Έτσι, δεν υπάρχει και πολύ θόρυβος, ούτε πολλή κίνηση στην πόλη. Ό,τι θόρυβος δημιουργείται, είναι απο εμάς τους φοιτητές. Γενικά όμως, έχουμε ησυχία, πολύ πράσινο και πολλά ποδήλατα. Όμορφο το τοπίο.

Παρότι στην αρχή, πίστευα πως έπαιζα σε ταινία του von Trier, η προσαρμογή ήτανε εύκολη. 

Το ότι οι Δανοί είναι ψυχροί και απόμακροι, μέγα ψέμα. Εκτός του ότι αν τους ζητήσεις κάτι, γίνονται χαλί να τους πατήσεις, είναι συνέχεια με ένα χαμόγελο στα χείλη και ιδιαίτερα προσεκτικοί/ευγενικοί στο τι θα πούνε, για να μη σε προσβάλλουν. Δεν χαρακτηρίζονται αδίκως, ο πιο χαρούμενος λαός στον κόσμο.

Επίσης, δυστυχώς η ευτυχώς, ο καιρός στη Δανία, μοιάζει περισσότερο βρετανικός, παρά σκανδιναβικός. Τη μια στιγμή μπορεί να βλέπεις ήλιο, και πέντε λεπτά αργότερα, να βρέχει καταρρακτωδώς. 

Χιόνι με το ζόρι απολαύσαμε, για περίπου μια εβδομάδα. Το ελάχιστο καλοκαίρι που πρόλαβα πάντως, με τους 20-25 βαθμούς, τον ήλιο και το ελαφρύ αεράκι, ήτανε απόλαυση.

Όσων αφορά τη γλώσσα, αυτή ακούγεται σαν μίγμα γερμανικών, αγγλικών και γαλλικών. 

Καμιά φορά ούτε οι ίδιοι οι Δανοί δεν συνεννοούνται με την προφορά των λέξεων. Πάντως έχουμε να λέμε ευχαριστώ στην κυβέρνηση, που μας παρέχει δωρεάν μαθήματα δανικών. Σταδιακά, καταλαβαίνω και νορβηγικά, και κάποια σουηδικά – όλε.

Βέβαια, ίσως το μεγαλύτερο σοκ που έπαθα όταν ήρθα, ήτανε το γενικό κόστος ζωής.

Τι εννοείς θες 300 κορώνες (=40€) για ένα απλό κούρεμα; 2,5€ για ένα εισιτήριο λεωφορείο;(εξού και τα πλείστα ποδήλατα). Που να ήμουνα και στην Κοπεγχάγη. Ευτυχώς τα βασικά προϊόντα, τύπου γάλα και ψωμί, είναι φθηνότερα, συγκριτικά με την Ελλάδα.

Στην τελική, είμαι πολύ χαρούμενος για την, ουσιαστικά, αυθόρμητη αυτή επιλογή.

Και πως να μην είμαι άλλωστε, όταν βρίσκομαι σε μια χώρα, που πρακτικά εμπεριέχει κάθε τι που μπορεί να χαρακτηριστεί «ευρωπαϊκό».

Και για να ξέρετε, τα Lego δημιουργήθηκαν σε μια μικρή πόλη λίγο έξω απο το Χέρνινγκ. Εδώ βρίσκεται και η original Legoland.