H Mαρία Κουλούρη έχει αναλάβει τις Δημόσιες Σχέσεις και συμμετέχει στην παραγωγή μουσικών και θεατρικών παραστάσεων στην εταιρεία Pure Pr. Αγαπάει τα bars που έχουν τη δική τους ιστορία και ακούν στωικά για χρόνια τις δικές μας ιστορίες.
Εκτιμά τον καλό καφέ και ένα ποτήρι κρασί μετά τη δουλειά, τις σούπες μετά τα ψώνια και διεκδικεί ποιοτικό ήχο στην εστίαση και περισσότερα τραπέζια στον ήλιο της Αθήνας. Ξεκάθαρη αδυναμία της το Noel bar.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου εστιατόριο για να γιορτάσεις κάτι υπέροχο που συνέβη;
Για τις πιο ωραίες συζητήσεις και..ανακοινώσεις θα διάλεγα έναν στρογγυλό, κεντρικό καναπέ στο αγαπημένο μου Noah. Το κλίμα γιορτής και το φιλικό προσωπικό είναι από τα δυνατά χαρτιά του.
Το αγαπημένο σου μπαρ; Γιατί;
Αν και έχω να επισκεφτώ τα αγαπημένα μου bar πάρα πολύ καιρό, θα πρέπει να πω ότι έχω περάσει αξέχαστες βραδιές με φίλους και συναδέλφους στο Booze, στο Dude και στο 7Jokers– όλα σε ένα με αυτή τη σειρά!
Αν έπρεπε όμως ένας χώρος να είναι το “σπίτι” μου για πάντα, αυτό θα ήταν το Μπλε μπαρ του Noel. Συνδέομαι με το Μπλε τόσο πολύ συναισθηματικά που η λέξη μπαρ είναι πολύ λίγη για να το περιγράψει…
Υπάρχει κάποιο spot που πηγαίνεις παραπάνω από δύο φορές την εβδομάδα;
Νομίζω πως μετά το σπίτι μου και το γραφείο, το προσωπικό της αλυσίδας Warehouse δεν έχει παράπονο! Με βλέπει πάνω από δύο φορές, ίσως και τρεις μέσα στην εβδομάδα! Είτε θα είναι στο ολοκαίνουριο Warehouse Assemblage στη Μητροπόλεως για γρήγορο καφέ και αγορές για το σπίτι είτε στο λατρεμένο μου γωνιακό τραπέζι στο Warehouse Project στα Εξάρχεια, η αλυσίδα που έχει φτιαχτεί με πολύ μεράκι και σοβαρές γνώσεις μου έχει κλέψει την καρδιά!
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου spot για ψώνια όπου μπορείς να περάσεις ώρες χαζεύοντας;
Νομίζω πως όσα χρόνια και να περάσουν, όσες “αλλαγές” και να γίνουν στην αγορά, η βόλτα στο Κολωνάκι θα είναι πάντα αξεπέραστη. Τόσο για το “χάζεμα” και τα ψώνια στην Πατριάρχου Ιωακείμ και τους γύρω δρόμους, όσο και για το ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να συναντήσω κάποιον φίλο ή γνωστό και η ημέρα να κλείσει με έναν καφέ και κρασί στο αγαπημένο Le Rose ή μια ζεστή σούπα στο It.
Πού θα πας έναν φίλο που θα έρθει από το εξωτερικό για φαγητό;
Αν αφήσω στην άκρη την ιδέα της θέας προς την Ακρόπολη, που θα μπορούσαμε να έχουμε τρώγοντας στο εξαιρετικό εστιατόριο του Grande Bretagne, θα έκλεινα σίγουρα ένα ωραίο, άνετο τραπέζι στο λατρεμένο αίθριο του Zurbaran έτσι ώστε να φάμε ένα αξέχαστο γεύμα δια χειρός Γεωργιάννας Χιλιαδάκη, που υπεραγαπώ και θαυμάζω.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αν υπήρχε μόνο μία καρτ ποστάλ από την Αθήνα τι θα ήθελες να απεικονίζει;
Τη θέα από ψηλά… Είτε από τον Λυκαβηττό είτε από τον λόφο του Στρέφη, η Αθήνα είναι για μένα η πόλη με τα χίλια πρόσωπα. Η γοητεία της ιστορίας της και των ιστοριών της, σβήνει μόνο στη θάλασσα, την ώρα που δύει ο ήλιος.
Υπάρχει κάποιο κατάστημα με concept που ”ζήλεψες” πολύ;
Δεν το ζήλεψα αλλά το αγαπώ γιατί νιώθω να είμαι κομμάτι του. Το απόλυτο conceptual μαγαζί είναι ένα: το Noel. Εκεί που είναι πάντα. Χριστούγεννα. Φέτος, η Φανή Σπυριδάκη ξεπέρασε τον εαυτό της. Η διακόσμηση με αναφορά στο Καθαρτήριο, τον τόπο αναμονής μεταξύ Κόλασης και Παραδείσου μετατρέπει τις βραδιές σε μια πονηρή περιπέτεια ή ένα εξομολογητικό παραλήρημα!
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τι λείπει από την εστίαση της Αθήνας;
Η δέσμευση και η σωστή σχέση μεταξύ εργοδοτών και υπαλλήλων. Θα ήθελα να υπήρχε η κουλτούρα της φιλοξενίας σε όλο το φάσμα της εστίασης. Ο επαγγελματίας σερβιτόρος μπορεί να έχει ένα εκπληκτικά καλό εισόδημα χωρίς να χρειάζεται η δουλειά αυτή να είναι για πάντα μια “δεύτερη” επιλογή. Αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο με συνεχή εκπαίδευση και την ανάλογη διάθεση όλων των μερών.
Τι λείπει από τα bars της Αθήνας;
Η ησυχία. Μην παρεξηγηθώ. Δεν θα ήθελα να γυρίσουμε στη χωρίς μουσική περίοδο του κορονοϊού. Θα ήθελα όμως να υπάρχει καλύτερη μελέτη και συντήρηση των ηχητικών συστημάτων και λειτουργιών αλλά και εμείς, ως θαμώνες να μάθουμε να σεβόμαστε τις διπλανές παρέες. Μιλάω εγώ, ως γνωστή φωνακλού.
Και τέλος, αν ήταν στο χέρι σου θα ήθελες περισσότερα… στην Αθήνα
Τραπέζια στον ήλιο.
Αν αναλογιστούμε πόση ποίηση, πόσο συναίσθημα και πόσες ιστορίες κρύβουν τα τραπέζια της Αθήνας θα σεβόμασταν πολύ περισσότερο τον χώρο και τον “αέρα” τους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι περαστικοί δεν θα έπρεπε να έχουν την ανάλογη μεταχείριση.
Άλλωστε το περπάτημα στην πόλη είναι από μόνο του ένα ποίημα.
