To 1954, o Hitchcock σκηνοθέτησε το Rear Window θέλοντας να δείξει ότι πλέον δεν υπήρχε καμία ιδιωτικότητα στην Αμερικανική κοινωνία. Fast-forward στο 2022, όπου ο Steven Soderbergh σκηνοθετεί το Kimi, μία ταινία που θα μπορούσε κάλλιστα να διαφημιστεί ως το Rear Window της ψηφιακής εποχής.
Η νέα ταινία Kimi είναι, μεταξύ άλλων, ένα πανδημικό θρίλερ
Θα περίμενε κανείς πως Kimi ονομάζεται η πρωταγωνίστρια της ταινίας, Zoë Kravitz. Αντίθετα, η πραγματική πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι μία συσκευή, βλ. Siri και Alexa, που έχει την ικανότητα να ηχογραφεί τα πάντα και να προσφέρει φυσικά μεγαλύτερη άνεση μέσα στο σπίτι. Η Zoë Kravitz είναι η Angela, μία αγοραφοβική γυναίκα η οποία εργάζεται για μία μεγάλη εταιρεία τεχνολογίας, προϊόν της οποίας είναι και η Kimi. Η Kimi έχει την ικανότητα να ενεργοποιείται με το που καλέσει κάποιος το όνομά της και λειτουργεί ουσιαστικά σαν μία εικονική βοηθός μέσα στο χώρο.
Δουλειά της Angela είναι να ερμηνεύεις τις ηχογραφήσεις της συσκευής, με στόχο φυσικά τη βελτίωση της σε κάθε αναβάθμιση. Σε μία από τις ηχογραφήσεις που ακούει καθημερινά, η Angela παρατηρεί κάτι περίεργο. Ένας τσακωμός ανάμεσα σε ένα ζευγάρι και πολλές κραυγές αργότερα πείθουν την Angela ότι μία γυναίκα έχει πέσει θύμα δολοφονίας. Για να μπορέσει, όμως, να το αποδείξει αυτό, θα χρειαστεί να βγει από το διαμέρισμα της΄. Ως αγοραφοβική, αυτός είναι ο χειρότερος της εφιάλτης. Σε αυτόν έρχεται να προστεθεί και η πανδημία του COVID-19 που υπάρχει εκεί έξω. Παρ’όλα αυτά, η Angela ξεκινά την προσπάθειά της να αποδείξει τους ισχυρισμούς της, με ό,τι κόστος κι αν έχει αυτό για την ίδια.
Ο ρόλος της Angela προκάλεσε πολύ άγχος και stress στην Zoë Kravitz
Τόσο ο τρόπος με τον οποίο γυρίστηκε η ταινία, όσο και το θέμα της, ήταν ιδιαίτερα αγχωτικά για την ηθοποιό. Σε πρόσφατη συνέντευξή της ανάφερε πως η Angela της μετέδωσε μία περίεργη ενέργεια, ένα τρομερό άγχος και stress. Τη βοήθησε όμως να καταλάβει πως κάθε φορά που της δημιουργείται άγχος για κάτι, είναι καλό να το εξερευνά, να βλέπει από πού προκύπτει.
To Kimi είναι όντως μία ασφυκτική, γρήγορη και κλειστοφοβική ταινία. Είναι όμως και η απόδειξη πως ο Steven Soderbergh ξέρει να χειρίζεται με εξαιρετική μαεστρία τέτοιου είδους καταστάσεις.
